In april 2022 kreeg voormalig psychotherapeut Erika Chopich een beroerte terwijl ze aan het werk was in haar paardenstal. Toen ze in het ziekenhuis werd onderzocht, bleek dat ze bloedingen had in de hersenstam. Dit is het gebied dat het centrale zenuwstelsel, het hart, de ademhaling, de slaapcyclus en het vermogen om bij bewustzijn te blijven, regelt. ‘Een hersenbloeding is de ernstigste vorm van een beroerte.

Ik had moeite om bij bewustzijn te blijven’, zegt Erika. ‘Het was zo erg dat ik echt voelde dat mijn geest mijn lichaam wilde verlaten en los wilde laten. Ik herinner me alleen maar dat ik keer op keer dacht: “Ik ga niet. Ik blijf hier. Ik heb paarden om voor te zorgen en mensen om voor te zorgen, ik blijf hier”.’

Erika wilde de voorspellingen van de dokters dat ze gedurende langere tijd vijf maanden een voedingssonde nodig zou hebben, niet geloven. Zes CAT-scans en 36 uur later verliet ze het ziekenhuis. Ze voelde zich niet veilig in het ziekenhuis en ging naar huis waar haar zakenpartner Margaret, voedingsdeskundige en voedingspsycholoog, haar verzorging op zich nam.

Zij zette Erika op een herstellend vloeibaar dieet met omega 3-vetzuren, alfaliponzuur, acetyl-l-carnitine, magnesium, resveratrol, groen thee, vitamine D3, selderijsap en probiotica – een brouwsel dat is ontworpen om de schade door een beroerte te verminderen, de aanmaak van stamcellen te stimuleren en haar lichaam op te bouwen.

Stamcellen zijn ongedifferentieerde cellen die kunnen veranderen in gespecialiseerde cellen, zoals bloed- en zenuwcellen. Bovendien nam Erika contact op met Anat Baniel, van de Anat Baniel Method® NeuroMovement®. Zij gebruikt het principe van neuroplasticiteit in combinatie met zachte, geleidelijk oplopende bewegingen, om de hersenen opnieuw te ‘bedraden’ en genezing te vergemakkelijken.

Neuroplasticiteit is het vermogen van de hersenen om zichzelf snel ‘opnieuw te bedraden’ door neurale netwerken en verbindingen te laten groeien en veranderen. De eerste week liet Baniel Erika voorzichtige bewegingen maken – kleine, zachte bewegingen van schouders, hoofd en ruggengraat. Deze bewegingen leken allemaal niets te maken te hebben met spraakherstel of het terugkrijgen van het gebruik van haar rechterarm, hand en been.

Baniel legt uit waarom ze dit doet: ‘Als iemand een beroerte krijgt, een herseninfarct of hersenbloeding, betekent dit dat er zenuwcellen, verbindingen en neurale netwerken verloren gaan. Veel van de organisatie, complexiteit en rijkdom van neurale netwerken die de fysieke functies mogelijk maken die we onszelf in de loop van de tijd aanleren, is vernietigd.’ De taal van de hersenen Het probleem is volgens Baniel dat revalidatiespecialisten een patiënt vaak al een paar dagen na een beroerte oefeningen willen laten doen die ze niet meer goed kunnen, zoals hun arm optillen, praten of lopen. En omdat het brein zichzelf opnieuw moet bedraden in reactie op wat is gebeurd, leidt dat in feite tot het ‘bedraden’ van de beperking. ‘Dat is waarom ik Erika vroeg om heel zachte, fijne bewegingen langs de ruggengraat en de schouders te maken in plaats van haar bewegingen te laten uitvoeren waartoe ze niet in staat was’, vertelt Baniel.

Beweging is de taal van de hersenen. Het is door beweging dat de hersenen waarnemen en voelen en snappen hoe alles werkt. In plaats van nieuwe neurale patronen te creëren binnen de beperkingen, laten we de hersenen re-integreren en reorganiseren rond dingen die het lichaam wel kan uitvoeren. En dan komt genezing vanzelf.’

Na een paar online sessies met Baniel, een week na het uitchecken uit het ziekenhuis, at Erika weer vast voedsel en kon ze weer lopen. Baniel werkte vervolgens twee keer rechtstreeks met Erica en begeleidde haar door een bewegingsprogramma. ‘Tijdens de samenwerking met haar kon ik de veranderingen zien en hoorde ik haar spraak en dictie verbeteren en duidelijker worden’, zegt Baniel.

