Als je het artikel over waterstofgas leest, zou je toch een vreugdesprongetje willen maken: wat een veelbelovende toepassingen lijken er te zijn. Geconcludeerd is wel dat waterstofgas geen directe antioxidantcapaciteit lijkt te bezitten, maar indirect giftige vrije radicalen remt en nuttige vrije radicalen, die bijvoorbeeld virussen en bacteriën onschadelijk moeten maken, met rust laat. Kan onze voeding hierbij een handje helpen?

We kennen twee soorten antioxidanten, die nauw met elkaar samenwerken en elkaar ondersteunen:

1. De niet-enzymatische; deze werken voor een groot deel buiten onze cellen en haal je uit je voeding. Het zijn stoffen als vitamine C, E, carotenoïden, lycopeen, co-enzym Q10, kurkuma et cetera.
2. De enzymatische; deze zijn lichaamseigen en wat minder bekend. Ze werken vooral vooral intracellulair.

De enzymatische worden om allerlei redenen die voor dit artikel te ver voeren, steeds belangrijker naarmate er minder niet-enzymatische antioxidanten in onze voeding voorkomen en er meer vrije radicalen onschadelijk gemaakt moeten worden.

De belangrijkste enzymatische antioxidanten zijn katalase, SOD (Super Oxide Dismutase) en glutathion (peroxidase). Deze enzymatische antioxidanten kunnen alleen worden aangemaakt als onze voeding ruim voldoende voedingsstoffen bevat.

Vooral mineralen en sporenelementen zijn van wezenlijk belang. Door onder andere verarming van de bodem en raffinage van voedingsmiddelen komen deze echter steeds minder voor in onze voeding.

Cellen en dan vooral onze celmembranen en celmitochondriën die goed beschermd worden, zijn vele malen beter in staat om energie uit ons voedsel aan te maken en onze gezondheid te bewaken dan cellen die door teveel vrije radicalen ‘averij’ opgelopen hebben. Schade aan cellen wordt idealiter voorkomen of gerepareerd door antioxidanten.

Een disbalans tussen vrije radicalen en te weinig antioxidanten noemen we oxidatieve stress (zie kader). Het is goed om te weten dat we ook via voeding dagelijks aan onze antioxidantcapaciteit kunnen werken, zowel aan de niet-enzymatische als aan de grondstoffen voor de enzymatische antioxidanten. En dat op een heerlijke manier!

Oxidatieve stress

Oxidatieve stress is de disbalans tussen stoffen die onze cellen bedreigen (vrije radicalen) en stoffen die dit tegen moeten gaan. Hoe meer vrije radicalen er zijn, des te meer voedingsstoffen ‘geïnvesteerd’ moeten worden om deze stoffen af te breken, onschadelijk te maken en af te voeren via bijvoorbeeld je darmen, lever, nieren, lymfe, huid of longen.

Zijn er te weinig antioxidanten, dan worden onze cellen beschadigd. Het gros van onze huidige chronische ziektebeelden en verouderingsklachten hebben een duidelijke link met oxidatieve stress. Het vervelende is dat deze ziekten op hun beurt ook weer meer oxidatieve stress genereren.

Tips

In deze editie staat een uitgebreide gids met hoeveelheden vitaminen, mineralen en overige stoffen die noodzakelijk zijn voor een gezond lichaam én een gezonde geest. Wanneer je van deze crunch 20 gr per dag eet, dan ben je zeker wat betreft selenium en omega 3 een mooi eindje op weg als het gaat om de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.

Per 100 gr bevat deze crunch namelijk aan zink 7,88 mg, mangaan 2,98 mg, selenium 433,14 mcg, ijzer 13,22 mg, koper 2,52 mg, magnesium 497,55 mcg en omega 3 5434,9 mcg.

De ‘meesteroxidant’ gluthation kun je niet kant-en-klaar eten. Het moet worden aangemaakt via verschillende stoffen. Magnesium en vitamine B6 zijn uiterst belangrijk, maar ook de aminozuren cysteïne, glycine, glutamine, zwavel, selenium, groen chlorofylrijk voedsel en anthocyaanrijk voedsel zijn belangrijk voor de aanmaak.

Deze crunch (mineralen, sporenelementen, aminozuren) over een groene sla (chlorofyl) met rood-paars fruit of rode biet (anthocyanen), met wat gesnipperde ui (zwavel) en wat kiemen of edelgistvlokken (B-vitamines) bevat alle voedingsstoffen voor de aanmaak van glutathion.

Maak kennis met Medisch Dossier