Autisme: de weg naar herstel

Karen Thomas had niet gedacht dat ze een expert zou worden in het herstel bij autisme. Ze was een holistisch zorgprofessional, massage- en craniosacraal therapeut, gelukkig getrouwd en moeder van een zorgeloze, beweeglijke zoon van twee. Maar dat veranderde. 

 We merkten plotseling enorme veranderingen in zijn gezondheid en gedrag. Mijn zoon Jacob werd stiller, keerde helemaal in zichzelf en ging totaal in de dingen op. Zo erg dat als mensen tegen hem praatten en zelfs zijn naam noemden, hij het niet hoorde of reageerde. In die tijd werd hij ook extreem tegendraads en angstig; hij kreeg hoofdpijn en buikpijn, waardoor hij soms midden in de nacht schreeuwend wakker werd‘, vertelt Karen. 

‘Hij had net voor die tijd de hepatitis-B-vaccinatie gehad. In die tijd was daar nog weinig over bekend. Maar wij vermoedden dat het daar iets mee te maken had, omdat zijn achteruitgang direct daarna plaatsvond.’ 

Karen was wanhopig en wilde weten wat er met hem aan de hand was. Vijf jaar lang ging ze met Jacob naar allerhande fysiotherapeuten en psychotherapeuten, die dingen zeiden als: Je bent gewoon niet streng genoeg. Je moet consequent zijn en hem strenger straffen.  

Het was belachelijk, zegt Karen. Ze zeiden feitelijk gewoon dat we slechte ouders waren. 

Toen Jacob bijna 10 was, was er eindelijk een arts die voorzichtig de diagnose aspergersyndroom stelde, een autismespectrumstoornis (ASS). Ik had veel over de hersenen geleerd en ik had van autisme gehoord, vertelt Karen, maar dat was in 2005 en ik wist eigenlijk niets van autisme. En de arts ook niet.  Hij zei dat hij niets voor hen kon doen en dat Karen er zelf maar wat over moest opzoeken. Maar de boekwinkels in de plaats waar ze woonde (in Californië) hadden geen enkel boek over het onderwerp. 

Uiteindelijk kwam ze bij een winkel in Berkeley terecht. Toevallig had de zoon van de eigenaresse asperger, daarom had ze een paar boeken over autisme staanIk pakte een boek, begon erin te lezen en het was net alsof het over Jacob ging, zegt Karen.  Ik dacht: Mijn hemel, dit is Jacob! Ik moet weer huilen als ik eraan terugdenk. 

Uiteindelijk bevestigde een psychiater die gespecialiseerd is in ASS dat Jacob het aspergersyndroom had en behoorlijk hoogfunctionerend was, en dat hij de ergste vorm van ODD (oppositional defiant disorder: oppositionele-opstandige stoornis) had die ze ooit had gezien. Probeer dat maar eens op te voeden!, zegt Karen voor de grap. Eerst voel je een soort opluchting, omdat je een antwoord hebt. En dan komt de rouw. En vervolgens denk jeOké, wat gaan we nu doen? Op een zeker moment zei een gedragstherapeut iets waardoor Karen besloot het heft in eigen handen te nemenNa een paar sessies nam de vrouw me apart en zei: “U moet hem echt medicijnen geven. Als hij geen medicijnen krijgt, brengt u hem schade toe en maakt u hem het leven heel moeilijk.”  

Ik geloofde mijn oren niet. Ik zei: “Ik ben niet van plan mijn kind te drogeren!” Door mijn holistische achtergrond en mijn werk als craniosacraal therapeut wist ik dat de hersenen hun weg terug kunnen vinden als je dat wat in de weg zit, uit de weg haalt. Dus ik ging aan de slag. Karen heeft 14 jaar diepgaand onderzoek gedaan naar de vele oorzaken en triggers van autisme, ze heeft behandelprotocollen ontwikkeld en haar zoon helemaal zelf behandeld. En inmiddels is Jacob volledig hersteld en studeert hij in een andere stad.  

Ik was vastbesloten om te achterhalen wat er aan de hand was en hem beter te maken. Het is alleen jammer dat het zoveel tijd heeft gekost. Het ging met vallen en opstaan: we moesten zijn voeding aanpassen en supplementen uitproberen, die duur zijn en die je vaak een paar maanden moet slikken om te weten of ze helpen, en dan weer verder met het onderzoek en met het lezen van talloze boeken…  

Ik heb in totaal 150.000 dollar (134.000 euro) uitgegeven en duizenden uren aan onderzoek besteed. Maar het is het waard geweest. Want ik heb niet alleen mijn zoon helpen herstellen, maar ik ben nu ook in staat anderen te helpen. 

