Zullen we het depatient vertellen? Middelen met een verhoogd risico van hartaanval

De hartspecialisten hebben een nieuw spel ontdekt: ‘Zullen we het de patiënt vertellen?’ Dat spelletje begon toen er uit een grote trial bleek dat valsartan, een angiotensinereceptor-antagonist, bij patiënten met hoge bloeddruk de kans op een hartaanval ernstig verhoogt. In vergelijking met het middel amlodipine verhoogde het de kans met 19 procent. Eén patiënt van de artsen die de trial hadden uitgevoerd, kwam achter de resultaten en zei, niet geheel onredelijk, dat dit essentiële informatie was die een patiënt hoorde te krijgen voordat hij valsartan kreeg. Ironisch genoeg was deze patiënt zelf toevallig ook arts.
Een verhoging van 19 procent is inderdaad substantieel en het lijkt ons dan ook logisch dat de patiënt dat te horen krijgt. Niet voor artsen kennelijk. Want, zo redeneerden de onderzoekers, van het middel candesartan werd in 2003 ontdekt dat het risico van een hartaanval er met 36 procent door steeg en daarvan nam ook niemand de moeite het aan de patiënten te vertellen. Bij een andere trial bleek datzelfde middel het risico van een fatale hartaanval bij ouderen te verhogen met 10 procent, maar dat risico was volgens de artsen ‘niet-significant’.
In een redactioneel artikel van het British Medical Journal stelt Subodh Verma, een wetenschapper van het Toronto General Hospital, de vraag: ‘Wordt het geen tijd voor clinici, wetenschappers, farmacologen en ethici om de onverwachte effecten van angiotensinereceptor-antagonisten op een myocardinfarct (hartaanval) na te gaan en vast te stellen of deze niet onderdeel behoren uit te maken van het gesprek tussen arts en patiënt voordat ze met de behandeling starten?’ Nou, ons lijkt dat wel, maar wellicht is de dood van de patiënt niet-significant8.
8BMJ, 2004; 329: 1248-1249