In de tijd dat de farmaceutische bedrijven hun middelen tegen de Mexicaanse griep lanceerden, werd in de wetenschappelijke wereld ontdekt dat bij de Spaanse Grieppandemie van 1918 niet het virus, maar een geneesmiddel wellicht verantwoordelijk was voor veel sterfgevallen in die tijd.
Een groot deel van de 40 miljoen overledenen wier dood was toegeschreven aan het griepvirus, kan in werkelijkheid zijn overleden aan een te hoog aspirinegebruik. Dat zegt dr. Karen Starko, momenteel werkzaam in Burlingame (Californië), naar aanleiding van haar herbeoordeling van autopsierapporten uit die tijd. Veel van die rapporten voldoen aan de beschrijving van aspirinetoxiciteit.
In die tijd schreven artsen te veel aspirine voor omdat ze nu eenmaal iets wilden doen om te helpen. Ze wisten toen nog niet veel over de gevaren van dit middel, met name bij hoge doseringen. Daar komt nog bij dat veel artsen onder druk gezet werden door gezinnen die graag iets wilden hebben om zichzelf te beschermen tegen het virus, en dat ook destijds de fabrikanten van aspirine hun middel aanprezen voor gebruik tijdens de epidemie.
‘Interventie kan twee kanten op werken,’ concludeerde Starko in een waarschuwende kanttekening in de tijd dat er hard gewerkt werd aan een vaccin tegen het Mexicaanse-Griepvirus.
BRON: Clin Infect Dis, 2009; 29 september; doi: 10.1086/606060