Hoe kom je aan autisme? 

De prevalentie van autisme stijgt snel, en jongens hebben het vaker dan meisjes: de verhouding is ongeveer 5 op 1. 

De Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC, een soort RIVM) schat dat op dit moment 1 op de 68 kinderen in de VS een autismespectrumstoornis heeft. Dat is 30 procent meer dan in 2008 en 200 procent meer dan in 2000. In Nederland zijn geen officiële cijfers bekend.  

ASS kenmerkt zich door een reeks problemen in de sociale interactie en communicatie, herhalende patronen van bepaalde gewoonten en beperkte interesses, regelmatig terugkerend tegendraads gedrag en emotionele instabiliteit, naast allerlei lichamelijke problemen. Tot een jaar of 15 geleden werd ASS vaak niet begrepen en werd de verkeerde diagnose gesteld. Ook vandaag de dag weten artsen in de meeste gevallen niet wat de oorzaak van autisme is. We hebben jarenlang gedacht dat ASS vooral een genetische aandoening was. Maar tegenwoordig weten we uit genetisch onderzoek dat bijna 80 procent van de kinderen met ASS een normaal genoom heeft.  

Uit hersenonderzoek blijkt steeds vaker dat ontstekingsprocessen in de hersenen en hersenschade een rol spelen bij ASS. Dat doet vermoeden dat er andere oorzaken zijn, naast erfelijkheid en problemen in de ontwikkeling.  

Die andere oorzaken, daar wilde Karen alles over weten: ze wilde achterhalen wat de oorzaak van haar zoons autisme was. Ze weigerde genoegen te nemen met simpele antwoorden of met We weten het nietOok weigerde ze de schuld alleen bij Jacobs inenting tegen hepatitis B te zoeken. Al twijfelt ze er niet aan dat die een rol speelde in het uitlokken van zijn autisme. Maar haar gezonde verstand en jarenlange ervaring als alternatief therapeut vertelden haar dat het ingewikkelder lag.  

Voeding 

Als eerste richtte Karen haar aandacht op zijn voeding (zie kader p47). Voeding was altijd al een belangrijk onderdeel van het Defeat Autism Now (DAN)-programma. Dat programma uit 1995 gaat ervan uit dat autisme een stoornis is die zich kenmerkt door een lagere immuunrespons, veroorzaakt door een combinatie van bepaalde voedingsstoffen (vooral gluten uit granen en caseïne uit zuivel) en gifstoffen uit de omgeving (bijvoorbeeld uit vaccins).  

Hoewel het DAN-programma in 2011 is gestopt, ontdekte Karen dat voeding inderdaad een grote rol speelde. En het ging niet alleen om gluten en caseïne. Met vallen en opstaan ontdekte ze dat Jacob ook moest stoppen met suiker, bewerkte koolhydraten, voedingskleurstoffen, aspartaam en natriumglutamaat (E621, ook bekend als ve-tsin).  

In het begin was het moeilijk om zijn voeding aan te passen. Want kinderen kunnen verslaafd raken aan de opiaten die het lichaam maakt als je gluten en caseïne eet, zegt KarenTarwe en zuivel worden afgebroken tot peptiden die we exorfinen en casomorfinen noemen: ze hebben een morfine-achtige werking en hechten zich aan dezelfde receptoren in de hersenen. 

Het schrappen van geraffineerde suikers was ook niet makkelijk. Want de Candida in Jacobs darmen zorgde voor een sterk verlangen naar suiker, zogeheten cravings. Maar langzaam maar zeker werden zijn darmen gezonder, en met het minderen van de cravings verdween de Candida.  

