Het behoud van een gezonde magnesiumstatus op latere leeftijd kan mogelijk chronische aandoeningen die samenhangen met veroudering verminderen.
Magnesium is belangrijk voor een groot aantal processen in het lichaam, waaronder de hart- en spierfunctie, werking van het immuunsysteem en voor een goede cognitie. Onderzoek laat zien dat er veranderingen in de magnesiumstatus plaatsvinden tijdens het ouder worden, waardoor ouderen vaker een (licht) magnesiumtekort hebben. Ouderen krijgen bijvoorbeeld minder magnesium binnen via de voeding, nemen het mineraal minder goed op in de darmen en scheiden het juist meer uit via de nieren.
Magnesiumtekort of leeftijdgerelateerde aandoening?
Een mild magnesiumtekort uit zich meestal niet in uitgesproken gezondheidsklachten. Ouderen met een mild tekort hebben vaker last van slaapproblemen en cognitieve stoornissen. Deze klachten worden nogal eens afgedaan als leeftijdgerelateerd. Talrijke ziekten en ouderdomsaandoeningen zijn echter in verband gebracht met het bestaan van een magnesiumtekort, zoals hart- en vaatziekten, spierpijn, vermoeidheid, osteoporose, stress en dementie. Het behoud van een goede magnesiumstatus kan mogelijk een bijdrage leveren aan het verminderen van deze ‘leeftijd gerelateerde aandoeningen’.
Bij de inname van magnesium is het belangrijk om rekening te houden met de hoeveelheid magnesium in de voeding en het drinkwater dat geconsumeerd wordt. Magnesium in drinkwater is over het algemeen beter opneembaar dan magnesium in voeding. Groene bladgroenten, noten, rauwe cacao, banaan en volkoren granen zijn rijk aan magnesium. Aanvulling met een magnesiumsupplement kan zinvol zijn als de voeding onvoldoende magnesium bevat of als er een verhoogde behoefte is, bijvoorbeeld bij eerdergenoemde gezondheidsklachten. Gebruik in dit geval 200-400 milligram van een goed opneembare vorm van magnesium, zoals magnesiumcitraat.