De Corona virus pandemie die momenteel woedt in het Chinese district Wuhan heeft zich inmiddels ook verspreid naar andere landen, ook Europese.
Wat weten we over dit nieuwe virus?
Nog niet heel veel. De Corona virussen vormen een groep waarvan tot nu toe de SARS en MERS virussen de bekendste zijn. De meeste Corona virussen hebben aanvankelijk een dier als gastheer en kunnen dan overgaan op de mens. Aangenomen wordt dat dit ook het geval is voor dit nieuwe virus. Men heeft echter nog niet kunnen vaststellen om welk dier het gaat. Dat bemoeilijkt de preventie.
Ook is nog niet bekend of dit virus snel muteert. Virussen kunnen een mutatie ondergaan waardoor het virus agressiever wordt, gelijk blijft of juist minder ‘virulent’ wordt.
De incubatietijd, dat is de tijd die verstrijkt tussen besmetting en het optreden van de eerste symptomen bedraagt maximaal veertien dagen en is gemiddeld zeven dagen.
De symptomen zijn koorts, neusverkoudheid en hoesten. Het zijn dus vooral symptomen van de luchtwegen. Deze weinig specifieke klachten maken het lastig om deze virusaandoening te onderscheiden van de gewone verkoudheid en griep, die vaak optreedt gedurende de wintermaanden.
Op het nieuws zien we beelden in Wuhan van lege straten, de spaarzame mensen die zich buiten wagen, dragen allemaal mondkapjes. Op die laatste ontstaat een run. Toch is inmiddels duidelijk dat mondkapjes niet voldoen als bescherming tegen een besmetting. Er zijn nu 25.000 mensen besmet waarvan er 500 zijn overleden.
Pinokkiopunten
De bewering dat er geen behandeling zou bestaan voor dit nieuwe virus levert wat mij betreft veel Pinokkio punten op. Veel onderzoek over een periode van 70 jaar laat zien dat dit soort virussen effectief kunnen worden behandeld met hoge dosis vitamine C therapie. Deze megadosis vitamine C therapie kan toegediend worden in de liposomale vorm, als tablet, poeder of per infuus. Ook een combinatie van deze verschillende vormen van vitamine C wordt toegepast. Het toedienen van een vitamine C infuus levert de hoogste bloedspiegels vitamine C op. Dit is essentieel bij patiënten die als gevolg van het Corona virus ernstig ziek zijn. Deze eenvoudige, veilige en goedkope behandeling zou levensreddend kunnen zijn.
Informatie over deze benadering is van groot belang aangezien het officiële standpunt, van de zorgautoriteiten in de getroffen landen, nog steeds luidt dat er geen behandeling is voor deze ziekte anders dan symptoombestrijding. Ook op de website van het RIVM, het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu wordt vermeld dat er geen behandeling is voor dit nieuwe Corona virus.
Vitamine C als therapie
De eerste arts die, reeds in 1949, publiceerde over de effectiviteit van vitamine C bij virale aandoeningen was Frederick Klenner. Sinds Klenner zijn er vele successen gedocumenteerd over het gebruik van hoge dosis vitamine C bij vrijwel alle virussen: an Influenza (griep) tot en met HIV. De arts Robert Cathcart behandelde in de zeventiger jaren patiënten met HIV en AIDS met een dosis van 200.000 mg vitamine C per dag.
Zijn publicatie in Medical Hypothesis is van 1984. Het resultaat van de behandelingen toonde een significante levensverlenging en een verhoging van levenskwaliteit door het verdwijnen van vrijwel alle symptomen bij HIV en aids.
Tweevoudig Nobelprijswinnaar Linus Pauling publiceerde in 1976 een artikel getiteld: ‘Vitamin C, the common cold and the flu’. Meer recente publicaties zijn van Hugh Riordan, Steve Hickey en Andrew Saul. Het toedienen van vitamine C in doseringen tot 1000 maal de ADH, (aanbevolen dagelijkse hoeveelheid) is waarschijnlijk de meest onderbelichte en verzwegen therapie in de geneeskunde. Vrijwel alles is uit de kast gehaald om deze veilige, niet toxische en effectieve therapie onderuit te halen. Het zou gevaarlijk zijn om hoge doseringen vitamine C in te nemen. Heel hardnekkig is ook het argument dat vitamine C nierstenen veroorzaakt. Dit boze sprookje gaat zelfs rond onder artsen. Terwijl er geen enkel onderzoek bestaat dat het ontstaan van nierstenen door een hoge dosis vitamine C aantoont.
