Volgens elektrotechnicus Clinton Ober is het niet gezond dat we door onze moderne leefstijl van de aarde geïsoleerd zijn geraakt. Hij ontdekte de positieve gezondheidseffecten van ‘aarden’, oftewel, onszelf met de negatieve elektronen van het aardoppervlak verbinden.

Door Bryan Hubbard

De gepensioneerde elektromonteur Clinton Ober zat op een bankje in de prachtige Amerikaanse omgeving van Sedona, in Arizona, toen hij een eureka-moment had dat hij inmiddels beschouwt als ‘de belangrijkste gezondheidsontdekking aller tijden’. Zijn medestanders denken inderdaad dat zijn ontdekking een ontbrekende schakel is in onze kennis over ziektes. En zijn theorie wordt ondersteund door tientallen persoonlijke verhalen en een aantal onderzoeken.

Obers observatie was heel eenvoudig. Hij zag dat de meeste voorbijgangers sport- of gymschoenen droegen met een rubber zool. En omdat hij kabeltechnicus was geweest, begon hij zich af te vragen of die zolen soms de epidemie aan chronische ziektes in de hand werkten. Het rubber verhinderde immers dat de dragers van de schoenen met de aarde verbonden waren.

Aangezien ons lichaam voornamelijk uit water en mineralen bestaat, is het een natuurlijke geleider van elektriciteit. Daarom moeten we ons elektrisch systeem misschien af en toe stabiliseren door onszelf met de negatieve elektronen van het aardoppervlak te verbinden − net zoals elk elektrisch toestel met de aarde moet zijn verbonden om zonder haperen te kunnen functioneren.

Experiment
Ten tijde van zijn eureka-moment, twaalf jaar geleden, had Ober last van chronische rugpijn. Hij gebruikte medicijnen om te kunnen slapen en zelfs om wakker te worden. Hij wist dat aardleidingen voorkomen dat signalen en velden van buitenaf tv-signalen verstoren. Maar gold diezelfde theorie ook voor mensen? Schermden onze plastic en rubber zolen ons af van de elektronen in de aarde, waardoor we niet geaard waren en dus gevoelig voor de statische elektriciteit en elektromagnetische velden in onze omgeving?
Om deze vraag te beantwoorden, voerde Ober een experiment uit. Hij ‘aardde’ zijn eigen bed door het met geleidende ducttape te beplakken die via een metaalkabel verbonden was met een aardelektrode, die hij buiten in de grond stak. Toen hij naar bed ging, wist hij dat hij geaard was, net als alle kabelsystemen die hij vroeger als monteur had aangelegd. Die nacht sliep hij voor het eerst sinds jaren diep – en zonder medicatie.
Na een paar ongestoorde en medicijnvrije nachten, breidde Ober zijn experiment uit: hij ‘aardde’ een vriend met reuma, wiens pijn daarna vrijwel verdween. Hij behandelde nog zes andere vrienden, wier gezondheid daarna aanzienlijk verbeterde.
Ober probeerde artsen en wetenschappers voor zijn bevindingen te interesseren, maar ze hadden geen belangstelling of lachten hem zelfs uit. Daarom begon hij aan zijn eigen ontdekkingsreis, waarbij in de loop der tijd ook biofysici en artsen betrokken raakten.

Aarden als therapie
Tegenwoordig wordt aarden door veel alternatieve behandelaars toegepast. Maar ook een vooraanstaande Amerikaanse hartspecialist juicht de techniek toe: Stephen Sinatra. Hij noemt aarden de belangrijkste doorbraak die hij in zijn vijfendertigjarige loopbaan als arts heeft meegemaakt.
Ober heeft vele verhalen verzameld van mensen met ‘ongeneeslijke’ aandoeningen die door aarden zijn opgeknapt. Zowel deze verhalen als wetenschappelijke studies wijzen erop dat aarden:
• ontstekingen tegengaat, die de oorzaak vormen van ruim tachtig chronische ziektes;
• chronische pijn vermindert;
• de slaap verbetert;
• energie geeft;
• stress verlaagt;
• het biologische ritme herstelt;
• het bloed verdunt en de bloeddruk verbetert;
• spierspanning en hoofdpijn verlicht;
• hormonale en menstruele symptomen vermindert;
• de genezing bespoedigt;
• doorliggen voorkomt;
• jetlag vermindert of voorkomt.
Toen Ober zijn bed aardde door het via een metaaldraad met de grond te verbinden, had hij instinctief een praktijk toegepast die in India al eeuwenlang wordt aangewend. John Gray − auteur van de bestseller Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus (1992) − maakte kennis met een ‘geaard’ bed toen hij een meditatiecursus in het land volgde. Het bed was via een koperdraad verbonden met een koperen staaf die buiten in de grond was gestoken.
Toen Gray weer terug was in Californië, maakte hij voor zichzelf een soortgelijk bed. ‘Ik had al een paar jaar last van een slijmbeursontsteking in mijn schouder. Vooral als ik wakker werd, had ik veel pijn. Maar nadat ik een poosje op het Indiase bed had geslapen, was ik van mijn pijn bevrijd.’

