[DOSSIER GCMAF]

Molecuul met superkrachten

Moleculair-biologische wetenschappers zijn op een ‘supermolecuul’ gestuit. Ze denken dat het de sleutel is tot de genezing van autisme, kanker en talloze andere aandoeningen.
 

Door Lynne McTaggart

Soms kan iemands leven door één toevallige samenloop van omstandigheden totaal veranderen. Voor de Italiaan Marco Ruggiero was dat cruciale moment aangebroken toen hij arriveerde in het Laboratorium voor Celbiologie en Moleculaire Biologie van het Amerikaanse Nationale Kankerinstituut (NCI) in Bethesda, op zijn nieuwe werkplek naast moleculair bioloog Peter Duesberg.
Ruggiero, ook een moleculair-biologisch onderzoeker, was in 1987 naar de Verenigde Staten gekomen om de oorzaak van aids (acquired immunodeficiency syndrome) te onderzoeken. Zowel Ruggiero als Duesberg wilde de oorzaak van aids achterhalen, om uiteindelijk een remedie te kunnen vinden. In de maanden dat ze zij aan zij werkten, begon het de beide wetenschappers te dagen dat het humaan immunodeficiëntievirus (hiv-virus) weleens niet de enige oorzaak van aids zou kunnen zijn.
Ruggiero deed behalve naar aids, ook onderzoek naar signaaltransductie, oftewel hoe kankercellen de signalen van elders uit het lichaam op slinkse wijze kunnen saboteren. Tijdens dat onderzoek begonnen Ruggiero en zijn collega’s zich te realiseren welke sleutelrol was weggelegd voor een eiwit met de weinigzeggende naam macrophage colony-stimulating factor. Later werd dit eiwit door Nobuto Yamamoto, microbioloog en immunoloog aan de Hahnemann Universiteit voor Geneeskunde in Philadelphia, omgedoopt tot Gc-protein-derived macrophage activating factor (macrofaagactiverende factor afgeleid van het Gc-eiwit): GcMAF.

Cruciale rol van macrofagen
We weten al honderd jaar dat macrofagen, de afvalverwerkende cellen van ons immuunsysteem, de belangrijkste eerste verdedigingslinie van ons lichaam vormen. Ze gaan de strijd aan met ziekteverwekkers zoals bacteriën en virussen, en ook kanker. Ons lichaam produceert elke dag opnieuw kankercellen, onder andere door blootstelling aan schadelijke stoffen uit onze omgeving. Onze macrofagen voeren echter voortdurend opsporings- en vernietigingsmissies uit, waarbij ze kankercellen, met ziekteverwekkers geïnfecteerde cellen en dode cellen verzwelgen of, in vaktaal, ‘fagocyteren’.
Ruggiero en zijn collega’s, die beseften hoe cruciaal macrofagen voor onze gezondheid waren, vroegen zich af of ze hun werking op de een of andere manier konden verbeteren via voeding. Bestond er misschien een soort voedingsstof waarmee je sterkere en gezondere macrofagen kon produceren?

Aids door verzwakt immuunsysteem
Veel onderzoekers, onder wie Luc Montagnier, die als medeontdekker van het hiv-virus de Nobelprijs had gewonnen, waren gefrustreerd geraakt doordat het aidsonderzoek zo sterk gericht was op de bestrijding van het virus. Net als Ruggiero waren Montagnier en Duesberg ervan overtuigd dat patiënten alleen gevoelig voor het virus waren als hun immuunsysteem te verzwakt was om het te onderdrukken.
Ruggiero en Duesberg concludeerden uiteindelijk dat het aidsonderzoek zich moest richten op het herstel van een immuunsysteem dat verzwakt is door een schadelijke leefstijl. Later werden beide wetenschappers zowel geprezen als verguisd toen ze een artikel publiceerden waarin ze de algemeen geaccepteerde theorie over de oorzaak van aids verwierpen1 – een artikel dat inmiddels definitief door het tijdschrift is ingetrokken.
Zoals gebruikelijk bij grote doorbraken in de wetenschap begonnen ook hier velen op hetzelfde moment dezelfde vraag te stellen, en reageerde de gevestigde wetenschappelijke orde steevast met scepsis. Zo publiceerde Yamamoto een onderzoek waarin hiv-patiënten die het GcMAF-eiwit hadden gekregen, binnen vijf maanden van hun hiv-infectie verlost waren, zonder antivirale middelen zoals zidovudine (AZT) te hoeven gebruiken.2 Maar ook dit artikel werd in 2014 door het tijdschrift ingetrokken.

