Ozongas is een krachtige behandeling voor hardnekkige gebitsproblemen. Celeste McGovern onderzoekt dit nog weinig gebruikte wapen, dat zelfs wortelkanaalbehandelingen kan voorkomen.

Christy Kramer zag een melktand die al vijftig jaar voor in haar mond zat, in een paar maanden tijd steeds donkerder en ten slotte bruin worden. Haar tandarts vertelde haar dat de tand eruit moest. Nog afgezien van de pijn, zag Kramer het niet zitten om 5.000 euro te moeten uitgeven aan een implantaat dat niet eens voor altijd meeging. Toen ze met haar dochter een holistisch tandarts in California bezocht, stelde deze voor om de tand te behandelen met ozongas. Dat is een van de snelst groeiende hulpmiddelen in de geïntegreerde, holistische geneeskunde en tandheelkunde.

Kramer bedacht dat ze niets te verliezen had en besloot het te proberen. In een eerste, pijnloze behandeling werd zuurstof-ozongas over haar rottende tand geblazen. Kramer was stomverbaasd toen ze zag dat haar tand daarna duidelijk lichter was. Na slechts vier behandelingen had de tand, die eerst donkerbruin was, zijn natuurlijke kleur terug. Het grote gat moest nog steeds gevuld worden, maar de tand was gespaard zonder dat er een tandartsboor of tandimplantaat aan te pas waren gekomen.

‘Ik ben nog steeds geschokt,’ vertelt Kramer na de behandeling aan haar tandarts, Sook Hong. ‘Het is echt ongelooflijk hoe ozongas een gaatje kan herstellen. Het is wonderbaarlijk, het lijkt wel toveren. De meeste mensen hebben hier nog nooit van gehoord.’

Zelfs de meeste tandartsen hebben er nog nooit van gehoord, laat staan hun patiënten. Slechts een kleine groep tandheelkundigen die in het grensgebied van geïntegreerde en ‘biologische’ tandheelkunde werkt, gebruikt het in zijn of haar beroepspraktijk. Hun werk is gebaseerd op een groeiende hoeveelheid onderzoek van de laatste tien jaar, waaruit blijkt dat ozongas in staat is om infecties in de mond te bestrijden.

Die infecties zijn de onderliggende oorzaak van tandbederf, zweren in de mond en tandvleesaandoeningen, die in verband zijn gebracht met andere ziekten, waaronder hart- en vaatziekten. Ozon heeft het bijkomende voordeel dat het de genezing van deze ziekten in de mond bevordert. Het kan ook helpen bij andere chronische pijn in hoofd en hals.

‘Ozon is een van de boeiendste en meest veelzijdige hulpmiddelen in de tandheelkunde,’ zegt mondhygiëniste Carol Vander Stoep in haar boek, Mouth matters (Ianua Publishing, 2013). Maar het gebruik ervan in de geneeskunde is niet nieuw.

Dat ozon tegen bacteriën werkt, weten we al 130 jaar. Ozon wordt nog steeds overal ter wereld gebruikt om water te zuiveren. Er zijn schattingen dat één molecuul ozon net zo effectief bacteriën doodt als 3000-10.000 moleculen chloor, en ook nog eens 3500 keer sneller dan chloor, zonder de giftige effecten.1

In de Eerste Wereldoorlog gebruikten Duitse soldaten al ozon om wonden door koudvuur (rottend, afstervend weefsel) te behandelen. Tegenwoordig wordt het gebruikt voor de behandeling van meer dan 260 aandoeningen. Er zijn meer dan 3000 onderzoeken gepubliceerd naar de werkzaamheid bij uiteenlopende problemen: van rugpijn en bot- en gewrichtsontsteking tot maculadegeneratie (oogaandoening), huidziekten en zweren door diabetes.2 Er zijn ook studies waaruit blijkt dat ozon helpt bij ontstekingsziekten, zenuwaandoeningen en zelfs, in een klein verkennend onderzoek, bij kanker.3

Ozon is een molecuul dat heel gemakkelijk met andere stoffen reageert en een sterke ontstekingsremmende werking heeft. Het bevordert de leefomgeving van ‘goede’ micro-organismen in het lichaam, geeft een boost aan de zuurstofhuishouding en versterkt de bloedsomloop en het immuunsysteem.

