Liesbeth Woertman onderzoekt in dit boek het leven van vrouwen in vooral de derde levensfase (na de pensionering) en de laatste vierde levensfase (vanaf ongeveer 75 jaar). Wat betekent het voor hen om een ouder lichaam te hebben in een tijd van geseksualiseerde, gefotoshopte en perfecte ideaalbeelden? En dat terwijl het ouder wordende lichaam bij vrouwen ook nog eens harder én negatiever wordt beoordeeld dan bij mannen.
In dit boek nodigt Woertman je uit om je kijk op schoonheid en identiteit te onderzoeken. ‘Mooi’ is volgens haar tegenwoordig een digitaal bewerkt beeld waar geen enkel biolo-gisch vrouwenlichaam tegenop kan. Haar antwoord hierop is: ‘Hollen we naar de cosmetische arts of gaan we in ons lichaam wonen en gaan we het koesteren en verzorgen?’ Het vergt wel moed om jezelf niet langer achter een masker te verbergen, maar jezelf te laten zien zoals je bent, aldus Woertman. ‘Ieder mens is heel gelaagd en daar horen ook schaduwkanten bij. Dus durf je onrustige, sombere, domme en lelijke aspecten in te passen in je zelfbeeld. Stap af van het idee dat je constant voor anderen de lieve, perfecte, mooie vrouw wilt zijn.’ Uit ervaring stelt de auteur dat je om dat te kunnen, wel een vrouw van een zekere leeftijd moet zijn. ‘Je hebt zelfvertrouwen en levenservaring nodig om alles wat je doet en bent, op te nemen in je zelfbeeld en plezier te scheppen in een wereld met zoveel verschillende lichamen en met vele soorten schoonheid.’
Als we wijze vrouwen willen worden op hoge leeftijd, moeten we volgens Woertman in de eerste plaats anders gaan kijken naar ouderdom. ‘We moeten ervoor gaan zorgen dat onze vele talenten en mogelijkheden aan bod komen. Dat doen we door open te staan voor verandering en te durven klimmen naar onbekend ge-bied. Oud zijn de mensen die niet willen groeien en veranderen!’
Wat we vaak in de wetenschappelijke literatuur tegenkomen is dat je succesvol ouder kunt worden als aan de volgende voorwaarden is voldaan: je hebt geen chronische ziekten of gebreken, je hebt een goed niveau van fysiek en mentaal functioneren en je hebt sociale verbindingen met anderen. In het werk van Erik Scherder bijvoorbeeld staat centraal dat bewegen, positief denken en weinig calorieën innemen belangrijk zijn om fit en gezond ouder te worden. Volgens Woertman gaat het er echter vooral om hoe je omgaat met ziekten en achteruitgang. En zij stelt: ‘Succesvol ouder worden betekent een fijn netwerk hebben,
in een redelijke gezondheid verkeren, goed om kunnen gaan met verlieservaringen en je lichaam niet objectiveren maar ervaren, voelen en contact hebben met wat het lichaam nodig heeft.’ Daarnaast wil zij de woorden ‘succesvol ouder worden’ graag vervangen door ‘waardig ouder worden’ omdat dit meer rust uitstraalt. Ten slotte nodigt Woertman alle ouderen graag uit om open te staan voor jongeren. Ze vindt het belangrijk dat we beseffen dat jongere gene-raties kunnen leren van ouderen, en oudere generaties van jongeren!
In het laatste hoofdstuk met de titel ‘Levenskunst’ geeft de auteur antwoord op de vraag: Wie ben ik als niemand kijkt? ‘Dan ben ik niets. Mens zijn, vrouw zijn: je bent in ontwikkeling samen met anderen.’
De uitgever stelt dat het boek gaat over de rol van schoonheid en identiteit in het leven van vrouwen boven de veertig. Tijdens het lezen heb ik echter steeds het gevoel gehad dat ze met name de groep vrouwen van boven de 60 van levenswijsheid wil voorzien.
