De ergste piek van de coronapandemie is voorbij. Of misschien is de pandemie alweer opgelaaid tegen de tijd dat je dit leest. Hoe de situatie ook is, we hebben de gevaarlijkste vijand ontmoet die we ooit zullen tegenkomen: onzichtbaar, alomtegenwoordig, onvoorspelbaar en ogenschijnlijk niet te verslaan. Althans niet voordat medici eindelijk met hun preventiemiddel komen: een vaccin tegen het coronavirus.

Het klopt dat dit een mysterieus nieuw micro-organisme is. Maar het is volstrekt onjuist om te zeggen dat het virus iedereen treft en dat er niets tegen te doen is.Want er zijn goed onderzochte, natuurlijke mogelijkheden die dodelijk zijn voor een virus. Een voorbeeld zijn negatieve ionen: die hebben het vermogen om allerlei soorten griepvirussen en bacteriën uit te schakelen.

In 2015 testte een Zweeds team de effectiviteit van een ionisator. De onderzoekers gebruikten het apparaat om de besmettingsgraad te onderzoeken van een griepvirus dat via de lucht overdraagbaar is.

Ze stelden een groep cavia’s bloot aan druppeltjes met een influenza A-virus (stam Panama 99), die zich via de lucht verspreiden. Normaal gesproken raken cavia’s gemakkelijk besmet met dit virus. Maar toen de ionisator actief was, bleven alle gezonde cavia’s gezond. Het apparaat bleek meer dan 97 procent van de virussen uit te schakelen en 100 procent van de cavia’s tegen infectie te beschermen.1

Ionisators lijken ook tegen bacteriën te werken. Tien jaar eerder testte een team van de University of Leeds een negatieve luchtionisator op de ic-afdeling van een ziekenhuis. De onderzoekers wilden kijken of deze de verspreiding van de ziekenhuisbacterie Acinetobacter kon stoppen: een bacterie die berucht is, omdat zij resistent is tegen antibiotica en gevaarlijk voor mensen met een verzwakt immuunsysteem.Tot hun verbazing daalde de besmettingsgraad onder de patiënten in de trial van een jaar naar nul. De resultaten waren zelfs zo goed dat Stephen Dean, een van de specialisten uit het ziekenhuis, zei: ‘We hebben aan de universiteit gevraagd of we de ionisators mogen houden.’2

Ionisatie is het proces waarbij een ongeladen molecuul een elektron kwijtraakt of er een bij krijgt. Het verandert dan in een geladen deeltje: een ion. Voor dit proces is energie nodig. Zowel positieve als negatieve ionen zijn in feite kleine ladingen statische elektriciteit. En de lucht die we inademen, bevat miljarden van deze kleine ladingen.Een ionisator produceert negatieve luchtionen, die zwevende positieve ionen opzoeken. Denk aan pollen, stof en micro-organismen. Hoewel de wetenschappers uit Leeds niet helemaal begrepen hoe de bacteriën onschadelijk gemaakt werden, vermoedden ze dat de geladen deeltjes de bacteriën aantrekken en er vervolgens mee samensmelten. De structuren die daardoor ontstaan, zijn zwaarder en vallen gewoon naar beneden. Daardoor wordt de lucht gedesinfecteerd en stopt de overdracht van de infectie.

Als dat klopte, moesten de wetenschappers grotere aantallen van de Acinetobacter op oppervlakken aantreffen. En dat was inderdaad het geval. Vorig jaar gebruikte een team van de University of Michigan een koude plasmareactor (een soort super-ionisator) om een testvirus uit te schakelen. Het apparaat slaagde er binnen een fractie van een seconde in om 99,9 procent van het virus in de lucht onschadelijk te maken. Daardoor kon het virus nauwelijks meer mensen besmetten. De vraag is nu waarom niet elk ziekenhuis in de wereld zo’n apparaat heeft.

De ionisator is niet de enige methode die over het hoofd wordt gezien om Covid-19 te onderzoeken. Sommige mensen zijn minder vatbaar voor het virus. In ons hoofdartikel (p22) besteedt Celeste McGovern aandacht aan enkele minder bekende oorzaken van deze verminderde vatbaarheid. Ook bespreekt ze een paar behandelingen die voor iedereen toegankelijk zijn. In Nederland worden ionisatietechnieken vooral onderzocht als mogelijkheid om fijnstof te reduceren in de pluimveehouderij en niet in relatie met Covid-19.3 De reden dat we daarover niets horen, heeft vermoedelijk te maken met geld. Farmaceutische bedrijven zijn meer geïnteresseerd in de hoge financiële beloning die ze krijgen als ze een duur nieuw vaccin produceren.

Nu we de schade hebben gezien die deze nieuwe micro-organismen kunnen aanrichten, is het aan ons om al het bewijs aan te grijpen voor krachtige, natuurlijke middelen die voorhanden zijn.
Zo boeken homeopaten in alle stilte al veelbelovende resultaten. Helaas krijgt de homeopathie geen grote hoeveelheden geld voor onderzoek.

Bronnen:
1 Sci Rep, 2015; 5: 11431
2 New Scientist, 3 januari 2003
3 www.wur.nl/nl/Onderzoek-Resultaten/Onderzoeksinstituten/livestock-research/show-wlr/Drie-nieuwe-technieken-voor-fijnstofreductie-erkend.htm