Op de website van de Amerikaanse voedings- en genees-middelenautoriteit (FDA) staat nog steeds haar verklaring uit 1975, waarin ozon een ‘giftig gas zonder nuttige medische toepassing’ wordt genoemd. Gezien de enorme hoeveelheid publicaties over ozon in de medische literatuur is deze houding van de FDA opmerkelijk. Artsen denken dat dit de belangrijkste reden is waarom patiënten in Groot-Brittannië, de VS en Canada nooit van ozon gehoord hebben.

Craig Young heeft een tandartspraktijk in het Canadese Calgary. ‘Iedereen is bang om te worden aangeklaagd door de regelgevende instanties, omdat hij van de gangbare praktijk afwijkt,’ zegt hij. ‘De meesten van ons die ozon gebruiken, hangen dat niet aan de grote klok.’
Hij schat dat er van de 700 tandartsen in zijn stad misschien tien zijn die ozon gebruiken. Hij is er een van, omdat de resultaten zo ‘fantastisch’ zijn.

Ozon of gaatjes

De behandeling van tandbederf is een belangrijk onderdeel van de tandheelkunde, zeker in een cultuur waarin mensen sterk geraffineerd, bewerkt voedsel eten. Dit eetpatroon kan leiden tot tekorten aan bepaalde voedingsstoffen en de groei van schadelijke bacteriën bevorderen.

Een kwart van de Britse kinderen heeft al voordat ze naar school gaan een aangetast gebit, met gemiddeld drie of vier gaatjes. In 2014 en 2015 werden in Engeland bij meer dan 63.000 kinderen en jongeren tot 19 jaar tanden of kiezen getrokken.4 In Nederland is de situatie niet beter. Naar schatting 10 procent van de Nederlandse kinderen onder de vijf jaar lijdt aan ernstig tandbederf: dat betekent dat meer dan zes tanden of kiezen in hun melkgebit zijn aangetast. Van alle kleuters van vijf heeft 41 procent ten minste één gaatje.

In de VS is het ook slecht gesteld met de gebitten, op de lange termijn misschien nog slechter. Volgens de Amerikaanse gezondheidsorganisatie NIH heeft meer dan 20 procent van de Amerikaanse kinderen op vijfjarige leeftijd ten minste één gaatje. Zo ook bijna alle Amerikaanse volwassenen: 92 procent.4 Een studie vergeleek de mondgezondheid van volwassenen in de VS en Engeland. Amerikanen bleken gemiddeld meer tanden en kiezen te missen dan Engelsen.5

Hoewel de meeste mensen denken dat gaatjes niet kunnen herstellen, zijn tanden en kiezen geen onveranderlijke rotsen in de mond; onder de juiste omstandigheden kunnen gaatjes weer dichtgroeien.

Maar de mondspoelingen met chloorhexidine en tandpasta’s met fluoride die vaak worden gebruikt, zijn niet zo geschikt om die omstandigheden te creëren. Tanden en kiezen verliezen mineralen als hun omgeving zuur is, bijvoorbeeld door het eten van geraffineerde suiker en tarwe, en ze nemen mineralen op uit speeksel dat veel mineralen bevat en basisch moet zijn.

Edward Lynch, hoogleraar tandheelkunde aan de Universiteit van Warwick, Engeland, is een toonaangevend onderzoeker naar de effecten van ozon als behandeling bij tandbederf. Door een tand met een gaatje gedurende 10 tot 20 seconden te behandelen met ozongas, ontstaat volgens hem een ‘soort ozon-orkaan met een lage concentratie ozon’ die alle micro-organismen doodt.

