De hele moderne geneeskunde berust op de overtuiging dat je weinig controle hebt over je eigen gezondheid. Biologen en artsen denken over het algemeen dat het functioneren en de gezondheid van elk levend wezen grotendeels afhangen van het DNA: de kronkelende dubbele spiraal met genetische codes in de machinekamer van de cel (de kern), die de blauwdruk bevat voor alle eiwitten van het lichaam.

Volgens dit idee ontwikkelt ons lichaam zich door een volledig zelfsturend proces dat opereert binnen zijn eigen grenzen. Persoonlijkheid, fysieke kenmerken en eigenlijk de hele optelsom van wat ons karakteriseert, liggen vast in het unieke ontwerp van ons DNA. We achten het best mogelijk dat emotionele stress onze psychische ontwikkeling beïnvloedt, en dat ons voedingspatroon effect heeft op bepaalde aspecten van onze gezondheid. Maar we gaan ervan uit dat de onbewerkte klei die we waren, een blijvende vorm aanneemt en dan uithardt door een proces dat start in de genen en via onze cellen onze organen bereikt.

We kunnen ons niet voorstellen dat ons gedrag, onze gevoelens en onze gedachten iets kunnen veranderen aan onze persoonlijke blauwdruk – ons DNA. Onze genen bezitten de absolute macht over alle facetten van ons leven en wij hebben daar zelf geen enkele invloed op. We zijn dus slechts zo gezond als de genen die we hebben meegekregen. Om het anders te zeggen: onze genen bepalen ons lot.

In deze editie nemen we deze denkwijze onder de loep met het nieuwste boek van Joe Dispenza: You are the placebo (p. 4). Daarin legt hij uit hoe onze genen worden beïnvloed door wat we denken en voelen. Onze gedachtes en gevoelens hebben een verregaande invloed op de activiteit van onze genen en de helende moleculen in ons lichaam. Zo kan de verwachting dat je geneest al zorgen voor genezing. Uit onderzoek blijkt dat de gedachtes in ons hoofd een zeer krachtig geneesmiddel zijn, en dat DNA niet zo allesbepalend is als we altijd dachten.

Verder vindt u in deze editie een artikel over vaccinaties (p. 16). Wij staan al langere tijd kritisch tegenover de instrumenten van de hedendaagse geneeskunde, maar steeds meer artsen zijn het met ons eens. Lees het artikel over Jayne Donegan, een arts die ging twijfelen aan de veiligheid en werkzaamheid van vaccinaties nadat ze de wetenschappelijke literatuur daarover had doorgespit.

In nummer 2 van Medisch Dossier hebt u al kunnen lezen dat er aanwijzingen zijn dat autisme in de darmen begint. In dit vervolgartikel gaan we daar dieper op in (p. 12), én gaan we op zoek naar andere dan genetische oorzaken voor autisme. Daarnaast bespreken we een aantal alternatieve behandelmethoden.

Lynne McTaggart
Bryan Hubbard