Karen zette haar zoon ook op een regime van pre- en probiotica. Gezonde darmen zijn cruciaal, zegt ze. De darmen sturen de hersenen aan en ze herbergen 80 procent van het immuunsysteem. Dus je moet de darmen én de organen die het lichaam ontgiften én het lymfesysteem bij de behandeling betrekken, want de ontgifting werkt bij deze kinderen slecht.’ Net als veel andere ouders van kinderen met autisme, weet Karen nog precies wanneer zich de eerste opmerkelijke verandering voordeed, waardoor ze wist dat ze Jacobs voeding en darmen onder controle hadJacob was altijd heel druk en kon niet stilzittenEn op een ochtend stond ik in de keuken ontbijt te maken en keek ik naar de eettafel en daar zat Jacob, rustig op een stoel, met zijn zusje te praten. Ik wist niet wat ik zag. 

Gifstoffen 

Vervolgens pakte Karen de zware metalen aan. Ze wist dat ze tijdens haar zwangerschap amalgaamvullingen had gekregen, die kwik bevatten. Ze had geen idee waaraan ze nog meer was blootgesteld.  

Ik wist dat je lichaam tijdens de zwangerschap het lichaam van de baby gebruikt als kanaal om te ontgiften. Dus als je veel gifstoffen in je lichaam krijgt, krijgt je baby die ook allemaal.  

Om Jacobs systeem van kwik te ontdoen, gebruikte Karen geen DMSA (dimercaptosuccinezuur: een farmaceutische chelator die wordt gebruikt om lood-, kwik- en arseenvergiftiging te behandelen). Want DMSA heeft bijwerkingen zoals diarree, gewichtsverlies, koorts en griepverschijnselen. Daarom gebruikte ze een zeoliet (microporeuze aluminosilicaatmineralen) om het kwik uit zijn cellen te halen.  DMSA is niet veilig voor kinderen, zegt ze. Het maakt geen onderscheid, dus het ontdoet het lichaam ook van goede mineralen. Daardoor kunnen kinderen een tekort krijgen aan calcium, magnesium en andere elementen die ze nodig hebben. Bovendien kunnen de gifstoffen opnieuw opgenomen worden nadat ze zijn vrijgekomen.  

Je moet het kinderen zo gemakkelijk mogelijk maken: zeoliet smaakt naar water en je kunt het in hun mond sprayen. Het bindt aan de gifstof, dus het is onmogelijk dat het lichaam die weer opneemt. En het laat de goede mineralen met rust. 

Maar de detox van kwik had wel een nadeel: Jacobs autismesymptomen werden tijdelijk ergerAls testosteron en kwik samenkomen, is het alsof er een bom ontploft, vertelt Karen. Testosteron verhevigt de gevolgen van kwik enorm. Dat is een van de redenen waarom de verhouding jongens en meisjes met autisme zo nadelig uitvalt voor jongens. Meisjes hebben oestrogeen in hun systeem, dat de hersenen beschermt. Testosteron heeft het tegenovergestelde effect. Je ziet dan ook dat meisjes met autisme vaak hoge testosteronwaarden hebben. 

Toen Jacob in de puberteit kwam, zorgden de combinatie van kwik in zijn systeem – ook al zat hij al in het ontgiftingsproces – en de verhoogde testosteronwaarden ervoor dat hij plotseling opstandig werd, weigerde naar school te gaan of mee te werken aan Karens pogingen hem beter te maken.  

Co-infecties 

Een cruciale stap in het herstelproces van Jacob was de behandeling van co-infecties. Karen ontdekte dat de meeste artsen die autistische patiënten behandelen, niet weten dat dit nodig is. Of ze konden de co-infecties niet goed identificeren 

Meer dan 90 procent van de kinderen met autisme heeft de ziekte van Lyme, zegt ze onomwonden. De symptomen lijken op die van autisme. Het is moeilijk om de diagnose te stellen, maar het komt veelvuldig voor. Hetzelfde geldt voor biotoxinen (gifstoffen) van schimmels. Die komen in de darmen en hersenen terecht en veroorzaken een chronische ontstekingsreactie. Jodie Dashore is neuroloog en natuurgeneeskundige, en weet veel van ziekten door biotoxinen, ASS en de ziekte van Lyme. Ook zij zegt dat het behandelen van co-infecties bij autisme een belangrijk onderdeel is van het herstel.  

Uit onderzoek blijkt dat bacteriën zoals Mycoplasma pneumoniae (die vaak longontsteking veroorzaakt) en de Borrelia (ziekte van Lyme) de immunoglobulinen onderdrukken. Dat zijn de antilichamen die het immuunsysteem aanmaakt om een infectie te bestrijden. Als die bacteriën de bescherming van de gastheer onderdrukken, kunnen ze zelf groeien, legt Dashore uit.  Dashore woont en werkt in New Jersey en is een goede vriendin en collega van Karen. Haar zoon Brian is ook volledig hersteld van autisme. Hij had tien fout-negatieve uitslagen voordat de ziekte eindelijk bij hem werd vastgesteld.  