Binnen een uur, zo ontdekte hij met zijn collega’s, kan het met ozon behandelde deel van de tand geremineraliseerd (gehard) worden door calciumfosfaat in speeksel. Daardoor is de tand in de toekomst resistent tegen bacteriën.7

In een onderzoek kregen 89 mensen die gaatjes hadden in twee tanden een ozonbehandeling van één tand, terwijl de andere tand als ‘controle’ diende. Met ozonbehandeling was 98 procent van de gaatjes na 12 maanden gehard, vergeleken met 1 procent bij de controletanden (die een behandeling met gewone lucht en een hardende tandpasta kregen). Na 21 maanden was 100 procent van de gaatjes gehard met ozonbehandeling. In de controletanden was 8 procent gehard, 80 procent nog leerachtig, en 12 procent zacht en verder rottend.8

Een andere pionier in ozonbehandelingen, tandarts Julian Holmes uit Zuid-Afrika, liet zien dat ozongas na drie maanden 69 procent van de gaatjes had hersteld en, met herhaalde behandelingen, na 18 maanden 100 procent.9

In 2017 is een onderzoek gepubliceerd van de Medische Staatsuniversiteit in Moskou en het Russisiche ministerie van Gezondheid. In dit onderzoek werden 86 patiënten met vroeg tandbederf (zichtbaar als ‘witte vlek’) behandeld. De onderzoekers vonden tot wel 16 soorten micro-organismen in de aangetaste plekken. De patiënten werden behandeld met een professionele mondhygiëne-behandeling, inclusief met ozon verrijkt gas, of met de standaard behandeling met alleen waterstofperoxide en chloorhexidine. De professionele behandeling met onder andere ozongas bleek duidelijk effectiever in het stoppen van bacteriegroei dan de standaard behandeling. De onderzoekers concludeerden dat het ‘sterk aan te raden is om ozonbehandeling op te nemen in protocollen van niet-invasieve behandeling (dus zonder te snijden) van beginnend tandbederf’.10

‘Ozongas kan 3 5 mm in een tand doordringen, alle aanwezige ziekteverwekkende micro-organismen doden, en hun wegvretende afvalproducten neutraliseren,’ schrijft mondhygiëniste Vander Stoep. Het ‘maakt de omgeving in de tand minder zuur,’ zegt ze. ‘Het gaatje in de tand kan dan remineraliseren of “verstenen”, waarbij de mineralen voornamelijk uit het zachte materiaal in de tandholte, maar ook uit het speeksel worden gehaald. Omdat ozon zowel de micro-organismen als hun leefomgeving vernietigt, is het de enige voorspelbare manier om rottende gaatjes te herstellen.’

Ozon vernietigt niet alleen micro-organismen zoals Streptococcus mutans, maar bestrijdt ook overmatige groei van de schimmel Candida in de mond, wat traditionele mondspoelingen met bijvoorbeeld chloorhexidine niet kunnen, zegt tandarts Craig Young uit Calgary. ‘Van de gaatjes tussen tanden bevat 64 procent Candida albicans in hun biofilm (laagje micro-organismen),’ zegt hij, net als 100 procent van de gaatjes in tandwortels. Ozon kan deze Candida-soort ‘zeer effectief’ vernietigen door de structuur van de biofilm, die resistent is tegen andere behandelingen, af te breken.

Young geeft de voorkeur aan gas en water met ozon. Een deskundige moet het toedienen, vooral bij kinderen, omdat ozon-olie het bindmateriaal van vullingen aantast en ranzig kan smaken.

Ozon werkt niet alleen verrassend goed bij gevorderd tandbederf, zoals in het geval van Christy Kramer. Het werkt ook in ongeveer 85 procent bij tandbederf in een vroeg stadium, waarbij beginnende gaatjes als grijze schaduwen zichtbaar zijn op röntgenfoto’s, en na behandeling niet meer te zien zijn. Dat is beschreven in een review-artikel van tandarts William Domb uit 2014.11 ‘Ik zie dat dagelijks in mijn praktijk,’ zegt Young.