Nu is het zo dat artsen tijdens hun opleiding leren dat het toedienen van medicijnen risico’s met zich meebrengt. Het risico op schade en op bijwerkingen hangt in bijna alle gevallen samen met de dosis van het toegediende medicijn. Terecht dat artsen zich daar zorgen over maken, aangezien er jaarlijks mensen overlijden, ook als het medicijn in de juiste dosering wordt toegediend. In dat licht is het te begrijpen dat artsen huiverig zijn voor zeer hoge doseringen. Maar het gaat hier niet om een geneesmiddel maar een vitamine.
Veiligheid
Hoe is dat met vitamine C? Is het toedienen van zeer hoge doseringen vitamine C, oraal of per infuus wel veilig? Het antwoord is duidelijk. Er is geen enkele wetenschappelijke publicatie waarin melding wordt gemaakt van schade aan de gezondheid of een verhoogd risico op overlijden als gevolg van vitamine C therapie.
Dat geldt ook voor zeer hoge doseringen van 100.000, 200.000 milligram of meer. Bij de vaststelling van de ‘aanbevolen dagelijkse hoeveelheid’ is men uitgegaan van een zeer beperkende vraagstelling: Hoeveel vitamine C is er nodig om scheurbuik te voorkomen? Linus Pauling die meerdere decennia onderzoek deed naar vitamine C stelde de vraag anders: Hoeveel vitamine C hebben we nodig om ons optimaal gezond en vitaal te voelen?
De meest praktische en effectieve benadering wat betreft de dosering is dat vitamine C wordt ingenomen in een dosis die de symptomen doet verdwijnen. Dit komt dus neer op het telkens verhogen van de dosering totdat de klinische verschijnselen van de ziekte afnemen.
Verzwegen therapie
De afgelopen veertig jaar heb ik patiënten met een virusinfectie die was overgegaan van een acute naar een chronische vorm behandeld. In het ziekenhuis waren deze mensen vaak al behandeld met onder andere Interferon wat dan niet had geleid tot een gewenst resultaat, of de behandeling werd gestaakt vanwege ernstige bijwerkingen.
Hoelang duurt het nog voordat deze effectieve, veilige en goedkope therapie deel gaat uitmaken van het onderwijs voor artsen?
Hoelang duurt het nog voordat deze verzwegen therapie wordt ingezet als standaard protocol voor de behandeling van het Corona virus en andere virussen die voor de mens mogelijk gevaarlijk zijn?
Blijft het feit dat vitamines niet patenteerbaar zijn (en daarom financieel niet interessant) een hindernis om ze in te zetten?
Laten we de term ‘alternatieve geneeskunde’ afschaffen. Daar is teveel weerstand tegen.
Mijn voorstel is om een geneeskunde te hanteren die vooral kijkt naar: Is de therapie werkzaam? Is de therapie veilig?
Elk leven is kostbaar.
Auteur: Maarten Klatte
Biografie: Maarten Klatte studeerde geneeskunde en was daarna werkzaam als arts-onderzoeker aan de afdeling Algemene Ziekteleer van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Op die afdeling werd onderzoek gedaan naar de invloed van de wil op genezingsprocessen. Sinds 1983 werkt Klatte in een zelfstandige praktijk leefstijlgeneeskunde waarin de rol van bewustzijn voor het bevorderen van gezondheid en welzijn centraal staat. Klatte is voorzitter en medeoprichter van het Nederlands Genootschap voor Orthomoleculaire Oncologie (NGOO). In deze vakgroep delen artsen en apothekers hun ervaringen op het gebied van de niet-toxische behandeling van kanker.
https://www.moeiteloosgezond.nl/