Het menselijk brein gedijt bij sociale interactie. Studies hebben aangetoond dat deel uitmaken van een groep leidt tot een grotere tevredenheid met het leven.
Helaas zijn veel mensen eenzaam of leven sociaal geïsoleerd. En als het menselijk brein echt sociale interactie nodig heeft, beïnvloedt dat dan het brein? Deze vraag is het uitgangspunt van een Chinees-Engelse studie die recent is gepubliceerd in het tijdschrift Neurology.
De onderzoekers analyseerden de gegevens van bijna 500.000 mensen uit de UK Biobank, met een gemiddelde leeftijd van 57 jaar. Mensen werden geclassificeerd als sociaal geïsoleerd als ze alleen woonden, minder dan één keer in de maand sociaal contact hadden en minder dan wekelijks deelnamen aan sociale activiteiten.
De studie omvatte ook neuroimaging (MRI)-gegevens van ongeveer 32.000 mensen. De uitkomsten toonden aan dat sociaal geïsoleerde mensen een slechtere cognitie hadden, inclusief geheugen en reactietijd, en een lager volume van grijze stof in veel delen van de hersenen. Hersenen bestaan uit de zogenaamde witte en grijze stof. De grijze stof bestaat voor het grootste deel uit zenuwcellen en is de plek waar veel informatie wordt verwerkt.
De grijze stof was met name minder in de temporaalkwab (waar geluiden worden verwerkt en die helpt bij het organiseren van het geheugen), de frontale kwab (die betrokken is bij aandacht, planning en complexe cognitieve taken) en de hippocampus, een gebied dat betrokken is bij leren en geheugen en dat meestal vroeg in de ziekte van Alzheimer wordt verstoord.
De onderzoekers ontdekten ook een verband tussen de lagere grijze stofvolumes en specifieke genetische processen die betrokken zijn bij de ziekte van Alzheimer.
De onderzoekers keken ook naar de gegevens van de deelnemers van 12 jaar later. Hieruit bleek dat degenen die sociaal geïsoleerd waren, maar niet eenzaam, een 26 procent verhoogd risico op dementie hadden.
De studie laat volgens de onderzoekers zien dat het aanpakken van sociaal isolement kan helpen, zeker op oudere leeftijd. Gezondheidsorganisaties zouden meer kunnen doen om te controleren wie geïsoleerd is en sociale activiteiten organiseren om hen te helpen.
Mensen zijn sociale dieren en beleven, ongeacht leeftijd, plezier aan contact met anderen. En zoals blijkt, is dat ook cruciaal voor de gezondheid van ons brein.