Een stap vooruit, twee stappen terug

Erika kreeg last van nystagmus, onwillekeurige ritmische bewegingen van de oogbollen, waardoor ze duizelig werd en niet goed kon focussen. Via via kwam ze terecht bij een chiropractor, dr. M. Zijn naam kan niet genoemd worden omdat artsen rechtszaken tegen hem hebben aangespannen omdat hij mensen ‘buiten de reikwijdte van zijn praktijk’ zou behandelen.

Naast chiropractie gebruikt dr. M. laserbehandelingen, suppletie, zachte aanraking en andere strategieën om mensen te genezen. Het eerste wat hij deed was Erika behandelen met een McLaren Torch, samen met subtiele aanrakingen langs de belangrijkste zenuwen. ‘Het voelde alsof hij het zenuwstelsel opnieuw verbond met de energiestroom en het activeerde. Ik kon het echt voelen , als kleine tintelingen van ontwaken’, zegt Erika.

Daarnaast liet hij haar bepaalde tonen zingen terwijl ze verschillende bewegingen maakte met haar hoofd en haar ogen, terwijl hij haar ruggengraat steeds zachtjes bleef aanraken. Dr. M. gebruikte een laserapparaat klasse III B, met rood en violet licht in het zichtbare spectrum, tussen de 600 en 1400 nanometer. Om de hersenen te stimuleren laserde hij Erika’s prefrontale cortex, die het uitvoerend functioneren en de emotie reguleert en het geheugen mogelijk maakt; de hersenstam; de pariëtale kwabben, die omgaan met informatieverwerking, ruimtelijke oriëntatie, en zintuiglijke sensaties zoals aanraking, pijn en temperatuur; de frontale cortex, die visuele informatie verwerkt; de neusholte; en de keelholte.

Daarna gebruikte hij voorzichtig een mechanisch instrument om de wervelsegmenten langs haar ruggengraat te stimuleren. Haar evenwichtsproblemen pakte hij aan door te werken aan haar gluteus medius-spier aan de zijkant van de verlamde heup. Deze spier, die onder de grote bilspier ligt, is de belangrijkste spier voor heupstabiliteit. Dr. M. stimuleerde deze spier bij Erika met behulp van een percussor (de VibraCussor) terwijl tegelijkertijd het bijpassende deel van de hersenen werd gestimuleerd, zodat de verbinding weer tot stand gebracht kon worden.

‘Als je dit goed doet, stimuleer je uiteindelijk de hersenstam, de cortex en de spier zelf. Je zorgt ervoor dat elke spier afzonderlijk met de hersenen communiceert, dat de dendrieten verbindingen aangaan en neurotransmitters maken, waardoor alles zich met alles verbindt en weer gaat werken,’ aldus dr. M. Erika bleek ook op het gebied van emoties en immuniteit veel verstoringen te hebben.

Dr. M. pakte dit aan door punten op haar lichaam te behandelen gerelateerd aan cytokine-expressie (kleine eiwitten die betrokken zijn bij celsignalering) en interleukine-expressie (cytokinen die betrokken zijn bij de aanmaak van witte bloedcellen). Hij deed dit met behulp van kinesiologie, ook wel spiertesten genoemd, een systeem waarbij specifieke spierzwakte wordt gebruikt om allergieën of andere aandoeningen te diagnosticeren, zoals structurele, spier-, chemische en mentale aandoeningen ‘Eerlijk gezegd heb ik nog nooit iemand zien werken zoals hij’, zegt Margaret. ‘Het was geweldig om te zien.

Een van de dingen waar Erika het echt moeilijk mee had, was slapen. Ze sliep gewoon niet na de beroerte. Dr. M. vertelde haar dat dat te maken had met de verstoring van haar hersenstam, die de circadiaanse ritmes regelt. Na de behandelsessie sliep ze prima.’

Conclusie

Twee weken na haar beroerte was Erika weer aan het werk met haar paarden. ‘In het ziekenhuis noemen ze me een wonder omdat ik sneller en verder ben gevorderd dan alle anderen die ze ooit hebben gezien. Maar het zijn alle behandelingen bij elkaar die me zo snel hebben geholpen. De meeste verlammingen in mijn lichaam zijn weg. Mijn hersenen zijn nog steeds aan het genezen en ik heb nog steeds wat moeite met spraak. Niet met spreken op zich, maar ik worstel een beetje met toonhoogte en intonaties. Maar ik heb volgende week een tweede sessie met dr. M. om dat aan te pakken.’