Jarenlang hebben we als maatschappij op grote schaal geweigerd het antwoord te zoeken op een fundamentele vraag: waarom stijgt het aantal gevallen van autisme zo sterk in het Westen? Het is in nog geen 20 jaar met 200 procent gestegen, en inmiddels heeft 1 op de 68 kinderen de diagnose autismespectrumstoornis (ASS).
De autoriteiten hebben zich vooral vastgebeten in alles wat volgens hen de oorzaak niet kan zijn, met name het BMR-vaccin (bof, mazelen, rodehond). In een poging de plotselinge epidemie te verklaren, halen we steeds dezelfde oude paarden van stal. We beweren bijvoorbeeld dat het aantal autismegevallen in werkelijkheid niet is gestegen. We zijn gewoon beter geworden in de diagnose stellen. Of we leggen de schuld bij een (steeds vaker voorkomende) genetische afwijking en noemen het vette pech.
Hoewel we misschien inderdaad beter zijn geworden in het herkennen van autisme, kan dat geen verklaring zijn voor het enorme aantal kinderen met ernstige lichamelijke, mentale en emotionele afwijkingen. Dat zijn er nu zoveel meer vergeleken met een paar generaties terug. En de al te makkelijke verklaring om genen de schuld te geven, gaat voorbij aan het feit dat zo’n 80 procent van de kinderen met ASS een normaal genoom heeft. Hier is duidelijk iets anders aan de hand.
In 1998 moest Karen Thomas, een holistische massage- en craniosacraal therapeut uit Californië, hulpeloos toezien hoe Jacob, haar vrolijke, extraverte peuter van 2, achteruitging in zijn ontwikkeling, in zichzelf keerde en haast van het een op het andere moment heel tegendraads werd. Jarenlang zocht Karen naar deskundigen die haar konden helpen, maar zonder succes. Op zeker moment besefte ze dat ze zelf die deskundige moest worden. Ze deed er tien jaar over om te ontdekken dat haar kind een autismespectrumstoornis had. En wat ze uiteindelijk ook ontdekte, is dat autisme niet door één enkele oorzaak ontstaat, maar door meerdere aanvallen uit de omgeving op de nog niet volgroeide hersenen. Karen denkt dat de ziekte bij Jacob werd uitgelokt door het hepatitis B-vaccin dat hij kreeg toen hij 2 was, maar dat er ook andere mogelijke factoren waren die een ware ramp veroorzaakten.
Tijdens haar zwangerschap had ze diverse amalgaamvullingen gekregen, en Jacob bleek uiteindelijk inderdaad te veel kwik in zijn lichaam te hebben. Hij bleek ook de ziekte van Lyme te hebben. Ook had hij bepaalde intoleranties voor bewerkte en onbewerkte voedingsmiddelen en voor een aantal chemische stoffen, waardoor zijn darmen van streek raakten. Na veertien lange jaren waarin Karen weigerde op te geven, wist ze Jacob te genezen. Hij is nu een normale, studerende tiener. Karen zelf is inmiddels een holistisch expert op het gebied van ‘autismeherstel’, die vele kinderen en tieners weer aan een normaal leven helpt. (zie p…)
In haar vastberadenheid om haar zoon beter te maken, heeft Karen laten zien wat autismedeskundigen al jaren roepen: dat autisme veroorzaakt kan worden door allerlei omgevingsfactoren in onze moderne, vervuilde wereld, die bol staat van de chemicaliën. Zo’n 20 jaar geleden deed de Autism Research Unit (ARU) van de Engelse Universiteit van Sunderland een onderzoek bij 1200 kinderen met ASS, dat 11 jaar duurde. De ARU concludeerde dat opioïde peptiden uit voeding terechtkomen in het centrale zenuwstelsel en een oorzaak van autisme zijn.
Opioïde peptiden, die een morfine-achtige werking hebben, beïnvloeden alle hogere cognitieve functies. Dus als ze abnormaal hoog zijn kunnen ze allerlei processen in de hersenen verstoren, zoals emoties, waarneming, cognitie, stemming en gedrag. De ARU concludeerde destijds dat het probleem in de darmen zat, waar een gebrek was aan bepaalde enzymen die we nodig hebben om voedingsmiddelen zoals gluten en zuivel af te breken.
Sindsdien weten we uit onderzoek dat andere omgevingsoorzaken zoals zware metalen, parasieten en bacteriën ook darmafwijkingen veroorzaken. Zo slagen deze peptiden erin bij de hersenen te komen. Als een moeder tijdens haar zwangerschap in aanraking komt met pesticiden, herhaaldelijk gebruik van antibiotica, antidepressiva en anti-epileptica, blijken die allemaal de darmen van haar baby te beschadigen, waardoor ze vatbaarder worden voor ASS. Uit nieuw onderzoek van de Amerikaanse Columbia-universiteit blijkt dat kinderen met hardnekkige spijsverteringsproblemen, zoals regelmatige obstipatie, voedselintolerantie of diarree, meer dan twee keer zoveel kans hebben op autisme. Als we doorgaan met vaccinaties te verdedigen of als we blijven zoeken naar één enkele oorzaak, zien we alle factoren in onze moderne, geïndustrialiseerde samenleving over het hoofd die onze kinderen schade toebrengen.
Zoals Karen heeft laten zien, kun je autisme genezen met een veelzijdige aanpak. Laten we stoppen met discussiëren en haar voorbeeld volgen.