Een van de meest gevreesde ziekten is alzheimer. Er bestaat geen medicijn voor deze fatale ziekte die het slachtoffer van zijn leven berooft, lang voordat hij sterft…
Dat alzheimer zo vaak voorkomt heeft alles te maken met het ‘atypische’ leven dat we leiden in vergelijking tot dat waarvoor we evolutionair gezien gebouwd zijn. Genetische aanleg speelt een rol, maar de schrijver Dale Bredesen laat zien dat leefstijl en voedingspatroon een veel belangrijkere rol spelen bij het ontstaan van deze verwoestende aandoening.
Daarom, zo stelt universitair docent neurologie en onderzoeker Bredesen, is het beeld dat alzheimer niet te genezen is, achterhaald. Hij is ervan overtuigd dat de ziekte voorkomen kan worden en sterker nog: in sommige gevallen zelfs kan worden teruggedraaid.
In plaats van alzheimer te zien als een ongeneeslijke ziekte die vooral genetisch bepaald is, biedt Bredesen een nieuw perspectief. Hij baseert zijn overtuiging op de wetenschap dat er drie typen alzheimer bestaan waarbij de volgende – externe – elementen een cruciale rol spelen:
- ontstekingen door voeding, infecties of anderszins;
- een tekort aan breinondersteunende nutriënten, hormonen en andere stoffen;
- toxische belasting door bijvoorbeeld zware metalen en schimmels.
Bredesen wijst erop dat een groeiend aantal neurowetenschappers en artsen begint in te zien dat er meer steekt achter deze ziekte. Het ontstaan van de amyloïde plaque in het brein staat niet op zichzelf, maar is een natuurlijke verdedigingsreactie.
Normaal gesproken dringt deze respons op gevaar van buitenaf die dreiging terug. Bij alzheimer is er echter sprake van chronische, veelsoortige, aanhoudende en intense dreiging waaraan het lichaam niet kan ontsnappen.
De verdedigingsreacties hierop worden net als de aanvallen ook chronisch: daarmee richt het lichaam de wapens op zichzelf. Hiermee zou je alzheimer als een symptoom in plaats van een op zichzelf staande ziekte kunnen typeren.
De alzheimergevoeligheid van het individu valt binnen bovengenoemde driedeling. En hier gloort de hoop: oorzaken van buitenaf spelen een belangrijkere rol dan het genenpakket. Hierop kunnen we dus zelf invloed uitoefenen.
Dat is dan ook precies waar het door de schrijver ontwikkelde ‘ReCode-protocol‘ zich op richt. Eerst is het belangrijk te weten tot welke hoofdcategorie van de drie typen alzheimer je behoort. Dan zijn er volgens Bredesen nog zo’n veertig factoren bekend, die een leidende rol spelen bij het ontstaan en dus voorkomen of terugdringen van dementie.
Het is daarbij essentieel de status van elke beïnvloedende factor in het lichaam te kennen.
Het door hem ontwikkelde en op wetenschappelijk onderzoek gebaseerde ReCode-protocol biedt een manier om een inschatting te maken van deze factoren en zo een persoonlijk leidraad op te stellen. Hiervoor biedt Bredesen een metabolische evaluatie waarmee de lezer ‘eenvoudig’ kan bepalen welke factoren bijdragen aan cognitieve achteruitgang.
Voor de bepaling van de waarden die hierbij een rol spelen volgt een tabel met de door hem aanbevolen testen en optionele testen. Hier worden doel- en optionele waarden benoemd. In hoofdstuk 8 is er aandacht voor voeding en suppletie volgens het ReCode–protocol.
In hoofdstuk 10 wordt alle aangedragen informatie samengebracht. ‘Alles samenbrengen. Je kunt het.’ Hier lijkt mij de introductie van een ervaren ReCode-therapeut op z’n plaats. En ja, in hoofdstuk elf geeft de schrijver toe: ‘Eenvoudig is het niet.’
Het einde van alzheimer. Een leefstijlprogramma om cognitieve achteruitgang te voorkomen is een opmerkelijk maar lastig leesbaar boek. Het vraagt de nodige voorkennis op het gebied van voeding, suppletie, spijsvertering en biochemie van de lichaamsprocessen en is daarmee minder geschikt voor de gemiddelde lezer.
In het boek wordt een schat aan informatie gedeeld die waarschijnlijk beter op z’n plaats is bij professionals als artsen, therapeuten en leefstijlcoaches.
Zelf lezen? Bestel ‘Het einde van Alzheimer’ in de boekenshop van Medisch Dossier
Het einde van alzheimer
Dale E. Bredesen
247 pagina’s
ISBN: 9789463191722