Strijden tegen de stille epidemie

De Amerikaanse gezondheidsorganisatie CDC (vergelijkbaar met ons RIVM) rapporteert dat bijna de helft (47 procent) van alle Amerikanen boven de 30 jaar – dat zijn 64,7 miljoen mensen – en 70 procent boven de 65 jaar, lichte tot ernstige tandvleesziekten hebben, dus die de eerste stadia van tandvleesontsteking al voorbij zijn.12 Deze tandvleesproblemen komen in Engeland en andere ontwikkelde landen ongeveer even vaak voor.13

Tandvleesziekten worden veroorzaakt door bacteriën in de mond, die zich ophopen in kleverige plaques in de ruimten tussen de tanden en langs het tandvlees. Deze bacteriën groeien uitstekend in de vochtige omgeving met weinig zuurstof in de mond, en klonteren samen tot ondoordringbare, stugge ‘biofilms’ van tandsteen. Ze vormen ook giftig afval, dat zich kan verspreiden naar andere delen van het lichaam, het immuunsysteem kan verwoesten en ontstekingen kan veroorzaken op andere plaatsen, zoals het hart en de hersenen.

De Amerikaanse Academie voor Parodontologie noemt de onstuitbare opmars van tandvleesziekte een ‘significant probleem van de volksgezondheid’. Er is namelijk een verpletterende hoeveelheid nieuwe onderzoeken, waarin verbanden worden gevonden tussen tandvleesinfecties en hartziekte, beroerte, kanker, diabetes, reuma, longziekte, impotentie bij mannen, en vroeggeboorte en een laag geboortegewicht bij baby’s van vrouwen met ontstekingen van het tandwortelvlies.

Die ontstekingen worden niet alleen in verband gebracht met deze gevaren voor de gezondheid, ze woekeren ook ongemerkt verder, onzichtbaar onder het tandvlees en vaak zonder symptomen. Hierdoor trekt het tandvlees zich terug en wordt het kaakbeen waar de tanden in staan vernietigd. Tandvleesziekten zijn de belangrijkste oorzaak van het verlies van tanden bij volwassenen, maar mensen weten vaak niet dat ze ongezond tandvlees hebben, totdat hun tanden los zitten of er abcessen ontstaan.

Als mensen horen dat hun tandvlees ontstoken is, denken ze misschien aan slechte adem of bloedend tandvlees, maar het is veel gevaarlijker en groter dan ze denken. ‘Als je al het etterende, rauwe weefsel bij elkaar optelt, kom je algauw aan een oppervlakte zo groot als de palm van je hand, of zelfs van je hele onderarm,’ legt tandarts Domb uit.11

‘Het enige goede is dat de wond meestal verborgen is. Als een patiënt binnen zou komen met een wond over zijn halve gezicht, zou dat waarschijnlijk onmiddellijk de aandacht trekken. Maar bij problemen met het tandwortelvlies is er zelden sprake van pijn, tot de allerlaatste stadia. Het is daarom een soort ‘wat je niet ziet bestaat niet’.

Een samenwerkingsverband van beroepsverenigingen in de parodontologie heeft in 2015 een ‘wereldwijde oproep tot actie’ over tandvleesziekten uitgegeven. De aandoeningen werden een ‘stille epidemie’ genoemd, die ‘verantwoordelijk is voor 3,5 miljoen jaar leven met invaliditeit, 48 miljoen euro per jaar aan verloren productiviteit, en een belangrijk deel van de 393 miljoen euro jaarlijkse kosten voor mondziekten’.14

‘Ze waren er ondersteboven van’

De traditionele tandheelkunde pakt de epidemie van tandvleesziekten aan met campagnes die mensen aanmoedigen hun tanden goed te poetsen en dagelijks te flossen: adviezen die door veel mensen in de wind geslagen worden.

