De Codex Alimentarius – ofwel het ‘voedingsstatuut’ – is in 1963 in het leven geroepen door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) van de Verenigde Naties, met als doel richtlijnen en standaarden op te stellen ter waarborging van een eerlijke handel en bescherming van de consument op de voedselmarkt wereldwijd.
Controversieel is dat de reikwijdte van de codex is uitgebreid met vitaminen- en mineralensupplementen. In 1996 deed een Duitse delegatie het voorstel dat kruiden, vitaminen en mineralen niet meer voor preventieve of therapeutische doeleinden mochten worden gebruikt en dat supplementen moesten worden geherdefinieerd als geneesmiddel. Die zet was door de farmaceutische industrie gesponsord. Hoewel het voorstel werd geaccepteerd, zorgden publieke protesten ervoor dat het nooit werd geïmplementeerd.
Op zijn laatst in 2013 zal het eigen raamwerk van de Codex Alimentarius voor de controle op na- tuurlijke gezondheidsproducten voltooid zijn. Niet verrassend is dat hierin de EU-regelgeving bijna letterlijk is overgenomen. Daardoor zal uiteindelijk de toegang ook afgesloten worden naar vrijere markten, bijvoorbeeld op internet, via welke een Europeaan nog wel aan zijn hooggedoseerde vitaminen had kunnen komen.