Honden zijn niet de enige dieren die onze emoties kunnen peilen. Knaagdieren, schapen, geiten, paarden en wilde dieren in gevangenschap, zoals reuzenpanda’s en chimpansees, hebben allemaal laten zien dat zij emoties van menselijke gezichten kunnen aflezen.
Onlangs verscheen een nieuwe Deens-Zwitserse studie die vergelijkt hoe gedomesticeerde dieren onderscheid maken tussen menselijke geluiden en geluiden van hun eigen soort.
Het onderzoek richtte zich op gedomesticeerde varkens en wilde zwijnen in gevangenschap, en op gedomesticeerde paarden en wilde paarden in gevangenschap uit Azië. Alle dieren kregen een reeks geluiden te horen, waarvan sommige van hun eigen soort waren, andere van een nauw verwante soort en weer andere door mensen werden geproduceerd. Elke geluidsopname duurde een paar seconden. De onderzoekers ontdekten dat alle paarden en de gedomesticeerde varkens sterk reageerden op negatieve geluiden, ongeacht welk dier ze maakte. Bij negatieve geluiden liepen de paarden meer rond en zwiepten zij minder met hun staarten, wat suggereert dat ze heel alert waren. De varkens stonden meer stil en aten minder.
Wilde zwijnen reageerden niet anders op positieve of negatieve geluiden, niet van hun eigen soort en ook niet van mensen.
De onderzoekers menen dat dit fenomeen te maken heeft met een zogeheten ’emotionele besmetting’. Dat is een vorm van empathie, waardoor mensen en dieren de emoties van anderen kunnen voelen en mogelijk spiegelen. Onderzoekers denken dat dit niet alleen binnen de eigen soort voorkomt, maar ook tussen verschillende soorten. Immers, als een ander dier cruciaal is om te overleven, is het de moeite waard om emoties van dat dier te herkennen. Het is daarom ook logisch dat onze huisdieren en vee onze emoties signaleren.
De bevindingen suggereren dat de manier waarop we met onze huisdieren en ons vee praten een grote impact kan hebben op hoe zij zich gedragen en wat ze voelen. En wellicht is deze empathie ook een reden waarom therapieën voor mensen waarbij dieren zijn betrokken zo effectief kunnen zijn.
De studie werd gepubliceerd in BMC Biology.