GcMAF remt kanker
Aids was niet het enige onderwerp dat Ruggiero en zijn voormalige collega’s van de Universiteit van Florence (waar Ruggiero nog steeds een aanstelling heeft) bezighield. Zo vermoedden ze dat GcMAF via voeding het immuunsysteem weleens zo’n oppepper zou kunnen geven dat het niet alleen aids, maar ook kanker kon bestrijden.3
Ruggiero begon daarom te onderzoeken welke effecten GcMAF had op borstkankercellijnen in het laboratorium. Hij stond perplex toen bleek dat GcMAF niet alleen de groei van deze kankercellen remde, maar ook kankercellen weer veranderde in gezonde cellen. Omdat vrouwen die het hiv-virus bij zich dragen ook vaker borstkanker krijgen, presenteerde Ruggiero in 2011 zijn bevindingen op een conferentie van de Internationale Aids Vereniging (IAS). Daar liet hij met microscopische beelden zien hoe zijn supermolecuul in laboratoriumproeven de groei van borstkankercellen remde.4
De vraag die zich vervolgens aandiende, was of GcMAF ook zou werken bij andere aandoeningen. Ruggiero en zijn collega’s ontdekten dat het molecuul inderdaad hielp tegen chronische nierinsufficiëntie (gestoorde nierfunctie).5 GcMAF bleek verder tijdens zijn ‘opruimwerkzaamheden’ bij borstkanker ook de kankerverwekkende invloed op te heffen die zware metalen op onze cellen uitoefenen. Het stimuleerde bovendien het natuurlijke ontgiftingssysteem van ons lichaam. Verder verhoogde het molecuul de energieproductie in de mitochondriën (energiecentrales van de cel), bevorderde het de stofwisseling en verbeterde het de verbindingen tussen zenuwcellen in de hersenen.

Superyoghurt
Nu maken goedaardige probiotische bacteriën precies die enzymen die nodig zijn om een actieve vorm van GcMAF te maken. Daarom besloten Ruggiero en zijn vrouw, Stefania Pacini, arts en docent menselijke anatomie aan de Universiteit van Florence, dat het mogelijk moest zijn om GcMAF te produceren in de vorm van een gefermenteerd melkproduct zoals yoghurt. Alleen moest dat dan wel volgens een uiterst nauwkeurig ‘bacterierecept’ gebeuren.
Nadat het echtpaar honderden recepten met tot wel veertig verschillende bacteriestammen had uitgeprobeerd, was hun ‘superyoghurt’ eindelijk klaar. De yoghurt kreeg de naam MAF 314, met een knipoog naar het aantal pogingen dat nodig was geweest om de perfecte bacteriecombinatie te vinden.
Deze yoghurtmix van probiotische bacteriën produceert GcMAF, leggen Ruggiero en Pacini uit. Dat zet een kettingreactie in gang die leidt tot een uitbarsting van afweerverhogende en kankerbestrijdende moleculen. In samenspel met de vetzuren uit de koemelk kunnen deze moleculen tumorcellen doden, terwijl ze de gezonde cellen met rust laten.6
Terwijl Ruggiero en Pacini met verschillende recepten aan het experimenteren waren, deden ze nog een andere, misschien zelfs wel belangrijkere, ontdekking. De veertig probioticastammen uit hun superyoghurt zaten namelijk ook in de darmen van pasgeboren baby’s die uitsluitend colostrum, de eerste moedermelk, hadden gekregen. Door deze darmbacteriën aan iemand met gezondheidsproblemen te geven, zou je een beschadigd ‘microbioom’, de goedaardige micro-organismes in onze darmen, weleens volledig kunnen resetten (zie kader). De oorspronkelijke superyoghurt van Ruggiero en Pacini moest worden gegeten. Maar de bedoeling was om hem uiteindelijk direct in de dikke darm toe te dienen, zodat het middel niet alleen het immuunsysteem zou stimuleren, maar ook het microbioom in een gezondere toestand kon brengen.

