Uitgelezen; Pijn

In zijn boek Pijn legt prof. dr. Bart Morlion niet alleen uit hoe pijn werkt, maar ook hoe we er beter mee om kunnen gaan. Zijn aanpak is om met goede begeleiding en een juiste diagnose het pijnprobleem minder aanwezig te maken in het leven van een patiënt.

Morlion is medisch coördinator van het Leuvens Algologisch Centrum (LAC) in Pellenberg. Algologie is de tak van de geneeskunde die zich bezighoudt met het bestuderen van pijn. Met de juiste expertise en deskundige inzet van Morlion en zijn collega’s zijn ze bij het LAC in staat door te gaan met de bestrijding van pijn, waar andere zorgverleners stoppen. Pijn is te verdelen in acuut en chronisch. Acute pijn heeft vaak een omkeerbare oorzaak en zal verdwijnen na genezing of correctie van het onderliggend probleem. Chronische pijn is een complex fenomeen dat vaak gepaard gaat met andere aandoeningen zoals slaapstoornissen, vermoeidheid en gemoedsstoornissen. Daarnaast blijft deze pijn langer bestaan dan de verwachte hersteltijd. Helaas kampt een op de vijf mensen met chronische pijn. ‘Om te beginnen’, stelt Morlion, ‘gaat het om praten, praten, praten…!’

Natuurlijk wordt er ook gekeken naar een medischtechnische behandeling, maar met name het psychosociale aspect verdient alle aandacht. Het eerste consult bij het LAC is altijd gericht op verwachtingsmanagement. Met als doel om de patiënt te laten inzien dat de pijn in veel gevallen niet zal weggaan. Een deel van de aanpak ligt in de aanvaarding ervan en het bieden van hulp bij het vinden van een passende oplossing. Vaak kan een interdisciplinair pijnprogramma wel degelijk verlichting bieden. Dit houdt in dat met aandacht voor bewegen en psychologische processen met een team van specialisten en experts wordt gewerkt aan lichaamsbewustzijn en hersentechnieken. ‘Want’, stelt Morlion, ‘pijn speelt zich als emotie vooral af in ons brein en het komt erop aan de kracht te ontwikkelen, waarmee je je brein beter kunt gebruiken en te leren holistisch te denken.’

Wanneer je als patiënt instemt met een interdisciplinaire behandeling, vraagt dat wel het vertrouwen in het team dat jou begeleidt. Daarnaast word je ter verantwoording geroepen als je je niet aan afspraken houdt. Je moet het zien als een gemeenschappelijke uitdaging om een grondige verandering teweeg te brengen in je levenshouding. ‘Ben je hiertoe in staat’, aldus Morlion, ‘dan kun je uit die beperkende slachtofferrol bevrijd raken, waardoor je geactiveerd wordt en in staat bent de impact van chronische pijn op de levenskwaliteit te verminderen. Waardoor de lijder een strijder wordt!’

Het boek eindigt met tips om te voorkomen dat pijn chronisch wordt. Het blijft een feit: voorkomen is altijd beter dan genezen. In de uitgebreide manier waarop Morlion de lezer meeneemt in de wereld van de pijn, valt hij af en toe wel in herhaling. De arts realiseert zich dit zelf ook, maar zijn verklaring hiervoor is: ‘Consequente herhaling is gezond en van repeteren word je beter.’