Na de diagnose krijgen patiënten echter mondspoelingen met antibiotica voorgeschreven en worden de aangekoekte biofilms zowel boven als onder het tandvlees van de tanden geschraapt en geschuurd. Soms moet dit onder verdoving gebeuren.

Als het schrapen en schuren niet werkt, kunnen parodontologen het tandvlees optillen om het geïnfecteerde bot af te schrapen. In gevorderde gevallen van tandbederf kunnen ze weefsels uit andere gebieden, zoals het verhemelte, in het geïnfecteerde gebied plaatsen, of natuurlijk of kunstmatig bot gebruiken in de aangetaste kaak.

Deze methoden klinken pijnlijk en ruw, maar in de beroepsgroep bestaat weerstand tegen het proberen van ozon. Dit terwijl ozon diep in de holten en kanaaltjes van de tanden kan doordringen, waardoor het een voorkeurswapen zou moeten zijn.

Young beschrijft hoe een kaakchirurg-parodontoloog van het Foothills Ziekenhuis in Calgary ongeveer een jaar geleden contact met hem opnam en een patiënte naar hem doorverwees: een vrouw van 43 die daar was behandeld vanwege een gevorderde infectie in haar kaakbeen. In de maanden daarvoor hadden haar artsen hun hele wapenarsenaal gebruikt, inclusief via een ader toegediende antibiotica, om de diepgewortelde infectie te bestrijden. Ze hadden echter geen enkel resultaat geboekt, en namen contact met hem op nadat ze hadden gelezen over de werking van ozon.

Young gebruikte een reeks ozoninjecties, water en olie met ozon, en schreef een ander voedingspatroon voor. In nog geen week tijd begon de infectie van de vrouw spectaculair te genezen. Haar oorspronkelijk artsen waren ‘er helemaal ondersteboven van’, zegt hij.

Volgens Domb zijn er vermoedelijk minimaal 700 bacteriesoorten in de mond, in wel 19.000 verschillende verschijningsvormen, die problemen van het tandwortelvlies kunnen veroorzaken. ‘Ozongas en water en olie met ozon kunnen in de spleten, rechtstreeks in abcessen of gebieden met een chronische infectie worden toegediend om de bacteriën in bedwang te houden en uit te schakelen.

Volgens Young zijn ozon-oliën ideaal om te gebruiken bij ontstekingen van het tandwortelvlies, omdat de patiënten meestal wat ouder zijn en de smaak – die uren kan blijven hangen – goed kunnen verdragen.

Ozon kan ook de genezing bevorderen na een wortelkanaal-behandeling, of als een tandarts een geïnfecteerde kies moet trekken. Bij het trekken van een tand of kies bestaat er een kans op alveolitis: een pijnlijke aandoening waarbij de bloedprop die normaal de holte van de tand of kies opvult, verdwenen is, zodat de gevoelige zenuwuiteinden bloot komen te liggen. Sinds hij ozon-olie aanbrengt op de plaats waar een tand is getrokken, hebben zijn patiënten nooit meer alveolitis gehad, zegt Young.

Literatuur
1. Int J Ozone Ther, 2010; 9: 105-10
2. Med Gas Res, 2017; 7: 212-19
3. Evid Based Complement Alternat Med, 2004; 1: 93-8
4. Public Health England, Child oral health. 2018
5. National Institute of Dental and Craniofacial Research, Dental caries. 2018
6. BMJ, 2015; 351: h6543
7. Caries Res, 2000; 34: 498-501
8. National Institute for Health and Care Excellence, HealOzone for the treatment of tooth decay. 2005
9. Gerodontology, 2003; 20: 106-14
10. Stomatologiia (Mosk), 2017; 96: 7-10
11. Interv Neuroradiol, 2014; 20: 632-6
12. J Dent Res, 2012; 91: 914-20
13. Br Dent J, 2012; 213: 567-72
14. J Clin Periodontol, 2017; 44: 456-62