De aardse mens
Maar er zijn simpelere manieren om te aarden: trek uw schoenen en sokken uit en zet uw blote voeten op de grond. Ober adviseert om dit dagelijks minstens dertig minuten te doen, voor een gunstig effect op uw gezondheid.
Zelfs mensen zonder gezondheidsklachten krijgen meestal een natuurlijke oppepper als ze op blote voeten op het gras of het strand wandelen. De aarde zit door zonnestralen en blikseminslagen namelijk boordevol vrije elektronen, die alle elektrische apparatuur en netwerken stabiel maken. De aarde is letterlijk het nulpunt voor alle elektriciteitsnetwerken. Aangezien het lichaam een natuurlijke geleider is, heeft het ook regelmatig contact met de aarde nodig om alle overtollige elektrische lading kwijt te raken, aldus Ober.
Biofysicus James Oschman ontwikkelde zijn ‘levende matrix’-model om uit te leggen hoe dit werkt. Bij aarden of gronden – blootsvoets op het gras of de aarde staan – gebruiken we de oerenergie van de aarde en herstellen we de natuurlijke elektrische staat van ons lichaam, aldus Oschman. Het contact met de aarde stimuleert de verplaatsing van elektrische lading naar gedeeltes van het lichaam waar zich ontstekingen bevinden. Aarden voorkomt ‘bijkomende schade’ aan gezond weefsel rond verwondingen en brengt de elektrische lading in ons lichaam weer in balans.1
Zo functioneren elektronen uit de aarde als natuurlijke ontstekingsremmers en neutraliseren ze positief geladen vrije radicalen, aldus Oschman.2

Wetenschappelijk onderzoek
Inmiddels tonen meer wetenschappers belangstelling voor aarden. Zo deden Karol en Pawel Sokal van het militaire ziekenhuis van Bydgoszcz in Polen diverse experimenten bij 168 deelnemers. De helft van hen sliep zeven uur lang op een geaard bed. Beide groepen ondergingen voor en na de test bloed- en urineonderzoek.
De broers Sokal ontdekten dat de hoeveelheid ijzer, geïoniseerd calcium en anorganische fosfor in het bloed van de deelnemers daalde na een nachtje aarden. Ook werd er minder calcium en fosfor via de urine uitgescheiden. Bij de deelnemers die diabeet waren, daalde bovendien de bloedsuiker. Alle veranderingen waren statistisch significant; dat betekent dat ze niet op toeval berustten.3
Bij twaalf mensen die last hadden van slaapstoornissen, pijn en stress, stabiliseerde de hoeveelheid van het stresshormoon cortisol in het bloed nadat ze acht weken in een geaard bed hadden geslapen. Ze gaven aan dat ze daardoor beter sliepen.4
Mensen die spierpijn hebben na zware inspanning, hebben ook baat bij aarden. In een klein onderzoek met acht deelnemers werd de helft van hen geaard met behulp van geleidende pleisters. De andere helft werd ‘zogenaamd geaard’: ze kregen de pleisters wel opgeplakt, maar deze waren niet verbonden met een aardelektrode. Meteen na de spieroefeningen werd hun bloed onderzocht en werd gemeten hoeveel pijn ze hadden. Dit werd drie dagen lang herhaald. De onderzoekers van de Universiteit van Oregon ontdekten zo dat aarden de werking van het immuunsysteem verbeterde en de pijn verminderde.5