Het ontbrekende puzzelstukje
Toch ontbrak er nog steeds één puzzelstukje. Yamamoto stelde als eerste dat aids en andere chronische ziekten weleens veroorzaakt konden worden door een verhoogde bloedspiegel van het enzym nagalase. Nagalase beschadigt het vitamine D-bindende Gc-eiwit – de voorloper van GcMAF (zie kader). Daarmee wordt de aanmaak van GcMAF geremd, waardoor die op zijn beurt zijn talloze gunstige effecten op het immuunsysteem niet meer kan uitoefenen.
Het lijkt erop dat dit nagalase-enzym zich ophoopt in het bloed van kankerpatiënten en dat de activiteit van het enzym samenhangt met de ernst van de tumor en het verloop van de ziekte. Ook bij andere aandoeningen, zoals autisme, is een verhoogde activiteit van nagalase gevonden.
Tumoren zouden dus de activiteit van nagalase verhogen, en daarmee de werking van GcMAF verhinderen. En dat zou volgens kankeronderzoekers weleens kunnen verklaren waarom tumoren ongecontroleerd kunnen groeien zonder dat het immuunsysteem ze een halt toeroept. Deze theorie had echter één groot probleem: niet alle kankerpatiënten hebben een verzwakt immuunsysteem.
Ruggiero kreeg echter een onderzoek onder ogen waaruit bleek dat het Gc-eiwit niet alleen aan vitamine D bond, maar ook aan onverzadigde vetzuren zoals oliezuur.7 En toen ging hem plotseling een licht op. Hij realiseerde zich dat GcMAF niet in zijn eentje kon opereren, maar eerst moest binden aan oliezuur. ‘Die binding tussen oliezuur en GcMAF was de ontbrekende schakel waarnaar meer dan duizend onderzoekers, Yamamoto en ikzelf incluis, al twintig jaar op zoek waren’, vertelde hij.

Complex supermolecuul
Het begon tot onderzoekers door te dringen dat GcMAF niet alleen maar een bijzonder molecuul was – het was een supermolecuul. Het was niet nodig om ziekten te bestrijden met krachtige, maar schadelijke middelen, realiseerden Ruggiero en zijn collega’s zich. Met hun ontdekking konden ze de weg effenen voor een nieuwe richting in de geneeskunde en hadden ze een manier gevonden om de helende kracht van ons eigen lichaam te herstellen, nadat die ondermijnd was door een schadelijke leefstijl.
Dit ‘supermolecuul’ bestaat uit een complex van drie afzonderlijke moleculen: geglycosyleerd (aan suikers gebonden) GcMAF, vitamine D3 en oliezuur. GcMAF is nooit als een los eiwit in het lichaam aanwezig, maar is altijd gebonden aan oliezuur. Deze binding is bovendien noodzakelijk voor zijn werking. GcMAF blijkt niet alleen een heel gezonde voedingsstof te zijn, maar als ‘complex’ ook diverse genen te kunnen aansturen, die talloze functies in het lichaam hebben en daarnaast verantwoordelijk kunnen zijn voor allerlei ziekten.
Ruggiero en zijn vrouw ontwikkelden vervolgens een nog krachtigere vorm van GcMAF met meer oliezuur, die nu geregistreerd staat onder de naam GOleic®. Hoewel dit nieuwe probiotische middel gewoon geslikt kan worden, is GcMAF gecombineerd met een vet en heeft het waterafstotende eigenschappen. Daardoor kan het op allerlei manieren worden toegediend, bijvoorbeeld als injectie, druppels onder de tong, via een klysma (darmspoeling) of zetpil, met een verstuiver (spray), als zalf of zelfs als mondspoeling.

