De vraag die ik het meest hoor, is: ‘Moet ik mij wel of niet laten vaccineren tegen Covid-19?’

Een jaar lang zijn wij geïnformeerd door media, politici en RIVM. Eerst over aantallen coronadoden, toen cijfers over besmettingen en ten slotte over de komst van een nóg besmettelijker variant.

Deze pandemie van de angst heeft ons effectief in een fuik gedreven. Massaal inenten wordt nu door RIVM en overheid gepresenteerd als de enige oplossing. Het zou ons bevrijden uit de lockdown.

De open vraag, ‘Hoe kan ik mij het beste beschermen tegen Covid-19 en mogelijke varianten hiervan?’ wordt niet gesteld. Slechts één oplossing wordt aangeboden: het vaccin. Dit is een typisch voorbeeld van onze aanbod-gestuurde zorg. Een ijssalon met maar één smaak: vanille …

In een vraag-gestuurde zorg daarentegen worden mensen breed geïnformeerd en is er ruimte voor eigen keuzes. Naast het vaccin zijn er immers effectieve antivirale geneesmiddelen en talloze andere mogelijkheden om het immuunsysteem te versterken. Opvallend is dat we daarover niets horen. Kabinet en RIVM promoten slechts massavaccinatie. De media papagaaien mee.

Als het gaat om de keuze wel of niet vaccineren, kunnen de volgende vragen je mogelijk helpen om tot een evenwichtig besluit te komen:

• Is vaccineren nodig?
• Is het effectief?
• Is het veilig?

1. Is vaccineren nodig?

Wat de noodzaak tot massa-vaccinatie betreft, probeer ik vooral naar de feiten te kijken. Ik ben geen anti-vaxer. De media tonen dramatische beelden van ziekenhuizen die volstromen. De context van dit capaciteitsprobleem – tien jaar bezuinigen op de zorg en het sluiten van ziekenhuizen – wordt weggelaten. Slechts een klein aantal mensen dat besmet is, belandt in het ziekenhuis. Het gaat vooral om oudere mensen van rond de tachtig én om mensen die een onderliggende ziekte hebben, vaak in combinatie met overgewicht.

Als we naar de IFR (Infection Fatality Rate) kijken, is Covid-19 geen levensbedreigende ziekte. Er is feitelijk geen medische urgentie om de hele bevolking te vaccineren tegen Covid-19.  Beschouwen we dan ook nog andere behandelmethoden, zoals het off-label gebruik van ivermectine, hydroxychloroquine en immuunversterkende benaderingen, dan wordt zichtbaar dat deze door de overheid uitgezette vaccinatiefuik ons een zeer incompleet aanbod voorschotelt.

2. Is het vaccin effectief?

Vóór de start van de massa-vaccinatie geeft de officiële instantie, het CBG (Commissie Beoordeling Geneesmiddelen), net voor kerst een persconferentie over het Pfizervaccin. Ik citeer: ‘Er zijn nog geen gegevens over hoe goed het vaccin beschermt tegen infectie. We weten dus nog niet of mensen die het vaccin hebben gekregen het virus zouden kunnen overdragen, mochten ze toch besmet raken. Ook is nog niet duidelijk of het vaccin een goede bescherming biedt tegen de meer ernstige vormen van Covid, omdat te weinig mensen in de studie ernstige Covid kregen.’1 Mijn samenvatting: de belangrijkste vragen zijn nog onbeantwoord en er zijn zeker geen garanties dat het vaccin effectief is.

3. Is het veilig?

Vrijwel alle vaccins die nu in snel tempo ontwikkeld zijn, maken gebruik van een nog niet eerder toegepaste techniek. Het zijn zogenaamde mRNA-vaccins. De vraag is zelfs of het hier om een klassiek vaccin gaat. Wellicht is het transparanter om op basis van het werkingsmechanisme (knippen en plakken van genetische informatie) het beestje bij zijn naam te noemen en vast te stellen dat het verwant is aan gentherapie. Er bestaat in de wetenschap overeenstemming dat aan het geven van genetische instructies risico’s zijn verbonden. Er gelden dan ook strenge wettelijke voorschriften voor deze vormen van therapie. Om deze vaccins snel op de markt te kunnen brengen, zijn deze veiligheidsvoorschriften door aanpassing van de wet aan de kant geschoven en is tevens bepaald dat de farma niet aansprakelijk zijn voor schadelijke gevolgen. Het expliciet vragen om onze toestemming, gebruikelijk voor elk medisch experiment, gebeurt evenmin.

Mijn voorlopige conclusie is dat het niet nodig is om de gehele bevolking te onderwerpen aan een mogelijk riskant wereldwijd experiment waarvan we 1. de risico’s op de lange termijn niet kennen, 2. niet weten of het vaccin beschermt tegen ernstige vormen van Covid-19 en 3. er middelen met een anti-virale werking beschikbaar zijn waarvan we de effectiviteit en het veiligheidsprofiel al decennia lang kennen (HCQ, ivermectine, vitamine D3, zink, quercetine, glutathion, vitamine C, melatonine).

In plaats van het virus tot onze vijand te verklaren, zou onze aandacht beter kunnen gaan naar de bron van deze zoönose: de intensieve veehouderij die excessief gebruikmaakt van antibiotica met als gevolg een microbioom en een viroom dat ernstig wordt verstoord.

Virussen zijn geen levende wezens zoals bacteriën en andere micro-organismen. Het zijn dragers van informatie. Ze spelen een vitale rol in de genetische expressie van de mens. Je kunt virussen zien als de taal van het leven. Laten we die taal leren begrijpen.