Tijdens een hockeywedstrijd werden er bij mijn zoon twee kiezen uitgeslagen. Daardoor heeft hij nu een gat in zijn onderste tandenrij achter in zijn mond. Aangezien hij een tiener is, schaamt hij zich voor die ontbrekende kiezen, ook al valt het niet zo op. Onze tandarts heeft tandheelkundig implantaten geadviseerd om ze te vervangen. Volgens hem is dat beter dan een plaatje omdat ze zich net zo gedragen als echte tanden, minder rompslomp opleveren en niet afzonderlijk gepoetst hoeven te worden zoals een kunstgebit of frame. Volgens hem werkt een frame meestal niet goed, vooral niet in de onderkaak. Een frame rust op het tandvlees en kan op den duur het bot beschadigen.Mijn zoon wil die implantaten heel graag hebben. Ik vind de operatie echter buitengewoon invasief en het idee dat mijn zoon twee metalen implantaten in zijn kaak geschroefd krijgt, staat me niet aan vanwegde de risico’s van kwikbevattende vullingen. Ook kan ik het idee niet loslaten dat de tandarts alleen maar de duurdere optie adviseert ten behoeve van zijn eigen portemonnee.
– CE, Solihull
Uw zorgen zijn niet ongegrond. Een tandheelkundig implantaat is een metalen schroef, meestal van titanium, die operatief in de kaak wordt aangebracht als verankering voor een kunsttand (de kroon). Hoewel van titanium vaak wordt gezegd dat het niet met weefsels reageert, bestaan er wel degelijk bewijzen voor het tegendeel. Het Bristol Wear Debris Team heeft ontdekt dat afvalstoffen uit kunstgewrichten die waren gemaakt van metaalsoorten als titanium, nikkel, chroom en kobalt waren doorgedrongen tot de lever, de milt, lymfeklieren en het beenmerg1.
Metalen
Om er zeker van te zijn dat uw zoon niet voor bepaalde metalen allergisch is, adviseert de Engelse biologische tandarts dr. John Roberts (www.holistic-dentistry.com) dat u hem een MELISA-test laat doen (memory lymphocyte immunostimulation assay, zie Medisch Dossier, februari 2005). Met zo’n test worden witte bloedlichaampjes opgespoord die met giftige metalen reageren, een teken van metaalovergevoeligheid. ‘Laat hem niet alleen testen op metaalsoorten die in het implantaat zitten,’ waarschuwt dr. Roberts. ‘Ook de kroon kan uit metalen bestaan die weer anders zijn dan die in het implantaat wat tot een galvanische reactie [tussen het implantaat en de kroon] kan leiden, zodat er corrosie kan ontstaan van metalen in de mond.’
Hij beveelt aan een kroon te laten gebruiken die helemaal uit porselein bestaat. Onlangs is toevallig een nieuwe generatie implantaten toegelaten voor gebruik in Europa, die volledig keramisch zijn. In Duitsland en Zwitserland zijn die ‘metaalvrije’ implantaten in elk geval reeds gebruikt (zie www.metaalvrije-implantaten.nl). Dr. Roberts haast zich echter te vermelden dat keramiek strikt genomen niet geheel metaalvrij is omdat het aluminium bevat, maar ‘dat is inert en reageert niet met weefsels’.
Maar voordat uw zoon de sprong waagt, moet hij zich realiseren dat elke tand in verbinding staat met een energiemeridiaan in het lichaam, en dat elke verstoring van die verbindingen in de toekomst tot gezondheidsproblemen kan leiden.
Alternatieven
Zoals u al schrijft, is een tandheelkundig implantaat een invasieve operatie. Hoewel de chirurgische technieken en het succespercentage steeds beter zijn geworden, kunnen er nog steeds complicaties optreden. Voorbeelden zijn peri-implantitis, een bacteriële infectie die tot verlies van kaakbeen kan leiden; zenuwschade; hematomen (bloedstolsels) in de mondbodem met mogelijk luchtwegobstructies als gevolg; en sinusitis2,3,4,5.
‘Er bestaan mooie brugconstructies als alternatief voor implantaten,’ zegt dr. Roberts. Valplast® frames worden in Amerika al vrij veel gebruikt, maar zijn in Nederland nog relatief nieuw. Dit is een goede optie om met uw tandarts te bespreken. ‘Ze bestaan uit nylon, beschadigen geen mondweefsel en ze zijn heel klein en dus bijna niet zichtbaar. Ook zijn ze meer kosteneffectief dan tandheelkundige implantaten,’ aldus dr. Roberts.
Aangezien uw zoon nog een tiener is, kan zijn kaak nog groeien. Volgens dr. Roberts kan hij het best met implantaten wachten tot hij ouder dan twintig is, of anders op z’n minst totdat hij geen contactsport meer speelt om te voorkomen dat het nog een keer gebeurt.