[Voorwoord:]

De ethiek van etiketjes

Bij velen van ons staat het lichaam ingesteld op ‘zelfvernietiging’. Ons afweersysteem herkent ons lichaam niet meer als vriend, en is begonnen het als vijand te benaderen door het produceren van auto-antilichamen die per ongeluk gewone lichaamscellen aanvallen.
Het aantal mensen met een auto-immuunziekte groeit snel en voor velen van hen is het een strijd die zij aan het verliezen zijn: auto-immuunziekte staat bijvoorbeeld in de top 10 van doodsoorzaken voor vrouwen tot en met 64 jaar. Auto-immuniteit is in Amerika de op één na belangrijkste oorzaak voor chronische ziekten als multiple sclerose, diabetes type 1, reumatoïde artritis, de ziekte van Crohn, van Graves, van Addison, en nog veel meer. De cijfers in Nederland zullen daar weinig van afwijken.
De reden dat de geneeskunde niet weet wat ze eraan moet doen, komt vooral doordat ze geneigd is ziekten als deze allemaal op dezelfde manier te behandelen. Neem bijvoorbeeld MS. Het opvallendste probleem is schade aan de myelineschede, die de zenuwvezels moet beschermen, maar verder zijn de symptomen zeer uiteenlopend. Toch krijgt iedereen het label ‘MS’ en vervolgens dezelfde behandeling, met immunosuppressiva en ontstekingsremmers.
Daar komt nog bij dat de oorzaken voor MS niet bij iedere patiënt hetzelfde zijn. Een ervan is kwik uit amalgaamvullingen, maar er zijn nog veel meer omgevingsfactoren die tot MS of andere auto-immuunziekten kunnen leiden: allergieën, een teveel aan candida in de darmen, voedselintolerantie, pesticiden, schimmels, voedingstekorten, medicijnen… Eigenlijk werkt het hele scala aan giftige troep in ons milieu samen om ons langzaam te vergiftigen. De mensen die daar gevoelig voor zijn kunnen daar verschijnselen van krijgen die onder de noemer ‘multiple sclerose’ vallen. Anderen krijgen bijvoorbeeld gewoon hooikoorts.
Het idee van een te hoge fysiologische belasting staat ver bij de standaard medische opvatting over ziekte vandaan. Daarom zoemen we deze maand in op vier vrouwen die hun zogenaamd ongeneeslijke ziekte – vier verschillende auto-immuunziekten: MS, Crohn, lupus en alopecia – een halt toeriepen door hun voedingsgewoonten en leefstijl aan te passen. Zoals zij allemaal ontdekten, werd hun aandoening in grote mate veroorzaakt door onze ongezonde, eenentwintigste-eeuwse manier van leven, ook al manifesteerde zich dat op verschillende manieren.
Om complexe ziekten zoals auto-immuunziekten te begrijpen, is het belangrijk dat we het idee overboord gooien dat er één enkele oorzaak is die bij iedereen op dezelfde manier dezelfde ziekte veroorzaakt. Het plakken van een etiket op een aandoening is uitermate beperkend: het dwingt ons allerlei verschillende symptomen en individuele oorzaken in een veel te kleine doos te stoppen. Wat bij u kanker veroorzaakt is niet noodzakelijkerwijs hetzelfde als wat bij mij kanker veroorzaakt. En de manier waarop mijn lichaam reageert – mijn ziekteverschijnselen – kan ook heel anders zijn dan de reactie van uw lichaam.
Om de epidemie aan auto-immuunziekten de baas te worden, moeten we misschien ophouden met ze een naam te geven. En er niet van uitgaan dat er één gemeenschappelijke oorzaak is. Dan pas is een individuele behandeling mogelijk.

Lynne McTaggart en Bryan Hubbard