Het was een drama, vertelt Dashore. Hij kon nauwelijks praten, had een laag IQ, zat in een rolstoel, groeide niet, en had motorische en vocale tics (plotselinge en terugkerende bewegingen en geluidjes). Ik moest hem op mijn rug de trap op en af dragen, en naar de wc brengen. Hij kon zichzelf niet eens omdraaien in bed. We kregen te horen dat hij beenmergontstekingen had en werden doorverwezen naar de oncoloog.  

Uiteindelijk bleek hij elf comorbide infecties te hebben: infecties die iemand tegelijk met een andere aandoening heeft. De meeste veroorzakers waren de bloed-hersenbarrière gepasseerd, waaronder streptokokken, MycoplasmaBorrelia, Babesia, darmparasieten en gisten. 

Toen Dashore haar zoon behandelde voor Mycoplasma, verdween zijn ernstige astma, waar hij tweeënhalf jaar lang last van had gehad. Toen al zijn co-infecties eenmaal waren aangepakt, verdween zijn autisme, vertelt ze.  Omdat zijn ziekte levensbedreigend was, gebruikte Dashore een combinatie van antibiotica en natuurlijke ontgifting. Toen zijn infecties voldoende afgenomen waren, ging ze over op een behandeling met vooral natuurlijke producten, en gaf hem alleen nog zo nodig antibiotica. Dat deed ze tot zijn immuunsysteem weer op sterkte was. 

Net als Jacob functioneert Brian tegenwoordig volledig zelfstandig en haalt hij hoge cijfers. Hij wil geneeskunde gaan studeren en hoopt anderen met autisme te kunnen genezen. Brian heeft al een informatieve website over Lyme: www.teenlymehub.com. 

Craniosacrale therapie 

De laatste stap in de behandeling van Jacob bestond uit supplementen om de hersenen te ondersteunen, en craniosacrale therapie om de botten van de schedel weer in balans te brengen. Deze botten kunnen vrij makkelijk verschuiven en uit hun normale bewegingspatroon gedrukt worden.  Als dat gebeurt, kan het getroffen deel van de hersenen niet naar behoren functioneren. Het achterhoofdsbeen bijvoorbeeld, aan de achterkant van het hoofd, waar het hoofd met de nek verbonden is, is snel uit balans. Eigenlijk gebeurt dat soms al bij de geboorte, zegt Karen.  

Schedelbeenderen die uit hun normale positie zijn, kunnen tegen de nervus vagus (de tiende hersenzenuw) drukken, wat de ademhaling beïnvloedt. Dus als je een kind met astma hebt, kan daar de oorzaak liggen. Dit kan ook invloed hebben op de spijsvertering en kan sterk bijdragen aan angstklachten. Als de slaapbeenderen (de botten aan de zijkant van het hoofd, ter hoogte van het oor) niet helemaal rechtstaanheeft dat invloed op de spraak en het evenwicht. Scheefstand van de slaapbeenderen is ook in verband gebracht met agressief gedrag. De therapeut kan dit soort problemen gedurende het hele herstelproces aanpassen. Wat tijd kost, benadrukt Karen.  

Mensen vragen vaak hoelang de behandeling duurt en dan zeg ik: als je in het herstelproces van autisme zit, gaat het om de genezing van de hele biologie, en dat is een proces. Het kan een jaar duren of vier jaar: dat verschilt per persoon en is afhankelijk van de aard van iemands biologie. 

Internationale belangstelling 

Vier jaar geleden bracht Karen een boek uit over haar autismeherstelprotocol, getiteld: Naturally healing autism: the complete step-by-step resource handbook for parents. Ze begon ook met een programma via internet: het Autism moms mentoring program. Daarmee leidt ze ouders van kinderen met autisme stap voor stap door het herstelproces.  

