Met de metafoor van een huis in een maatschappij legt Robert Muts de werking van ons afweersysteem heel beeldend uit.

Iedereen die met geneeskunde te maken heeft, heeft het volgende geleerd: de cel is de kleinst levende eenheid binnen een organisme. Een eencellig organisme is op te vatten als een rondtrekkende nomade. Het verzorgt zijn eigen voedsel, eigen huis, eigen kleding, onderwijs, enzovoort. Een meercellig organisme is een maatschappij; er zijn differentiaties in beroepen ontstaan, zoals de bakker en de fietsenmaker, die van elkaar afhankelijk zijn. De cellen zijn te vergelijken met een huis, vele huizen met een wijk, verschillende wijken met een stad, meerdere steden met een maatschappij. Hierbij is de infrastructuur van de maatschappij van belang. In deze metafoor stellen we de cel voor als een gebouw met vele deuren.

De cel

De cel bestaat uit cytoplasma en een cytoskelet, als het ware de inrichting van het gebouw. De mitochondriën vormen de energievoorziening en de ribosomen zijn de werkplaats voor het maken van eiwitten. Voorts hebben we schoonmaakploegen (lysosomen en peroxisomen) en is er een celkern die sturing geeft aan het gebouw. De muren worden gevormd door het celmembraan met vele deuren als receptoren, maar ook met een specifiek slot waarop maar één sleutel past. Het gebouw is afhankelijk van zijn omgeving, zowel in aanvoer en afvoer als in communicatie. De communicatie moet juist geschakeld zijn, niet alleen naar de juiste ontvanger, maar ook de persoon achter het alarmnummer moet de juiste beslissingen nemen en de correcte hulpdienst sturen. Transportsystemen van en naar het gebouw hebben energie nodig en stoornissen geven logistieke problemen.

Ook de bezorging moet op het juiste adres komen; anders ontstaat stagnatie. De waterleiding is op haar beurt afhankelijk van het leidingnet, de druk en de vervuiling. Het vuilnis moet opgehaald worden, het riool moet hygiënisch zijn en de producten moeten correct afgevoerd en bezorgd worden. Het gebouw moet verwarmd worden en daaruit volgen voorwaarden voor het verwarmingssysteem, de aanvoer en de thermostaat. Ook de elektra is onderhevig aan voorwaarden. Tot slot moeten de juiste voedingsstoffen geleverd worden, zoals koolhydraten, eiwitten, vetten, vitamines, et cetera.

Afweer

Maar wat gebeurt er nu eigenlijk bij een indringer. De alarminstallatie waarschuwt wanneer een indringer binnenkomt en sluit het gebouw hermetisch af. Als de juiste code wordt ingetoetst of de persoon als veilig wordt geïdentificeerd, zal dit verder geen gevolgen hebben. Een inbreker zal door de plaatselijke politie worden ingerekend om te voorkomen dat hij ook in andere gebouwen inbreekt. Deze lokale actie heeft geen verdere gevolgen en wordt ook niet kenbaar gemaakt in de media. Dit gebeurt dag in dag uit in al onze cellen.
Er ontstaat pas een probleem wanneer een figuur als Rambo het gebouw binnen komt. De plaatselijke politie kan een dergelijke agens niet aan en het gebouw blijft hermetisch afgesloten. Vervolgens worden hulptroepen ingeschakeld: de lymfocyten vormen de rechercheurs, inlichtingsdienst of mobiele eenheid. Het speciale bijstandsteam zoekt in de archieven wie Rambo is en hoe hem aan te pakken. Desnoods wordt een speciaal team opgeleid. Vervolgens wordt Rambo geëlimineerd en de schade herstelt zich met een litteken.

Meer problemen

De problemen worden groter als Rambo opgesloten zit, maar nog niet is aangepakt en ergens anders verschijnt de Terminator. Het afweersysteem kan meerdere problemen niet tegelijkertijd aan. Stel dat het afweersysteem kiest voor de Terminator, dan wordt Rambo een chronische infiltrant, een stoorveld, een laaggradige ontsteking. Het bijstandsteam blijft paraat en actief, maar is in dit geval niet effectief.

De problemen worden uiteraard nog groter, wanneer naast Rambo en de Terminator, vele vernietigende huurlingen ons lichaam binnendringen. Dan gaan overal alarmen af en heeft de politie zijn handen vol. Ook de bijstandsteams en het leger zijn bezig, vooral om de rommel op te ruimen. Wat zijn dan onze bedreigende Rambo’s en Terminators? Dat is voor iedereen persoonlijk; ieder persoon is immers anders gebouwd en functioneert anders. In de globale zin is er wel wat over te zeggen. Onze darmflora zijn aan ons als persoon gerelateerd. De flora heb je als kind opgebouwd en behoeven voortdurend de juiste voeding, zoals groente, fruit en water, gebaseerd op je eigen leefomgeving. Junkfood, blikvoer, gefabriceerde sauzen, voedsel uit pakken en frisdranken vernietigen je eigen flora waardoor in je darmen een heel huurleger aan niet-passende bacteriën ontstaat. Dat geldt ook voor de meeste zuivelproducten, toetjes, verwerkte producten, voor suiker en daaraan verwante artikelen, zoals koek, taart, snoep, voor varkensvlees en de daarvan gemaakte producten en voor de transvetten in bijvoorbeeld snacks en producten uit de snackbar.

Uiteraard kan ik geen complete lijst leveren, want ieder mens is uniek. Maar het devies luidt wel: gezond eten, voldoende water, voldoende bewegen, voldoende ontspanning. Pak daarnaast de chronische infiltraten in je lijf aan. Kleine ongemakken geven aan dat zich ergens een Rambo schuilhoudt. Laat je regelmatig goed en in totaal onderzoeken, niet met absolute cijfers, maar met functionele testen. Functioneert jouw lijf, lichaam en geest, zoals het in jouw leven past? Een APC, Algemeen Periodieke Controle is voor je hele lijf gezond en een goede zorg.

Webinar
Robert Muts heeft over dit onderwerp een webinar gegeven.
Deze is terug te vinden via:
www.integraalmedischcentrum.nl/webinar