Gedwarsboomd
Omdat Ruggiero zich verzette tegen de gevestigde orde − eerst wat betreft aids en later over kanker − werd ook hij net als veel andere wetenschappelijke pioniers in zekere mate gedwarsboomd. Na de publicatie van een van zijn artikelen over aids, dat overigens aan wetenschappelijke peer review was onderworpen, dreigde het universiteitshoofd hem te ontslaan en werd een intern onderzoek naar hem ingesteld. Zelfs toen Ruggiero onschuldig was bevonden aan welk ongepast gedrag dan ook, werd een klacht tegen hem ingediend bij de Italiaanse medische autoriteiten en werd hij door hen berispt.
In 2008 werd ook zijn vrouw lastiggevallen. De autoriteiten doorzochten de woning van het echtpaar en namen hun laptop in beslag onder het voorwendsel dat Pacini, die docent menselijke anatomie was, botten in huis had die voor ‘duivelse praktijken’ gebruikt konden worden. Hoewel alle aanklachten werden afgewezen, bleek dat de laptop volledig was doorgelicht en alle bestanden waren gekopieerd. In november 2012 onthulde een Italiaans politieonderzoek dat een organisatie gesteund door de farmaceutische industrie achter de kwaadsprekerij over Ruggiero had gezeten.
In 2013 had het echtpaar er genoeg van en vertrok naar Zwitserland. Daar vonden de twee een soort beschermheer in de ondernemer David Noakes. Noakes gaf zijn onverdeelde steun aan hun onderzoek en stelde de financiële middelen ter beschikking om hun ontdekkingen om te zetten in eigendomsrechtelijk beschermde producten. Ook financierde hij een kliniek waar ze met hun vondsten allerlei patiënten konden behandelen.
Daarnaast richtte Noakes in Guernsey het bedrijf Immuno Biotech op, dat GOleic® produceert en ook Bravo Probiotic® verkoopt, een superyoghurt die door een ander bedrijf wordt gemaakt. Ook bundelde hij zijn krachten met drie alternatieve klinieken in Zwitserland en Duitsland, die Ruggiero’s ‘Zwitserse Protocol’ (zie kader) aanbieden aan patiënten met diverse aandoeningen. Bovendien zijn er plannen voor meer centra in andere Europese landen, Amerika, Azië en Nieuw-Zeeland. Ruggiero schat dat op dit moment zo’n tweehonderd tot driehonderd artsen over de hele wereld zijn protocol gebruiken.

Succesverhalen
Uit het tot nu toe gepubliceerde onderzoek blijkt dat de behandeling effect heeft op verschillende solide tumoren en myelomen (kanker van cellen in het beenmerg), zelfs in gevorderde stadia, en ook op uitgezaaide kanker. Daarnaast zijn er veelbelovende onderzoeksresultaten voor de behandeling van autisme, virusinfecties, de ziekte van Lyme en zelfs chronischevermoeidheidssyndroom (CVS).8 Naast het gepubliceerde onderzoek zegt Immuno Biotech ook over veel persoonlijke succesverhalen te beschikken. Die gaan over allerlei aandoeningen, waaronder colitis en de ziekte van Crohn (ontstekingen van de darm), fibromyalgie (een chronisch pijnsyndroom), levercirrose (littekenvorming in de lever), chronische nierinsufficiëntie, herpesinfecties, osteoporose, dementie, de ziekte van Parkinson, multipele sclerose (MS) en auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis.
Zowel Ruggiero als Noakes ziet het als een missie om deze informatie wereldkundig te maken. Zo brachten ze afgelopen oktober bovenop al hun bestaande onderzoek nog eens drie nieuwe studies naar buiten waarin ze hun bevindingen in het laboratorium en bij patiënten beschrijven.
Het eerste onderzoek geeft de allereerste aanwijzingen dat het supermolecuul borstkanker uit de weg kan ruimen door de activiteit te onderdrukken van het HER2-gen – een marker voor borstkanker.9 Het tweede artikel beschrijft de geslaagde behandeling van multipel myeloom (kanker van antistofproducerende witte bloedcellen), en hoe het supermolecuul macrofagen aanspoort om de groei van kankercellen effectief te remmen.10 Het derde onderzoek laat zien hoe het supermolecuul via een echografiemethode gericht in de hersenen kan worden toegediend, en zo gebruikt zou kunnen worden om hersenkanker met uitzaaiingen te behandelen. Deze echografiemethode maakt de bloed-hersenbarrière op specifieke plaatsen beter doorlaatbaar, zodat GcMAF direct in de tumor kan worden afgeleverd.11
Het onderzoek van Ruggiero heeft enorm veel belangstelling voor GcMAF opgeleverd; vooral het eerste artikel van Ruggiero’s groep over de toepassing van GcMAF en oliezuur bij kankerpatiënten12 – van juli 2014 – heeft veel aandacht opgeleverd. Wetenschappers van verschillende academische onderzoekscentra overal ter wereld hebben onderzoek naar GcMAF gedaan en studies over het molecuul gepubliceerd. Hun bevindingen komen in grote lijnen overeen met die van Ruggiero, en ook in de wetenschappelijke publicaties zijn nauwelijks negatieve resultaten te vinden.