Aarden en het hart
De Amerikaanse hartspecialist Stephen Sinatra beveelt aarden tegenwoordig aan bij zijn patiënten. Hij beschouwt het als een basisbehandeling die net zo belangrijk is om het hart weer gezond te maken als de voedingssupplementen die hij voorschrijft: co-enzym Q10, L-carnitine, D-ribose en magnesium.
Sinatra heeft verschillende verkennende onderzoeken naar aarden uitgevoerd. In een ervan bleek aarden de hartritmevariabiliteit (HRV, ook wel ‘hartcoherentie’ genoemd) van gezonde mensen te verbeteren. Die verbeteringen waren al zichtbaar na slechts veertig minuten aarden. Bij een goede hartcoherentie vertonen de veranderingen in het hartslagritme een gelijkmatig patroon.
In een ander onderzoek werden twaalf vrijwilligers (onder wie Clinton Ober) voor en na het aarden aan een bloedonderzoek onderworpen. Sinatra ontdekte dat de viscositeit (stroperigheid) en samenstelling van het bloed sterk veranderd waren na het aarden. Er was beduidend minder klontering van rode bloedcellen. Met andere woorden: het bloed was dunner geworden.
Deze resultaten wijzen erop dat mensen met hartaandoeningen en stroperig bloed – kenmerkend voor hart- en vaatziekten en diabetes – enorm kunnen profiteren door zichzelf gewoon regelmatig te aarden, aldus Sinatra.6 Vanuit het gezichtspunt van de hartspecialist: als je het ketchupachtige bloed van hart- en diabetespatiënten meer op wijn kunt laten lijken, zoals het simpele experiment hierboven liet zien, hef je een gigantische risicofactor voor hartinfarcten en beroertes op.
Geïnspireerd door deze ontdekkingen, zette Sinatra samen met natuurwetenschapper Gaétan Chevalier een uitgebreidere studie op. Ze wilden daarin meten welke invloed aarden op de klontering en de zètapotentiaal van het bloed had. De zètapotentiaal geeft aan hoe sterk de negatieve lading op het oppervlak van de rode bloedcellen is. Een hoge zètascore betekent dat het bloed gemakkelijker stroomt. Ze lieten tien deelnemers twee uur aarden met elektrodepleisters op hun handen en voeten. Voor en na het aarden onderzochten ze hun bloed. De zètascore verbeterde met 270 procent, wat betekent dat aarden de bloedsomloop en dikte van het bloed kan verbeteren.7

Aarden en ontsteking
Steeds meer chronische ziektes blijken samen te hangen met ontstekingen. Onder de circa tachtig aandoeningen waarbij ontsteking een belangrijke rol speelt, vallen hart- en vaatziekten, diabetes, reuma, darmaandoeningen, lupus (een auto-immuunziekte die de huid en andere organen aantast) en nierinsufficiëntie.8
Toch zijn ontstekingen in principe nuttig: ze vormen de natuurlijke herstelreactie van het lichaam op schadelijke ziekteverwekkers, beschadigde cellen en irriterende stoffen. Bij het proces komen vrije radicalen vrij, die positief geladen zijn. Het probleem is volgens Ober dat dit proces niet vanzelf stopt.
Aarden kan de activiteit van vrije radicalen op een natuurlijke manier remmen, zegt Ober. Dat gebeurt doordat de negatief geladen elektronen van de aarde, de positief geladen vrije radicalen hun kracht ontnemen.
Om dit proces zichtbaar te maken, gebruikte William Amalu, voorzitter van de International Academy of Clinical Thermography, thermografische beelden. Met infraroodcamera’s bracht hij de veranderingen in huidtemperatuur in kaart van twintig patiënten met allerlei ontstekingsziektes – van carpaletunnelsyndroom tot gewrichtsontsteking. De patiënten werden twee tot drie keer per week een halfuur lang in Amalu’s spreekkamer geaard met een geleidende pleister, of thuis tijdens hun slaap met behulp van een geleidende onderlegger in hun bed. Sommige patiënten merkten al na een week verbetering, wat door de infraroodbeelden werd bevestigd. Twaalf mensen werden langere tijd gevolgd; met deze thermografische technologie werd bij hen een verbetering van 80 procent geconstateerd.9

Elektromagnetische velden
In een technisch-wetenschappelijk artikel heeft elektrotechnicus Roger Applewhite aangetoond dat bij aarden de elektronen zich van de aarde naar het lichaam bewegen. Die overdracht is voldoende om te zorgen dat het lichaam dezelfde negatieve lading behoudt of krijgt als de grond.10
Daarnaast beperkt aarden de invloed van elektromagnetische velden op het lichaam. Uit een studie van het Imperial College London bleek dat de elektromagnetische straling in een doorsneekantoor, de kans op infecties, stress en degeneratieve ziektes verhoogde bij mensen die daar langdurig werkten.11
Hoewel er nog steeds veel onduidelijkheid bestaat over de risico’s van elektromagnetische velden, groeit het bewijs dat ze gevaarlijk kunnen zijn voor onze gezondheid.12 In Medisch Dossier van juni berichtten we hier al over.

