Franse onderzoekers hebben ontdekt dat de oorzaak van dyslexie gelegen is in de ogen. Dit is de conclusie uit een vergelijking van 30 studenten met dyslexie en 20 studenten zonder dyslexie. Er bleek een verschil te zijn in het aantal ‘blauwe’ kegeltjes in het oog.
Lichtgevoelige kegeltjes
Op het netvlies van onze ogen zitten lichtgevoelige cellen, de zogenaamde kegeltjes en staafjes. Er zijn kegeltjes die gevoelig zijn voor rood, groen en blauw licht. De meeste kegeltjes zitten rond het hart van het netvlies, het ‘centrale groefje’. Maar in dit centrale groefje is ook een klein cirkeltje waarin geen enkel kegeltje te vinden is.
De wetenschappers hebben ontdekt dat de ordening van de kegeltjes rond dit kegelvrije gebied heel anders is bij mensen mét dyslexie dan bij mensen zonder deze aandoening. Bij mensen zonder dyslexie is de ordening in het ene oog mooi rond en in het andere oog onregelmatig van vorm. Bij mensen met dyslexie is de ordening in beide ogen hetzelfde, namelijk rond.
Dominant oog bepaalt beeld
We zien de wereld met twee ogen en dus krijgt ons brein continu twee beelden te verwerken. Het brein kiest er één, namelijk het beeld dat afkomstig is van ons dominante oog, dat een iets beter beeld geeft. Wat blijkt nu: mensen zonder dyslexie hebben een rond kegelvrij gebied in hun dominante oog. Maar mensen met dyslexie hebben zo’n rond kegelvrij gebeid in beide ogen en dus geen dominant oog. Het gebrek aan een dominant oog kan tot gevolg hebben dat het brein moeite heeft om het juiste beeld te bepalen. Daardoor kan het ‘de biologische en anatomische basis zijn voor lees- en spellingsproblemen bij mensen die normaal zien, maar dyslexie hebben’.
Mogelijkheden voor nieuwe behandelingen
De ontdekking biedt nieuwe mogelijkheden om dyslexie vroeg op te sporen door de ogen te onderzoeken. Ook kan het de basis vormen voor nieuwe behandelmethoden.
Bron: The Royal Society