In 1924 postuleerde de Duitse biochemicus Otto Warburg voor het eerst dat kanker bestaat uit primitieve cellen die niet door aërobe verbranding (met zuurstof) hun energie uit glucose halen, zoals normale cellen doen, maar door fermentatie – of anaërobe glycolyse – van glucose. Nadat dit radicale idee tachtig jaar op de plank gelegen had, is het eindelijk afgestoft en wordt het nu getest in verschillende prestigieuze instituten (zie het hoofdartikel van dit nummer).
Belangrijke verschuivingen in het denken treden vaak op verschillende plekken tegelijk op. Nu Warburg eindelijk de aandacht krijgt die hij verdient, heeft in Italië de oncoloog dr Tullio Simoncini naar voren gebracht dat kanker in essentie wordt veroorzaakt door een schimmel.
Hij had een patiënt met psoriasis behandeld met corrosieve zouten en kreeg vervolgens zijn vernieuwende inzicht. De zouten werkten, wat erop duidt dat ze een schimmel gedood hadden. Het zou dus zo kunnen zijn, aldus Simoncini, dat psoriasis door een schimmel wordt veroorzaakt. En, zo redeneerde hij verder, als psoriasis door een schimmel wordt veroorzaakt, wordt kanker dat wellicht ook.
Schimmels zijn immers primitieve cellen die zich door fermentatie van glucose vermeerderen. Daarom mogen patiënten met Candida geen suiker gebruiken. Warburg en Simoncini vertellen elk een variatie op hetzelfde thema. Simoncini bedacht zich dat baby’s met een candidiasis in de mond goed te behandelen zijn met natriumbicarbonaat.
Hij besloot na te gaan of hij kanker kon behandelen met een hoge concentratie natriumbicarbonaat via de mond en intraveneus, direct in de tumoren, waarmee hij hoopte de schimmelkoloniën te doden. Bij zijn eerste tests boekte Simoncini enig succes, maar algauw erkende hij dat bepaalde vormen van kanker, zoals die van de hersenen en de botten, niet te bereiken waren met natriumbicarbonaat oraal dan wel intraveneus.
Daarom begon hij met radiologen samen te werken om katheters in holtes te kunnen plaatsen waardoor hij de hersenen, botten of andere organen kon bereiken.
Andere onderzoekers hebben ontdekt dat er altijd Candida aanwezig is bij kanker. Aangenomen werd altijd dat het hier om een opportunistische infectie ging, die kon ontstaan doordat het lichaam door de kanker verzwakt was.
Volgens de opvatting van Simoncini echter is Candida de antecedent die zich allereerst voordoet als een klassieke Candida-infectie in de huid of de slijmvliezen, die met de buitenwereld in verbinding staan, voordat hij dieper het lichaam in gaat.
De opvattingen van Simoncini zijn niet in wetenschappelijke tijdschriften gepubliceerd. Net als de meeste pioniers op het gebied van kanker is hij door de denkers uit de hoofdstroom opzijgeschoven. Toch heeft hij veel opzienbarende casusbeschrijvingen van succesvolle behandelingen van zeer veel verschillende vormen van kanker: van maag- en colonkanker tot non-Hodgkinlymfoom.
Zeer interessant is zijn casusbeschrijving van een elfjarige jongen die bijna dood was. Het kind was in coma en verwacht werd dat hij spoedig zou sterven. Direct nadat Simoncini hem natriumbicarbonaat had toegediend, kwam het kind echter weer bij bewustzijn.
Het meest fascinerend aan Simoncini’s opvatting is de link met de theorie van Warburg. Niet alleen vermeerderen schimmels zich door fermentatie, maar ook leven ze van simpele koolhydraten zoals glucose. Momenteel werkt Simoncini zo goed als alleen, maar de ontdekkingen van Warburg, die voorheen ook opzijgeschoven werden, worden nu weer door onderzoekers aan Harvard en aan het Massachussetts Institute of Technology (MIT) opnieuw bekeken.
Hoewel ze allemaal een andere invalshoek hebben en net een andere oplossing bedenken, zijn al deze pioniers het over één ding eens: kanker is een zoetekauw. Kanker overleeft door suiker. Als we dat eenmaal inzien, kunnen we ontdekken hoe we hem kunnen uithongeren.
Gelukkig beginnen er momenteel veel grote denkers in deze lijn te denken.
Lynne McTaggart
