Misschien geloofde je nog het oude gezegde ‘moeder weet het ‘t best’. Maar vergeet het maar, daar klopt niets van.
– vrouwen weten helemaal niets over moeder zijn. Als je meer wilt weten over het moederschap, moet je het aan een wetenschapper vragen. Als om hun gelijk te bewij-zen, heeft een team van wetenschappers uitgezocht wat de allerbeste manier is om een huil baby te kalmeren. Dit is wat de onwetende moeder moet doen (je kan dit maar beter opschrijven): pak het huilende kindje op, wieg het in je armen, loop een beetje rond, leg het terug in bed (alsof dit indruist tegen wat een moeder intuïtief zou doen). De wetenschappers van het Riken Center for Brain Sci-ence in Japan wisten ook niet precies hoe het wel moest, totdat ze een paar rustgevende technieken uitprobeerden op een groep van 21 moeders en hun pasgeborenen. De eerste grote ontdekking is dat menselijke baby’s altriciale zoogdieren zijn, wat betekent dat ze niet voor zichzelf kunnen zorgen; opnieuw een behoorlijke schok voor iedereen die dacht dat een kind van 5 maanden wel naar de winkel kan lopen voor wat thee en melk.
In feite zijn we net zo hulpeloos als apen en muizen. En honden. Altriciale zoogdieren worden allemaal getroost als ze door hun moeders worden opgepakt en een tijdje worden rondgedragen. Maar zou dat ook wel gelden voor de menselijke baby? Het zal toch niet? Maar zodra we dat altriciale idee eenmaal hebben uit-geplozen, snappen we dat een huilende baby niet naar beneden zal sluipen om de koelkast te plunderen voor wat middernachtelijk troostvoer. Nee, het is helemaal aan jou, mama (blijkbaar zijn mannen niet betrokken bij deze rustgevende taak).
De wetenschappers testten vier verschillende benade-ringen, die voor het ongetrainde oog opmerkelijk veel op elkaar lijken. Bij de eerste pakte de moeder de baby op en liep door de kamer (jee, hoeveel moeders komen op dat idee?). In de tweede hield de moeder de baby vast, maar bleef zitten. De derde benadering was om de mekkerende snotaap in de wieg te laten liggen en gewoon je gang te gaan, en de vierde was om de wieg te schommelen terwijl de huilende baby erin lag.
Blijkbaar was de beste aanpak om de baby op te pakken en ermee rond te lopen, maar welke techniek ook werd gebruikt, alle baby’s in het onderzoek stopten uiteindelijk met huilen en bijna de helft van hen viel in slaap. En om aan te tonen dat dit echte wetenschap is en niet zomaar een advies, is de optimale tijd om de baby rond te dragen vastgesteld op 5 minuten. Precies. Hoofdonderzoeker Kumi Koroda legde behulpzaam uit: ‘We voeden intuïtief op en luisteren naar het advies van andere mensen over opvoeding, zonder de methoden te testen met rigoureuze wetenschap. Maar we hebben wetenschap nodig om het gedrag van baby’s te begrijpen, omdat ze veel complexer en diverser zijn dan we dachten.’ Ze had kunnen zeggen dat we net zo complex zijn als apen en muizen. En honden.
Zelfs Kumi, moeder van vier kinderen, was verrast door de resultaten van haar experiment
Ja, baby’s zijn ingewikkeld. Als om dit punt aan te to-nen, begon meer dan een derde van de baby’s opnieuw te huilen zodra de moeders ze teruglegden in de wieg, ongeacht de gebruikte kalmeringstechniek. Zelfs Kumi, die toch zelf moeder is van vier kinderen, was verrast door de resultaten van haar experiment. ‘Ik dacht dat het afhing van de manier waarop baby’s in bed worden gelegd of ze wakker worden of niet, bijvoorbeeld van de hou-ding waarin ze worden neergelegd of de zachtheid van de beweging, maar ons experiment ondersteunde deze algemene veronderstellingen niet.’ Dus zo zit het. In haar moederrol was Kumi nutteloos. Maar eenmaal bezig met haar dagelijkse werk in het laboratorium, ontwikkelde ze een messcherpe visie. Geen wonder dat het onder-zoek werd gefinancierd door de Japanse Vereniging voor Wetenschapspromotie. Die moeders hebben het nodig, en snel ook.