De geneeskunde weet zich geen raad met de ziekte van Alzheimer. Hoewel er soms ophef is over een nieuwe, wonderbaarlijke doorbraak, is tot op heden geen enkel medicijn in staat gebleken de langzame maar onvermijdelijke plundering van iemands identiteit een halt toe te roepen.
Daar is een goede reden voor. Het probleem is dat de conventionele geneeskunde niet goed weet waardoor alzheimer wordt veroorzaakt, en dat komt doordat wat wij ‘alzheimer’ noemen, niet één enkele oorzaak heeft. De hersenen hebben een gezonde hoeveelheid tubuline nodig: een eiwit dat nodig is voor de vorming van zenuwweefsel in onze hersenen. Zonder voldoende tubuline worden boodschappen in de hersenen niet goed doorgegeven.
Het etiket alzheimer wordt gebruikt als artsen in de hersenen zogeheten neurofibrillaire tangles en seniele plaques aantreffen: die verstoren de communicatie tussen zenuwcellen en staan een gezonde hersenfunctie in de weg. Maar de oorzaken van de communicatiestoornis in de hersenen lopen zo uiteen dat het eindresultaat een verzameling problemen is waarvoor we nog steeds de juiste naam niet hebben gevonden. Het wordt tot op heden ‘de ziekte van Alzheimer’ genoemd. Maar alzheimer is niet echt een ‘ziekte’, eerder een symptoom van heel langzame vergiftiging.
orzaak nummer één is metaalvergiftiging, die ontstaat door aluminium of door kwik uit amalgaamvullingen. Zoals u in ons hoofdartikel kunt lezen, vertoonde John Blackburn de eerste symptomen van alzheimer toen hij in de vijftig was. Gelukkig vermoedde hij meteen dat die veroorzaakt werden door het aluminiumstof waaraan hij twintig jaar lang was blootgesteld toen hij bij een bedrijf werkte dat aluminium spoorwagons produceerde. Toen hij met een eenvoudig detox-programma begon, knapte zijn gezondheid op.
Zware metalen werken op de hersenen als een langzaam gif, en er is steeds meer bewijs voor dat ook aluminium dat doet. John kwam er tijdens zijn werk mee in contact, maar aluminium zit ook in alledaagse dingen zoals in kookgerei, deodorant en zelfs make-up.
Een andere belangrijke aanval op de hersenen is afkomstig van het kwik dat in amalgaamvullingen zit. In de tachtiger jaren van de vorige eeuw onderzocht een team van de Universiteit van Kentucky het verband tussen kwik en de ziekte van Alzheimer. Ze vonden hoge concentraties van dit element in het hersenweefsel van mensen die aan alzheimer waren overleden. Andere onderzoekers ontdekten dat dieren die kwik of aluminium kregen, een lager tubulinegehalte ontwikkelden, dat leek op dat van alzheimerpatiënten.
Zo begon Pat op zijn tachtigste verschijnselen van alzheimer te vertonen. Zijn vrouw Melitta was bang dat de vijftien amalgaamvullingen in zijn mond er iets mee te maken hadden. Ze kreeg hem zover dat hij zich liet testen op amalgaamvergiftiging. Er bleek uitzonderlijk veel elektrische stroom tussen zijn kiezen aanwezig.
Pat liet zijn vullingen vervangen. Al snel nadat zijn amalgaamvullingen verwijderd waren, merkte zijn huisarts dat hij was ‘ontwaakt’. Hij volgde vijf maanden een detoxprogramma om de amalgaam uit zijn systeem te krijgen. Daarna was hij weer in staat zonder begeleiding naar buiten te gaan, brieven te beantwoorden en zelfs de belastingaangifte te doen.
Naast metaalvergiftiging spannen een overgroei van Candida, allergieën en voedselintolerantie, pesticiden, schimmels, voedingstekorten en medicijnen samen om ons langzaam te vergiftigen. Degenen die daar vatbaar voor zijn, zullen merken dat de signalering in hun hersenen begint af te brokkelen, en ze zullen een aantal verschijnselen krijgen die we tot nu toe alzheimer hebben genoemd. Ook van hooikoorts is gebleken dat het kan worden gezien als symptoom van deze vergiftiging.
De natuurgenezer en arts Harald Gaier heeft zich verdiept in de rol van virussen en bacteriën die de ziekte uitlokken, met name het herpesvirus, chlamydia of spirocheten uit tekenbeten. Er is een brief, ondertekend door een groep vooraanstaande wetenschappers, waarin 79 infecties worden genoemd die de eerste verschijnselen van alzheimer veroorzaken. Het idee van toxische overbelasting of een virale oorzaak duikt ook op bij onderzoek naar zaken die ME (myalgische encefalomyelitis of het chronische vermoeidheidssyndroom) vaak lijken te bespoedigen (zie p.37).
Gelukkig liep het bij John goed af. Toen hij de oorzaak (aluminiumstof) van zijn alzheimer-symptomen eenmaal had achterhaald, kon hij aan een verbazingwekkend eenvoudige behandeling beginnen: een cocktail van natuurlijke ingrediënten plus water en lichaamsbeweging. Dat was alles wat hij nodig had om zijn hersenfuncties terug te krijgen.
Als we de meest ingewikkelde ziekten zoals alzheimer of zelfs kanker willen begrijpen, moeten we eerst van het idee af dat een ziekte altijd één enkele oorzaak heeft of zich bij ieder van ons op dezelfde wijze gedraagt.
Iemand een etiket met een bepaalde ziekte opplakken is uiteindelijk het beperken van herstel, omdat daarmee zeer uiteenlopende symptomen en individuele oorzaken op één hoop geveegd worden en bij elkaar in een hokje geplaatst. Want wat bij u kanker veroorzaakt, hoeft bij mij geen kanker te veroorzaken en andersom.
Als we de ziekte van Alzheimer de baas willen worden, moeten we eerst die naam vergeten. En als we dat hebben gedaan, kunnen we ophouden met het zoeken naar die ene oorzaak… of naar die ene behandeling.