Haar programma bestaat uit vier stappen, en bevat de volledige, uitgebreide, holistische aanpak die ze bij Jacob heeft gebruikt (zie kader p50). Inmiddels worden haar boek en programma door ouders in meer dan veertig landen gebruikt. Ook Dashore gebruikt een holistische behandeling. Ze zegt: Als je een alomvattende, 360° aanpak hebt, als je een therapeut hebt die de volle 360° begrijpt, kun je veel verbeteringen verwachten. Verbeteringen die uiteindelijk tot herstel leiden. Ik heb cliënten uit 49 verschillende landen, en ik zie bij alle kinderen uit het autismespectrum die bij me komen evenveel verbetering, ondanks de enorme verschillen in cultuur en voeding.  

Dashore vervolgt: Met de liefde van een moeder, de liefde van een vader, een heleboel geduld en de zware zoektocht naar de juiste therapeut, is het alles bij elkaar verbazingwekkend wat er gebeurt.


Hulp in Nederland

Stichting Autisme Helden ondersteunt ouders in hun zoektocht om de juiste behandelmethode te vinden voor hun kind met autisme. De stichting kent veel verhalen en ervaringen van ouders die autisme bij hun kind hebben kunnen keren of positief hebben kunnen beïnvloeden. 

Gaby van de Meer van de stichting zegt: “Elk kind is uniek en vraagt een unieke benadering. Wij zijn een kennisplatform en hopen zo ouders nieuwe hoop te bieden. Want er is absoluut hoop, voor iedereen. Het is niet altijd makkelijk om de juiste mensen of weg te vinden in Nederland, en vele ouders lopen vast. Dat willen wij doorbreken.” 

Voor meer informatie ga naar www.autismehelden.nl 


Basisregels voeding bij autisme 

De gezondheid van de darmen houdt direct verband met de gezondheid van de hersenen. Dus ook met de symptomen van autisme. Volgens Karen Thomas bevindt 80 procent van het immuunsysteem zich in de darmen. Dus als de darmen niet gezond zijn, loopt het immuunsysteem gevaar. Het is een vicieuze cirkel, die je gelukkig kunt doorbreken door schadelijke voedingsmiddelen van het menu te schrappen. 

Gluten en zuivel. Karen: Ongeveer 60 procent van de kinderen die met deze twee groepen voedingsmiddelen stoppen, knapt in korte tijd op. Hun ouders melden meer positief gedrag, betere concentratie, beter slapen en andere grote verbeteringen.  

Bewerkte koolhydraten en suiker. Suikers voeden de overgroei van Candida (een gist) in de darmen. Dat geeft schade aan de darmwand, waardoor heilzame voedingsstoffen niet worden opgenomen, wat tot een heleboel lichamelijke en emotionele kwalen leidt. 

Voedings- en andere kleurstoffen. De kleurstoffen die gebruikt worden om voedsel, medicijnen en cosmetica te kleuren, kunnen lood, kwik, arseen, benzidine en schadelijke chemische stoffen bevatten, die in verband zijn gebracht met hyperactiviteit, overgevoeligheid, astma, gedragsproblemen en andere aandoeningen. 

Natriumglutamaat (E621). Natriumglutamaat (andere namen: mononatriumglutamaat, MSG en ve-tsin) is een smaakversterker die de hersencellen dusdanig prikkelt dat ze afsterven. Daarom heet het een exitotoxine. Het treft de hypothalamus, die op zijn beurt onze hormonen beïnvloedt, wat kan leiden tot hoofdpijn, astma, woede, geheugenverlies, minder groeihormoon en andere problemen. 

Aspartaam (E951). Deze kunstmatige zoetstof veroorzaakt ook schade aan de hersenen. Het verhoogt de hoeveelheid fenylalanine (een neurotransmitter) in het lichaam en draagt zo bij aan allerlei psychische en gedragsstoornissen.


Wat je kunt doen als je kind ASS heeft

Zowel Karen Thomas, oprichtster van Naturally Recovering Autism, als neuroloog en natuurgeneeskundige Jodie Dashore waarschuwen tegen lijstjes met voedingssupplementen die autismeverschijnselen zouden tegengaan. Aangezien elk kind (net als elke volwassene) anders is, kan het zijn dat een supplement dat voor de een werkt bij een ander weinig uithaalt. Daarom leert Karen in haar herstelprogramma aan ouders hoe ze een spiertest kunnen doen.