Bij naast elkaar staande tanden of kiezen werkt ozon veel beter dan lucht

12 maanden
O3, 98%, Hard
Controle, 1%, Hard

21 maanden
O3, 100%, Hard
Controle, 8%, Hard
Controle, 80%, Leerachtig
Controle, 12%, Zacht

Bij 89 mensen met twee verrotte tanden werd één tand behandeld met ozon en de andere met normale lucht. Een jaar later was slechts één tand in de controlegroep verbeterd, terwijl slechts één tand in de ozongroep niet was verbeterd. Eenentwintig maanden na de behandeling waren alle met ozon behandelde tanden en slechts zeven controletanden verhard; de rest was hetzelfde of erger.

Behandeling van mondzweertjes

Uit een aantal onderzoeken is gebleken dat ozon kan worden gebruikt voor de behandeling van mondzweertjes, koortsuitslag en pijnlijke aandoeningen zoals lichen planus in de mond: een chronische ontsteking met pijnlijke, branderige zweertjes.

In een onderzoek uit 2015 met 120 patiënten met lichen planus werden drie verschillende behandelingen getest: corticosteroïden, ozon en lasertherapie. Ozon was ongeveer even effectief als de behandeling met steroïden, en duidelijk effectiever dan de laserbehandelingen.1

In een onderzoek uit 2016, door onderzoekers in Jordanië, het Verenigd Koninkrijk en Saoedi-Arabië, werden 69 patiënten met terugkerende mondzweertjes (ook kankerzweren genoemd) slechts 60 seconden behandeld met een ozon-gasmengsel. De controlegroep werd met gewone lucht behandeld. De onderzoekers ontdekten dat patiënten die met ozon waren behandeld, sneller genazen en minder pijn hadden dan de patiënten uit de controlegroep.2

Een onderzoek uit 2018 verdeelde 150 patiënten met mondzweertjes in twee groepen. De ene groep kreeg een behandeling met ozongas, de andere een nepbehandeling met lucht. De onderzoekers concludeerden dat de patiënten die ozon hadden gekregen, minder pijn hadden en dat hun zweren sneller krompen en genazen.3

Bovendien kan ozon bij mensen met herpeszweren in de mond de pijn sterk verminderen en het herstel versnellen. ‘Dertig seconden tot één minuut behandelen met ozongas maakt de zweer direct veel minder vervelend, en hij verdwijnt snel,’ zegt Domb. Bovendien komt de behandelde zweer in zijn ervaring in ongeveer 25 procent van de gevallen niet meer terug.

Literatuur
1. Ann Dermatol, 2015; 27: 485-91
2. Sci Rep, 2016; 6: 27772
3. J Prosthet Dent, 2018 Aug 7. pii: S0022-3913(18)30264-6

Ozon bij pijn in het kaakgewricht

In Europa wordt ozon uitgebreid gebruikt voor de behandeling van pijn in knieën en andere gewrichten. Nu wijst nieuw onderzoek erop dat het ook een veelbelovende behandeling kan zijn voor pijn of andere aandoeningen van het kaakgewricht.

Eén onderzoek verdeelde 60 mensen met pijn in het kaakgewricht in twee groepen. Gedurende drie weken kregen zij ofwel de gangbare ontstekings-remmende en spierontspannende medicijnen, of twee injecties met ozon-zuurstofgas in de buurt van het gewricht.

Van de patiënten die de ozon-injecties kregen, herstelde 87 procent ofwel volledig (37 procent) ofwel gedeeltelijk (50 procent), terwijl in de groep die standaardzorg kreeg slechts 33 procent een verbetering meldde en niemand volledig herstelde.1

Literatuur
1. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol, 2012; 113: e10-4.

Ozon-behandeling
50%, Verbeterd
37%, Hersteld

Standaard-behandeling
33%, Verbeterd
0%, Hersteld

Nooit meer wortel-kanaal-behandelingen?

