Canadese onderzoekers hebben de effectiviteit van ‘krachttraining’ voor de ademhaling (Inspiratore Spier Training) onderzocht. In de studie onderzochten ze welk effect een onderbreking – van vijf weken – van de ‘krachttraining’ op het Metabo reflex heeft.
Het Metabo reflex is een verdedigingsmechanisme aangestuurd door het centrale zenuwstel. De ademhalingsspieren oefenen een grote invloed uit op het Metabo reflex. De Metabo reflex reguleert de toevoer van zuurstof in ons lichaam. [1,2]
Sporters doen aan ademspiertraining om hun fysieke prestaties te verbeteren en de oefeningen kennen vele therapeutische toepassingen voor mensen met ademhalingsproblemen. Denk aan mensen met COPD, hartfalen en neuromusculaire ziekten. Verschillende studies hebben aangetoond dat lichaamsprestaties verminderen na het verrichten van zware lichamelijke belasting. Bij lichamelijke inspanning worden de ademhalingsspieren moe en hebben meer zuurstofrijk bloed nodig om in werking te blijven. Omdat de ademhalingsspieren vitale spieren voor het lichaam zijn, zorgt het Metabo reflex ervoor dat het zuurstofrijke bloed in de spieren wordt herverdeeld. Deze herverdeling van het bloed gaat ten koste van andere (minder vitale) spieren. Door het trainen van de ademhalingsspieren kan de werking van het Metabo reflex uitgesteld worden.[2]
Voor deze studie werden gezonde mensen geselecteerd voor een controlegroep en een experimentele groep. De controlegroep nam geen deel aan de ademhalingsspiertrainingen en de experimentele groep voerde ademhalingsspiertrainingen uit in combinatie met fysieke training van de scheenbeenspier. Door de scheenbeenspier te trainen, konden de onderzoekers de toe- of afname van de kracht in de ademhalingspieren vergelijken.[1] In een periode van tien weken werden drie metingen gedaan: vooraf aan de training, direct na de training van vijf weken en na een periode van vijf weken waarin geen training gevolgd werd.
De belangrijkste ontdekking van de onderzoekers was dat de uitgestelde werking van het Metabo reflex blijft bestaan, ook na vijf weken niet te hebben getraind. Ook de toegenomen kracht in zowel de ademhalingsspieren als de scheenbeenspieren bleef aanhouden. In vervolgstudies zullen langere perioden van een onderbroken van ademhalingsspiertraining bekeken worden, waarbij de spierkracht van ademhalingsspieren wordt verminderd om de gevolgen op het Metabo reflex in beeld te brengen.[1]
Bronnen:
1.The effect of inspiratory muscle training and detraining on the respiratory metaboreflex – Chan – Experimental Physiology – Wiley Online Library
2. *Physios-Over-het-nut-van-ademspiertraining-in-een-fysiotherapeutische-setting-2013-3.pdf (prelum.nl)