De slopende lymeziekte wordt veroorzaakt door een tekenbeet, zoals iedereen weet – maar onderzoekers hebben nu ontdekt hoe de teek eigenlijk drager wordt, wat een ingang is naar nieuwe wegen om de verspreiding van de ziekte te voorkomen.
Het begint allemaal met de witvoetmuis (Peromyscus leucopus), niet met de teek. Deze muis, die in bossen en moerassen leeft, huisvest de bacteriën die lymeziekte veroorzaken en bij mensen terechtkomen via teken die muizen hebben gebeten. Wetenschappers van de University of California hebben de genoomsequentie van deze muis in beeld gebracht, wat ze aanwijzingen geeft voor de ontwikkeling van preventieprogramma’s, zoals een vaccin dat veilig is voor het milieu.
De meeste benaderingen waren gericht op het indammen van de bewegingen van de teek, ‘maar die kunnen maar moeilijk in praktijk worden gebracht’, zegt Alan Barbour, een van de onderzoekers. De onderzoekers willen ook weten waarom de muizen niet ziek worden van de bacterie die zij dragen; dit zou aanwijzingen kunnen geven over hoe de infectie bij mensen kan worden bestreden. Naast de lymebacterie dragen de muizen ook een vorm van virale hersenvliesontsteking met zich mee en ziekten als malaria en vlektyfusachtige ziekten, veroorzaakt door Rickettsiabacteriën. Het onderzoeksteam maakt het witvoetmuisgenoom openbaar, zodat andere onderzoekers er ook mee kunnen werken.
Het aantal gevallen van lymeziekte steeg met 17 procent tussen 2016 en 2017; er kwamen 42.743 meldingen binnen. Volgens de CDC, de Amerikaanse tegenhanger van het RIVM, is het aantal gevallen verdrievoudigd sinds eind jaren 90, deels vanwege de verstedelijking van landelijke gebieden en bossen. Men vreest dat de echte toename nog veel groter is, omdat in de meeste gevallen nooit een diagnose wordt gesteld of een melding wordt gedaan.