Spiertesten, ook wel toegepaste kinesiologie of manuele spiertesten genoemd, is een alternatieve techniek om problemen aan het bewegingsapparaat of de spieren op te sporen, en chemische of mentale problemen. Ook kun je ermee bepalen wat de juiste voedingsmiddelen, supplementen en medicijnen zijn voor iemand met een bepaalde aandoening. Hetzelfde geldt voor de dosering. ‘Ik kan geen dosering adviseren’, zegt Dashore. Ze runt een biologische kruidenkwekerij, waar ze haar eigen kruiden voor haar patiënten kweekt en produceert. ‘Iedereen heeft zijn eigen biologische blauwdruk.

‘De ene keer is 1 druppel van een kruid al genoeg om bij een kerel van 2 meter lang die 100 kg weegt een Herxheimer-reactie te veroorzaken: een ontgiftingsreactie met symptomen als koorts, koude rillingen, lage bloeddruk, hoofdpijn en angst. Terwijl ik een kind van 11 misschien driemaal daags 60 druppels moet geven. Het gaat erom het juiste evenwicht voor elke persoon te vinden.’ Ook andere onderzoeken zijn een belangrijk onderdeel van het behandelplan. ‘Je kunt een kind niet zomaar levenslang tot autisme veroordelen. Het kan zijn dat autisme een symptoom is, geen diagnose’, zegt Dashore.

‘Het kan een symptoom zijn van een onderliggend probleem. Dus je moet iemand testen op ziekteverwekkers, gifstoffen en pesticiden, op alles wat het immuunsysteem en de hersenen kan beschadigen.’ Hieronder staat een lijst van de onderzoeken die Dashore adviseert. Maar net als alle andere onderdelen van het proces moeten deze testen op de persoon worden afgestemd.

Aanbevolen laboratoriumonderzoeken bij autisme:

  • Urinetesten: glyfosaat, Lyme en andere co-infecties, mycotoxinen (gifstoffen afkomstig van schimmels) en organische zuren
  • Ontlastingtesten: parasieten en andere ziekteverwekkers
  • Mitochondriale DNA-test
  • Bloedbeeld: virussen, bacteriën en hormonen

De weg naar herstel 

Karen Thomas ontwikkelde haar 4-stappenplan door jaren van onderzoek, met vallen en opstaan, in haar zoektocht naar oplossingen voor de verschijnselen bij haar eigen zoon. Elke stap wordt ondersteund door wetenschappelijk bewijs, en is bedoeld als basis voor een meer op de persoon toegesneden behandeling 

Herstel de darmen: de symptomen van autisme blijken te verminderen bij een eliminatiedieet. Dit is een dieet zónder voedingsmiddelen waarvan bekend is dat ze problemen geven. Supplementeer met omega 3-vetzuren, probiotica, vitaminen en mineralen.1 Ook een gluten- en caseïnevrij dieet is in verband gebracht met verminderde autismesymptomen.2 Uit studies blijkt verder een verband tussen enerzijds darmstoornissen en een verstoorde darmflora, en anderzijds ASS-symptomen.3 

Ontgifting van zware metalen: blootstelling aan zware metalen zoals lood en kwik zijn in verband gebracht met de ontwikkeling van autisme, doordat ze ontstekingen in de hersenen veroorzaken.4 Ontstekingen in de hersenen kunnen tot gevaarlijk hoge waarden van de excitotoxische neurotransmitter glutamaat leiden, wat een cascade van gebeurtenissen in gang zet die de hersenfunctie verstoort. Dit proces heet immuungerelateerde excitotoxiciteit en is zowel direct als indirect in verband gebracht met autisme.5  

Deze ontstekingen kunnen het gevolg zijn van hardnekkige infecties en met name van excitotoxinen uit de omgeving, zoals aluminium en fluoride. Chris Exsley, hoogleraar bioanorganische chemie aan de Britse Keele Universiteit, heeft onderzoek gedaan dat erop wijst dat aluminium bijdraagt aan autisme, en dat mensen met autisme vatbaarder kunnen zijn voor aluminiumvergiftiging.  

Alles wat de blootstelling van mensen aan aluminium vermindert helpt, zegt Exsley. En er is inmiddels een aanzienlijke hoeveelheid anekdotische informatie die doet vermoeden dat sommige mensen met autisme er baat bij hebben om regelmatig siliciumrijk mineraalwater te drinken. Want siliciumrijk water helpt om aluminium uit het lichaam te verwijderen, via de urine en waarschijnlijk ook via zweet. 