Autisme
Jeff Bradstreet, arts en docent kinderontwikkeling en neurowetenschappen aan de Zuidwestelijke Universiteit voor Natuurgeneeswijzen in Tempe, Arizona (VS), is gespecialiseerd in de behandeling van kinderen met autisme. Hij publiceerde een eerste verkennend onderzoek waarin hij laat zien dat ongeveer veertig van zijn autistische patiënten een verhoogde activiteit van het enzym nagalase hadden. Die activiteit werd lager toen deze patiënten regelmatig injecties met GcMAF kregen. ‘Niet-gecontroleerde waarnemingen aan de GcMAF-therapie wijzen op aanzienlijke verbeteringen in taal, sociale aanpassing en verstandelijk functioneren’, zo concludeerden Bradstreet en zijn team.13
Hun bevindingen waren opmerkelijk: in totaal reageerde 85 procent van de autistische patiënten op de GcMAF-behandeling. Bij 23 procent waren de verbeteringen aanzienlijk en bij 18 procent zelfs zeer aanzienlijk (zie grafiek). Dat bevestigt de ervaringen van Ruggiero, en ook die van Immuno Biotech, dat zegt dat van 3500 autistische kinderen die het met GcMAF heeft behandeld, er 500 volledig zijn hersteld.

Niet onschuldig
De eerste onderzoeksresultaten en individuele bevindingen zijn zonder enige twijfel fascinerend; zeker als je in aanmerking neemt dat de reguliere geneeskunde vaak maar bar weinig succes boekt bij de behandeling van chronische aandoeningen. ‘En dan heb ik het niet over kwakzalverij of vage, spirituele praktijken’, zegt Ruggiero, ‘maar over hard, reproduceerbaar wetenschappelijk bewijs dat is gepubliceerd in tijdschriften die aan peer review worden onderworpen.’
Maar voordat we besluiten dat GcMAF recht heeft op het predicaat ‘supermiddel’, is het niet onverstandig om ons te realiseren hoe nieuw dit onderzoek is. Het merendeel van de onderzoeken is uitgevoerd bij cellijnen en dieren, terwijl de eerste publicaties over mensen nog maar net beginnen te verschijnen. Verder is Ruggiero’s team wat betreft geloofwaardigheid op één belangrijk punt kwetsbaar: zowel de behandeling als het middel zelf is grotendeels in handen van één bedrijf. Ruggiero zegt dat hij en zijn vrouw deze kritiek vóór wilden zijn door alle aandelen in Immuno Biotech af te wijzen en geen betalingen of royalty’s aan te nemen voor de producten die ze hebben bedacht. Maar Immuno Biotech betaalt Ruggiero wel om trainingen te geven aan andere artsen over zijn behandelprotocollen.
Een ander belangrijk punt voor mensen die aan een ernstige ziekte lijden, is dat GcMAF geen onschuldig vitaminepilletje is. Op verschillende patiëntenwebsites waarschuwen gebruikers dat ze last kregen van lichte bijwerkingen, nadat ze het middel op eigen houtje en in de verkeerde dosering hadden gebruikt. Ruggiero zegt dat bij sommige patiënten, met name autistische patiënten, de symptomen eerst iets kunnen verergeren voordat er verbeteringen optreden. Hij verzoekt mensen met een ernstige ziekte dringend om GcMAF alleen te gebruiken op advies en onder begeleiding van een deskundige.
Cruciaal is nu dat andere artsen die net zo gedreven zijn als Ruggiero, de giftige pijlen van de gevestigde medische orde weten te ontwijken en via onafhankelijk onderzoek bevestigen dat dit supermolecuul inderdaad de achilleshiel vertegenwoordigt van vele ziekten.

[STREAMERS]
Onze macrofagen voeren voortdurend opsporings- en vernietigingsmissies uit, waarbij ze kankercellen, geïnfecteerde cellen en dode cellen verzwelgen.
Beide wetenschappers werden zowel geprezen als verguisd toen ze de algemeen geaccepteerde theorie over de oorzaak van aids verwierpen.
Hiv-patiënten die het GcMAF-eiwit hadden gekregen, waren binnen vijf maanden van hun hiv-infectie verlost.
GcMAF remde niet alleen de groei van de kankercellen, maar veranderde ook kankercellen weer in gezonde cellen.
Die binding tussen oliezuur en GcMAF was de ontbrekende schakel waarnaar meer dan duizend onderzoekers al twintig jaar op zoek waren.
GcMAF kan als ‘complex’ diverse genen aansturen, die talloze functies in het lichaam hebben en ook verantwoordelijk zijn voor allerlei ziekten.
Van 3500 autistische kinderen die met GcMAF werden behandeld, zijn er 500 volledig hersteld.