Alleen al in de VS worden er jaarlijks meer dan 15 miljoen wortelkanaal-behandelingen uitgevoerd. Bij die behandeling wordt geïnfecteerd, zacht materiaal uit de tandholte geschraapt en een hard materiaal teruggeplaatst. Toch werkt deze behandeling in 15-32 procent van de gevallen niet.1
Dat komt vooral omdat het een enorme uitdaging is om een infectie uit de binnenkant van een kies te verwijderen. Een kies van een volwassene bevat doorgaans namelijk wel 30.000 microscopische kanaaltjes.

Het is extra moeilijk als bacteriën en gisten zich ophopen in samengestelde lagen van soorten die elkaar beschermen, biofilms genoemd. Die biofilms zijn heel moeilijk te verwijderen. Voor je het weet leidt de ene wortelkanaalbehandeling tot een volgende, of tot het afsterven van de tand of kies, zodat die moet worden getrokken.

Tim Rainey is al 47 jaar tandarts in Texas. Hij werkt zoveel mogelijk aan het voorkomen van gebits-problemen. Volgens hem zijn veel wortelkanaalbehandelingen niet nodig en kan de infectie met ozon worden voorkomen en/of genezen.

‘Wortelkanaalbehandelingen mislukken zo vaak omdat het reinigen en desinfecteren van de kanaaltjes niet goed gebeurt’, zegt hij, ‘en ik vermoed dat de wortelkanaalbehandelingen die geen symptomen veroorzaken, behandelingen zijn die onnodig werden uitgevoerd op gezonde tanden.’
Meestal zijn het gaatjes of diepliggend tandbederf die tot wortelkanaalbehandeling leiden, omdat de infectie zich vanaf het tandoppervlak naar het weefsel in de tand of kies verspreidt. Dat kan worden gestopt met ozon in water of ozongas, dat in de kanaaltjes en andere microstructuren kan doordringen.

Dit is ruim tien jaar geleden aangetoond in een onderzoek waarin aangetaste tandwortels werden behandeld met ozon. Deze behandeling werd vergeleken met een behandeling met gewone lucht: 98 procent van de met ozon behandelde plekken was na 12 maanden uitgehard, vergeleken met slechts 1 procent in de controle-groep. De andere plekken waren ‘leerachtig’ gebleven of waren nog zachter geworden.2

Onderzoek in reageerbuisjes bevestigt dat hoge concentraties ozon net zo effectief zijn in het doden van bacteriën in biofilms als standaard ontsmettingsmiddelen.3 Onlangs is dit ook gezien bij echte patiënten die een wortelkanaalbehandeling kregen: wanneer ozon aan de standaard ontsmettings-methode werd toegevoegd, werden er duidelijk meer micro-organismen gedood.4

Een andere specialist in geïntegreerde tandheelkunde, Carey O’Rielly uit Californië, vertelde dit voorjaar trots op zijn blog hoe ozon zijn behandeling van tandcariës volledig had veranderd:
• Ozon zorgt allereerst dat bacteriën niet in het zachte materiaal in de tandholte terechtkomen en voorkomt zo infectie.
• Een gaatje hoeft na een ozonbehandeling niet zo diep te worden uitgehold, zodat ozon het risico dat een zenuw bloot komt te liggen verkleint.
• Ozon vermindert verwondingen door de behandeling.
• Ozon ondersteunt de genezing door ontsteking tegen te gaan en de bloedsomloop te bevorderen.
O’Rielly zegt: ‘Ik zou niet weten hoeveel wortelkanaalbehandelingen ik heb voorkomen door in mijn praktijk ozon te gebruiken op tanden en kiezen met gaatjes en diepliggend bederf.’

Literatuur
1. Int Endod J, 2007; 40: 921-39
2. Gerodontology, 2003; 20: 106-14
3. Int Endod J, 2009; 42: 3-13
4. Open Access Maced J Med Sci, 2018; 6: 389-96