Blootstelling aan kwik blijkt ook een risicofactor voor autisme. In een overzichtsstudie van 91 onderzoeken naar dit onderwerp werd bij 74 procent een verband gevonden tussen kwik en ASS.6 En de melktanden van kinderen met autisme bleken meer giftig lood en minder van de essentiële voedingsstoffen zink en mangaan te bevatten dan de melktanden van kinderen zonder autisme.7  

Behandel co-infecties: infectie met de Lyme-bacterie Borreliose is in verband gebracht met psychische stoornissen, waaronder ASS en autisme-achtige symptomen.8 Uit nieuwe scantechnieken blijkt dat hersenontsteking verband houdt met de ziekte van Lyme,9 en ook dat het een duidelijke aanwijzing is voor autisme.10  

Blootstelling aan schimmels en hun mycotoxinen blijkt ook negatieve gevolgen te hebben voor het zenuwstelsel, doordat het immuuncellen activeert en zo bijdraagt aan ASS.11  

BRONNEN

Rocz Panstw Zakl Hig, 2013; 64: 1-12
Nutr Neurosci, 2010; 13: 87-100
Front Nutr. 2018; 5: 40
4 Environ Res, 2018; 116: 234-50
5 Environ Res, 2018; 116: 234-50
6 J Trace Elem Med Biol, 2016; 37: 8-24
7 Nat Commun, 2017; 8: 15493
8 Healthcare (Basel), 2018; 6. pii: E104
9 J Neuroinflammation, 2018; 15: 346
10Nat Commun, 2014; 5: 5748
11 Clin Ther, 2018; 40: 903-17


 

Wilt u dit artikel lezen?

Als abonnee kunt u dit artikel gratis lezen door in te loggen op uw account. Nog geen abonnee? Sluit nu een abonnement af.

Andere artikelen van Lynne McTaggart

Voorwoord: De waarheid bestaat niet

Reflectie: Mediteren tegen Alzheimer

Voorwoord: Gekke vrouwen

Voorwoord: Het einde van allergieën

Op de Vloer

Marktwerking en zorg?

Veel politici spreken zich uit over marktwerking in de zorg. Volgens sommigen helpt concurrentie om kosten te beteugelen. Volgens anderen leidt het juist tot meer kosten en minder kwaliteit. De uitspraken van voor- en tegenstanders zijn niet altijd onderbouwd. Ten...

Gastcolumn: Emoties kun je als voedsel verteren

Er is de afgelopen jaren een gestage toename te zien van het aantal mensen dat psychische aandoeningen ontwikkelt.1 Dat is zorgelijk, maar eigenlijk ook relatief eenvoudig te veranderen. De kern van het probleem is dat veel mensen hun emoties niet adequaat kunnen...

De borsten

Zacht, rond, fier, stevig, klein, hangend, veranderd of zelfs afwezig na een operatie… Borsten zijn er in vele prachtige soorten en maten. Ze bestaan uit vetweefsel, bindweefsel, ligamenten én borstklieren; elke borst is gevuld met zo’n vijftien tot twintig lobben die...

Holistische hulp bij een kinderwens

Zwanger worden, het lijkt zo vanzelfsprekend. Toch heeft 1 op de 5 stellen vruchtbaarheidsproblemen - en dat worden er steeds meer. In haar praktijk begeleidt Ingrid Schoonveld vrouwen met een onvervulde kinderwens. Schoonveld werkte al jaren in de communicatiesector...

Beter naar je gevoel (leren) luisteren deel 2

In het eerste deel van dit tweeluik las je waarom het een uitdaging kan zijn om naar je gevoel te luisteren. In dit tweede deel gaan we in op het maken van gezonde voedingskeuzen, door een situatie te creëren waarin je op je gevoel kunt leren vertrouwen. Belangrijke...

Lynne McTaggart avatar

Over de auteur

What Doctor’s Don’t Tell You, het moederblad van Medisch Dossier is eind 1998 opgericht door Lynne McTaggart samen met haar man Bryan Hubbard. Daarnaast is McTaggart toonaangevend wetenschapsjournalist en auteur van meerdere succesvolle boeken. Ook is zij woordvoerder op het gebied van bewustzijn, kwantumfysica en geneeskunde.
Lees meer artikelen van Lynne McTaggart