Hoe werkt het?
Aarden hoeft niets te kosten. Het enige wat u hoeft te doen, is uw blote voeten op de grond, in het zand of het gras zetten. Doe dit liefst een halfuur per dag. U kunt staan of op een stoel zitten met uw voeten op de grond, maar u kunt natuurlijk ook met een ander lichaamsdeel contact met de aarde maken. Als dat niet mogelijk is, kunt u ook geaarde dekens, onderleggers en matjes aanschaffen.
Een andere manier om te aarden, is niet zozeer praktisch, maar meer spiritueel: om contact te leggen met de aarde, concentreert men zich op de energie van de aarde, vaak met visualisaties. Beide methodes helpen om ons evenwicht te herstellen.

1 J Bodyw Mov Ther, 2009; 13: 215-28
2 J Bodyw Mov Ther, 2008; 12: 40-57
3 J Altern Complement Med, 2011; 17: 301-8
4 J Altern Complement Med, 2004; 10: 767-76
5 J Altern Complement Med, 2010; 16: 265-73
6 Ober, C., Sinatra, S.T. en Zucker, M. Earthing: the most important health discovery ever? (Laguna Beach: Basic Health Publications, 2010); p.174
7 J Altern Complement Med, 2013; 19: 102-10
8 Med Hypotheses, 2007; 69: 70-82
9 De beelden van alle twintig patiënten zijn te vinden in het boek Earthing: the most important health discovery ever? en kunnen worden gedownload als pdf: www.groundology.com/research/thermographic_histories_2004.pdf
10 Eur Bio Bioelectromagnetics 2005; 1: 23-40
11 Atmospheric Environment, 2007; 41: 5224-36
12 J Comput Assist Tomogr, 2010; 34: 799-807

Een gezonde basis
Onze voeten hebben meer zenuwuiteinden dan alle andere lichaamsdelen. De acupunctuur maakt hier gebruik van. Volgens de klassieke Chinese geneeskunde bevindt zich op de bal van onze voet een van de belangrijkste acupunctuurpunten, namelijk K1. Het is onze belangrijkste toegangsweg voor de natuurlijke energie van de aarde: qi of chi, het oosterse equivalent van de ‘negatieve elektronen’. Vanaf K1 beweegt qi zich door het lichaam via de blaasmeridiaan naar de vitale organen, zoals hart, longen, lever en hersenen.
Als blote voeten een belangrijke toegangspoort vormen voor gezondmakende elektronen of qi, dan moeten schoenen wel een zeer ongezonde uitvinding zijn. Zo dacht de Amerikaanse chiropodist Samuel Schulman er althans over. Ooit verklaarde hij: ‘Schoeisel is de grootste vijand van de menselijke voet.’ Hij kwam tot die conclusie nadat hij de gezondheid van Indiërs en Chinezen had onderzocht die haast nooit schoenen droegen. Zij hadden nooit last van de gebruikelijke voetkwalen waaraan westerlingen lijden, en lopen ging hen veel beter af.1

1 J Nat Assoc Chiropodists 1949; 49: 26-30 26-30

In hogere sferen
Als contact met de aarde ons helpt gezond te blijven, worden flatbewoners dan eerder ziek? In twee onderzoeken werd een mogelijk verband gevonden tussen onze afstand tot de aarde en onze gezondheid.
In het eerste onderzoek werd gekeken naar de gezondheid van het hart van flatbewoners. De bewoners op de bovenste verdieping hadden grotere schommelingen in hun hartritme of hartritmevariabiliteit (HRV) vergeleken met degenen op de begane grond.1
In een ander onderzoek ontdekte Frederic Wolinsky van de Universiteit van Iowa dat oudere mensen die in een torenflat woonden, 40 procent meer kans hadden op een beroerte dan ouderen die gelijkvloers woonden.2

1 Auton Neurosci, 2011; 161: 126-31
2 BMC Geriatrics, 2009; 9: 1-11