Goh, goeie vraag.  Althans, het lijkt een goeie vraag, maar is het echt een vraag? Of zit er stiekem ook een ‘antwoord’ in? Iets dat vaststaat: een idee, een vooronderstelling of een overtuiging? Het uitgangspunt van de vraag is namelijk dát u iets moet met deze diagnose.

Misschien durft u de vraag die uit deze vaststelling volgt ook te stellen. Namelijk: moet ik iets met deze diagnose? En zo ja, wat bedoel ik precies met moeten? Er is best wat moed voor nodig om ook deze onderliggende vragen te stellen.

Laten we ook eens kijken naar het tweede deel van de vraag, die gaat over ‘deze diagnose’. Soms gebruiken we een bepaald begrip om iets uit te drukken, maar bedoelen we onbewust eigenlijk iets heel anders of iets wat nog specifieker is. Ik zal twee voorbeelden geven. U zegt dat u het druk heeft, terwijl u eigenlijk bedoelt dat u stress heeft. Of u zegt dat u niet weet wat u met uw partner aan moet, terwijl u misschien juist niet goed weet wat u met uzelf aan moet (in relatie tot uw partner).

Gaat het ergens anders om?

Zoiets zou hier ook het geval kunnen zijn. Gaat het inderdaad om ‘deze diagnose’? Is de diagnose inderdaad hetgene waarvan u meent dat u er iets mee moet, maar waarvan u alleen nog niet weet wát u ermee moet?

Of gaat het misschien toch om iets anders?

Ik doe een gooi: misschien gaat het om de ziekte waar de diagnose naar verwijst, of om de klachten die u ervaart? Om de emoties die u voelt sinds u deze diagnose heeft gehoord, of om de emoties bij uw naasten? Moet u iets met eventuele consequenties van de diagnose, met de onzekerheid over uw toekomst, of met de angst die zij bij u oproept? Of gaat het om nog iets heel anders?
Als u uzelf onder een vergrootglas zou leggen, waar precies moet u wat mee?

Wanneer u ergens tegenaan loopt, is het verleidelijk om naar de wereld en de mensen om u heen te kijken voor een oplossing, een inzicht of een uitweg. Maar wat nou als u het omdraait?
Wat nou als u, wanneer u een vraag stelt, de vraag zélf gaat onderzoeken in plaats van op zoek te gaan naar een antwoord?
In deze column onderzoekt Margit Vegter iedere keer een vraag die veel mensen bezighoudt. Een pasklaar antwoord op deze vraag zult u hier niet vinden, maar juist meer vragen. Want een vraag is niet een opdracht tot het najagen van een antwoord. Een vraag is een uitnodiging om stil te staan, stil te staan bij de vraag.

Zit er een vraag tussen die u ook bezighoudt? Schrijf hem voor uzelf op en plak hem op uw koelkast, in uw agenda of draag hem met u mee in uw portemonnee. Leef met de vraag! En wie weet leeft u zomaar naar het antwoord toe. Er bestaan immers veel vragen waar alleen u het antwoord op kunt geven.

Margit Eelbren Vegter ontvangt in haar filosofische praktijk bezoekers die in gesprek gaan met zichzelf. Aan de hand van een kwestie die hen bezighoudt, onderzoeken ze hun eigen denken en oefenen ze een vragende denk- of zelfs levenshouding. Omdat ze meer willen dan alleen een oplossing voor het probleem of een antwoord op de vraag. Ze willen wijzer worden, over zichzelf en over het leven.
Margit is in 2015 afgestudeerd als basisarts en heeft na een periode van niet-weten besloten om de opleiding tot filosofisch practicus te volgen. Ze is nu gezel binnen het Gilde van Filosofisch Practici en houdt haar praktijk Bedrijf de Wijsheid in de stad Groningen. Ze hoopt dat haar column ‘De vraag bevragen’ lezers ertoe aanzet om hun eigen denken kritisch te onderzoeken en te bevragen.