Uit een recent verschenen overzicht van onderzoeken naar de toepassing van lokaal werkende NSAID’s (non-steroidal anti-inflammatory drugs) zoals Ibuprofen en Ketoprofen bij patiënten met artritis, blijkt dat het resultaat van die lokaal toegepaste middelen niet van lange duur is.
Men bekeek dertien trials met in totaal 1983 patiënten waarbij lokaal werkende NSAID’s werden vergeleken met een placebo of met tabletten met NSAID’s. Het bleek dat de lokaal werkende NSAID’s slechts gedurende de eerste twee weken waarin ze werden gebruikt, effectief de pijn bestreden en de klachten van stijfheid en functiebeperking verlichtten. Daarna was hun werking niet beter dan die van niet-werkzame placebolotions. Ook waren de lokaal werkende NSAID’s al in de eerste week van gebruik minder effectief dan oraal toegediende NSAID’s6.
Lokaal werkende preparaten met NSAID’s genieten een toenemende populariteit omdat de oraal toegediende preparaten zo slecht zijn voor de maag. Waarom de lokaal werkende zo’n korte werkingsduur hebben, is onbekend. De samenstellers van het overzicht zijn van mening dat er alleen een placebo-effect optreedt, maar waarschijnlijk is dat toch niet het hele verhaal.
De veronderstelling die hieraan ten grondslag ligt, is dat medicijnen alleen waardevol zijn als ze lang werkzaam zijn. Maar: alle pijnbestrijders van welke aard dan ook werken altijd tijdelijk: dat maakt ze nog niet waardeloos. Bovendien zijn er geen gegevens om de uitslag te vergelijken met non-NSAID lokaal werkende agentia zoals capsaïcine en MSM/glucosamine, omdat het overzicht alleen gaat over NSAID’s. Waarschijnlijk had het onderzoek meer informatie opgeleverd wanneer de onderzoekers hadden nagegaan naar welke combinaties artritislijders zelf grijpen (zoals een allergenenvrij dieet). Dan hadden ze wellicht kunnen concluderen welke preparaten zowel op de korte als de lange termijn effectief zijn.
6BMJ, 2004; 329: 324-329.