De relatie tussen WHO en farma-industrie bij het alarm voor de Mexicaanse griep ligt onder vuur.

Het is een geruststellende gedachte dat er ergens grote organisaties bestaan die onze belangen veiligstellen en die onberispelijk en onomkoopbaar zijn. De voornaamste organisatie ter wereld met deze reputatie is de WHO, de Wereldgezondheidsorganisatie, een van de eerste instanties die door de nieuw opgerichte Verenigde Naties in het leven werd geroepen. De verheven doelstellingen, zoals neergelegd in het oprichtingsstatuut, waren ziektebestrijding – in het bijzonder de belangrijkste infectieziekten – en bevordering van de gezondheid wereldwijd.
Zoals bekend werd de WHO drie jaar na de Tweede Wereldoorlog ingesteld. Het hoofdkwartier was gevestigd in het in de oorlog neutrale Zwitserland, wellicht om de onpartijdige taak en bevoegdheid nog te onderstrepen. Op het tijdstip van oprichting was er wereldwijd een polio-epidemie gaande en dus richtte de WHO zich primair op de bestrijding van infectieziekten. In 1980 kon de WHO triomfantelijk aankondigen dat de pokken de wereld uit waren. Het volgende doel werd de uitroeiing van polio.
Het was dan ook een schok voor ons allen om te moeten constateren welke nauwe banden er bestonden tussen de WHO en de farma-industrie ten tijde van de Mexicaanse griep afgelopen jaar.
Zoals u zich herinnert was het de WHO die het eerst alarm sloeg over de Mexicaanse griep en een fase-6 voorspelde (wereldwijde uitbraak, pandemie). De griep zou naar verwachting alleen al in de VS en Europa miljoenen mensenlevens kosten. Dit was de reden dat landen in Europa en Noord-Amerika miljoenen uitgaven aan Tamiflu en griepvaccins.
Maar inmiddels is gebleken dat er geen sprake was van een pandemie en veel landen blijven nu zitten met een enorme voorraad onnodige antivirale middelen en vaccins en een fiks gezichtsverlies.
In het artikel in Nieuwsfocus in dit nummer wordt uit de doeken gedaan hoe de producenten van de geneesmiddelen in kwestie een groep hebben opgericht van wetenschappers die moet doorgaan voor een onafhankelijke griep-werkgroep. Deze staat onder voorzitterschap van een van de meest invloedrijke wetenschappelijk medewerkers van de WHO op het gebied van vaccins. Een groep kopstukken uit de farma-industrie trachtte bovendien de directeur-generaal van de WHO in een gesprek te overreden om het tijdstip van afkondiging van het fase-6 alarm bekend te maken. Deze gang van zaken zorgde voor wereldwijde onrust, schade door onnodige (en gevaarlijke) medicijnen en natuurlijk ook voor recordwinsten voor Big Pharma.
Dat de grens tussen regelgeving en commercie steeds dunner wordt is ook te zien bij kanker. In ‘Dossier kanker’ in dit nummer kunt u lezen hoeveel bewijs er bestaat voor de stelling dat dit in veel gevallen een infectieziekte is. De oorzaak zou gezocht moeten worden in een verstoorde balans van de gewone bacterieflora door omgevingsinvloeden. Maar elke wetenschapper die dit ook maar durft te opperen wordt meteen aan de schandpaal genageld en in de ban gedaan door regelgevende instanties of grote kankerorganisaties, grotendeels op basis van advies van de farmacie of door hen gesponsord onderzoek.
Big Pharma begint te lijken op de Matrix uit de gelijknamige sciencefictionfilm: onzichtbaar, almachtig en niet te controleren. De enige manier waarop we kanker kunnen bevechten is door schoon schip te maken met al deze zogenaamde ‘waakhond’ organisaties die geacht worden het algemeen belang te waarborgen.

Lynne McTaggart