KUNT U MIJ MEER VERTELLEN OVER EEN THERAPIE GENAAMD TRANSCRANIALE MAGNETISCHE STIMULATIE? Ik heb onlangs gelezen dat dit een manier is om depressie te behandelen zonder medicijnen.
– N Jarvis, Edinburgh
Transcraniale magnetische stimulatie (TMS) is een experimentele vorm van diepe hersenstimulatie. Met een krachtige pulserende magneet wordt een klein elektrisch stroompje naar dat deel van de hersenen gestuurd waar de depressie aangrijpt. De methode is geïntroduceerd in 1985 en de meeste artsen gaan ervan uit dat het relatief gezien niet zo ingrijpend is. Bij TMS is er geen anesthesie nodig en er ontstaan geen convulsies (epileptische aanvallen) door. Het is een tamelijk nieuwe techniek waarover nog veel onbekend is, al zijn er tot nu toe een aantal veelbelovende kleine trials mee uitgevoerd1,2. Uit de resultaten lijkt naar voren te komen dat TMS de symptomen van depressie kan verlichten.
Uit een analyse van de resultaten van zestien gepubliceerde trials naar TMS bleek echter dat, door de bank genomen, er geen sterke bewijzen zijn dat TMS beter werkt dan een placebobehandeling bij depressie3. Bij deze analyse bleek ook dat elektroshocktherapie (ECT) effectiever was dan TMS, een bevinding die ook uit latere onderzoeken naar voren kwam4. Bij andere onderzoeken bleken de twee methoden een vergelijkbaar resultaat te geven5,6. Bij verschillende onderzoeken werden er geen of slechts minimale effecten gevonden tegen andere neuropsychiatrische stoornissen zoals stemmingsstoornissen, posttraumatische stress en schizofrenie7,8.
Er zijn een aantal zaken belangrijk bij TMS. Net als elektroshocktherapie verandert het de elektrische signalen in de hersenen en tot op heden is er nog niets bekend over de langetermijneffecten daarvan. Hoewel de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) wel apparaten voor transcraniale stimulatie heeft toegelaten voor diagnostische doeleinden, heeft ze er tot nu toe nog geen voor behandeling toegestaan.
Depressie en andere stemmingsstoornissen kunnen verbluffend goed reageren op minder drastische behandelmethoden, zoals de orthomoleculaire benadering van bijvoorbeeld het Pfeiffer Center in Amerika en het ION (Institute of Optimum Nutrition) in Engeland. Ook de Belgische psychiater prof. Michael Maes, verbonden aan de universiteit van Maastricht en praktiserend in zijn poliklinieken Mcare4U in Hasselt, Lier en Gent, past deze benadering toe. Bij een orthomoleculaire behandeling wordt individueel vastgesteld wat de diagnose is en welke behandeling op basis van voedingstekorten nodig is.
BRONNEN:
1Am J Psychiatry, 1997; 154: 1752-1756
2Arch Gen Psychiatry, 1999; 56: 315-350
3Cochrane Database Syst Rev, 2002; 2: CD003493
4Biol Psychiatry, 2003; 53: 324-331
5Biol Psychiatry, 2002; 51: 659-667
6Brit J Psychiatry, 2005; 186: 410-416
7Psychol Med, 2001; 31: 1141-1146
8Bipolar Disord, 2003; 5: 36-39