1 Med Hypotheses, 2009; PMID: 19586724
2 J Med Virol, 2009; 81: 16-26
3 Cancer Immunol Immunother, 2011; 60: 479-85
4 www.iasociety.org/Abstracts/A200742513.aspx
5 J Nephrol, 2012; 25: 577-81
6 FEBS J, 2013; 280: 1733-49
7 Biochem Biophys Res Commun, 1988; 153: 1019-24
8 Am J Immunol, 2013; 9: 78-84, 120-9; Am J Immunol, 2014; 10: 23-32
9 Anticancer Res, 2014; 34: 5845-7
10 Anticancer Res, 2014; 34: 6175-7
11 Anticancer Res, 2014; 34: 5844-5
12 Anticancer Res, 2014; 34: 3569-78
13 Autism Insights 2012; 4: 31-38

[kadertekst]
Het Zwitserse Protocol
Ruggiero heeft een speciaal protocol bedacht dat artsen kunnen gebruiken voor de behandeling van hun patiënten: het ‘Zwitserse Protocol’. Om de ernst en mate van de ziekte vast te stellen, adviseert hij om eerst een echo van het gehele lichaam te maken. Bij kinderen met autismespectrumstoornissen moet een echo van de hersenen worden gemaakt.1 Vervolgens krijgt de patiënt een persoonlijk voedingsplan met:
• een eiwitrijk, koolhydraatarm dieet met een ontstekingsremmende en sterk ontslakkende werking;
• aminozuursupplementen (voor patiënten met kanker of autisme);
• het probiotische superfood Bravo Probiotic®;
• GOleic®, de speciale mix van GcMAF en oliezuur.2

1 Front Hum Neurosci, 2014; 7: 934
2 Immuno Biotech; www.immunobiotech.eu

[kadertekst]
Het Gc-eiwit
‘Groepsspecifiekecomponent’-eiwitten of Gc-eiwitten zitten in ons bloed en kunnen in allerlei varianten voorkomen (zogenoemde polymorfismes). Deze vitamine D-bindende eiwitten worden geproduceerd in de levercellen en communiceren onder andere met cellen van het immuunsysteem. Dat doen ze via speciale receptoren, ‘sensoren’ op het oppervlak van de cel.
Een belangrijke taak van het Gc-eiwit is het opruimen van actine, een vezelachtig eiwit dat vrijkomt als cellen doodgaan, en dat bloedstolsels veroorzaakt als het niet wordt opgeruimd. Daarnaast zet het Gc-eiwit macrofagen aan om kankercellen ‘op te eten’ en stimuleert het de afgifte van stikstofmonoxidegas uit de omliggende cellen, wat voor sommige kankercellen dodelijk is.
Uit veel onderzoek blijkt inmiddels dat een laag Gc-eiwitgehalte samenhangt met bepaalde aandoeningen, zoals schildklierproblemen, chronische obstructieve longziekte (COPD), diabetes en multipele sclerose (MS).1

1 Eur Nephrol, 2011; 5: 15-9

[kadertekst]

GcMAF: de oplossing voor autisme?

[kadertekst]
Ik en mijn bioom
Een hot item in de medische wereld is het ‘microbioom’, de ongeveer twee kilo wegende massa goede bacteriën die in onze darmen leven. De gezondheid van dit virtuele ‘orgaan’ – het grootste van ons lichaam – is essentieel voor ons immuunsysteem en een gezonde ontwikkeling van onze hersenen. Bovendien weten we sinds kort dat het microbioom het belangrijkste waarschuwingssysteem in ons lichaam is voor kanker.
Helaas wordt het delicate evenwicht in onze darmen vaak verstoord door de schadelijke bijproducten van onze moderne leefstijl, waaronder omgevingsstoffen zoals zware metalen, chemicaliën en zelfs receptgeneesmiddelen, met name antibiotica. Hoewel ontslakken kan helpen ons microbioom weer gezond te maken, is de schade bij veel aandoeningen – vooral autisme, kanker, auto-immuunziekten en degeneratieve hersenaandoeningen zoals alzheimer – vaak te groot om zelf te kunnen herstellen.
Wetenschappers zijn nu aan het experimenteren met ‘fecale transplantatie’ – het overplaatsen van micro-organismes vanuit de darmen van gezonde personen – en behalen daarmee grote successen. Volgens Ruggiero en Pacini kan ook hun GcMAF-oliezuurmix via de dikke darm ernstige schade aan het microbioom herstellen.