Ja, ik geef het toe, ik ben een zwevende kiezer geworden, ik weet het niet meer. Ooit stemde ik gewoon wat mijn ouders stemden, klaar punt, uit! Nu ik al vele jaren als volwassenen geacht wordt zelf een keuze te maken, blijk ik een oeverloze twijfelaar te zijn, die in alle partijen wel iets gunstigs ziet.
Het lijkt er de laatste jaren alleen maar lastiger te worden, ondanks stemwijzers en verkiezingsapps, wiestemjij-programma’s, digitale voorlichtingsbijeenkomsten. Ook spelen mijn steeds duidelijker wordende eigen wensen mij parten, zoals volksgezondheid, gezondheidseducatie en voedingsvoorlichting, maar ook de toenemende laaggeletterdheid voelt ongemakkelijk. Zoemt ergens in mijn hoofd het stemmetje van ooit dat zegt, maar dat moet wel allemaal betaald worden, dus eerst verdiend … Ik betrap mezelf op politiek zwalkgedrag.
Ja, iedere partij noemt het woordje leefstijl wel ergens, maar wie komt met een centraal aangestuurd programma ter bestrijding van welvaartsziekten? Wie zet zich in om de oorzaak hiervan te benoemen en trekt meer geld uit dan de 750 euro waarvan 5 disciplines gedurende 2 jaar betaald moesten worden (sic). Door deze Hollandse bekrompen knijterigheid is het nooit goed van de grond gekomen.
Wie hoor ik over de gemiste kans van de suikertaks? Welke partijleider vertelt iets over het beleid ter voorkoming en actieplan bij een volgende epidemie?
Welke partij richt zich op inferieur goedkoop voer? Welke partijbons heeft laten doorrekenen wat al die tussendoortjes de Nederlandse samenleving jaarlijks kosten? Wel dat is 8,8 miljard euro, waarvan 6 miljard voor de zorg ten gevolge van complicaties van te hoog gewicht. Zou het niet redelijk zijn die kosten te verhalen op de producenten van de ongezonde troep door de accijnzen te verhogen?
Natuurlijk gooide de pandemie heel wat roet in het eten, maar de meeste mensen knaagden ondanks al dat roet vrolijk door van al die hoog geraffineerde goedkope troep, zelfs zo veel dat hun gewichten er alleen maar van bleven stijgen. Volgens het pas uitgekomen rapport van de World Obesity Federation (WOF) heeft Nederland als eeuwige middenmoter 51 procent overgewicht, naast Slovenië (56%), Groot-Brittannië (63%), Tsjechië (62%) en Italië (58%). De onheilspellende prognose is echter, dat het Nederlandse percentage zwaargewichten verder zal toenemen en in 2040 tot 65 procent zal stijgen. Welke minister benoemt dit en investeert in preventie? Ja, er gebeurt hier en daar wel wat, maar nergens centraal aangestuurd en te weinig.
Slecht nieuws dus, maar nog verontrustender is dat al die overtollige kilo’s van invloed zijn op sterfte door corona, waar we de komende jaren nog niet vanaf zijn. Van de 2,5 miljoen coronadoden tot dusver vielen er 2,2 miljoen in landen met hoge percentages te zware mensen. In Vietnam zijn de mensen het best op gewicht en dat land telt percentueel het op één na laagste aantal sterfgevallen door corona.
Van vrienden mag ik niet meer over dit soort negatieve zaken schrijven. Kom eens met iets leuks is hun vraag. Ik knaag mijn hersens kaal, maar vind niks positiefs in dit soort vooruitzichten. Dan kan ik een vrolijk paasrecept maken, maar daar gaan de gewichten niet van afnemen. Ik kan uitleggen dat hoofdpijn vermindert door wandelen in de frisse lucht. Dat helpt allemaal niet genoeg.
Het enige dat helpt is dat de overheid zich gaat realiseren dat alle ministeries medeschuldig zijn door hun jarenlange bezuinigingen. Mijn inziens kan de overheid best strengere maatregelen treffen om de lobby’s voor bewerkte goedkope producten in te dammen en tegelijkertijd investeren in voedingskennis om draagvlak onder de bevolking te creëren voor ingrijpende maatregelen. Waarom is de overheid zo bang voor betutteling of zijn zij bang voor de lobbyisten?
Mensen kunnen het niet meer alleen, zij willen steun in hun strijd. Wij zijn het station van eigen keuzes en eigenverantwoordelijkheid allang voorbij. Waarom komt er geen landelijke campagne voor verse maaltijden op scholen en bedrijven? Uiteindelijk zijn er toch ook campagnes tegen roker en alcoholisme? Wie maakt zich hard voor financiering van langetermijnvisie en -beleid betreffende de volksgezondheidsbeleid in Europees verband? Nog te veel proef ik de DIKKE IK, of lijd ik nu aan beroepsdeformatie?
Snap je mijn twijfels? Om mijn burgerplicht niet na te komen en mijn stemrecht te verkwanselen, voelt niet goed, maar wat het wordt, ik weet het niet? Gelukkig heb ik nog een week de tijd om iemand te vinden die mijn wensen het beste vertegenwoordigt. Het enige dat ik weet is, dat het een mevrouw wordt. Jij ook succes!
Bon Appétit, Nienke
info@uwdietist.eu
Door Nienke ten Hoor-Aukema
Nienke is docent gezondheid en diëtist. Na 40 jaar diëtetiek, waarvan 11 jaar in tropisch Afrika, moest zij de consulten staken in verband met ernstige hoorproblemen door een erfelijke afwijking in het binnenoor. Gelukkig had zij intussen enkele jaren ervaring als auteur van richtlijnen, krantenverhaaltjes en columns voor op haar eigen website: www.uwdietist.eu. Nu zij meer tijd heeft kan zij zich ten volle richten op haar meest geliefde bezigheid; het schrijven en research. Haar interesse op het gebied van voeding, diëtetiek en gezondheid is breed, waarbij het maag-darmkanaal, endocrinologie en leefstijl favoriet zijn.