Artsen negeren klachten van patiënten over statines

Luistert uw arts wel als u klaagt over bijwerkingen van een geneesmiddel dat hij u voorgeschreven heeft? Volgens een nieuw onderzoek waarschijnlijk niet. Hij blijkt zelfs zelden te geloven dat uw werkelijke – of ingebeelde – klachten aan het geneesmiddel te wijten zijn.
Dit welbekende gegeven is nog eens bevestigd door een nieuw onderzoek, dit keer met 650 patiënten die geklaagd hadden over een reactie op een statine, de meest gebruikte vorm van cholesterolverlagende middelen. Volgens velen van hen had de arts gezegd dat hun klachten niet door het middel konden komen.
Zevenenveertig procent van de patiënten met cognitieve of spierproblemen meldde dat hun arts de mogelijkheid verwierp dat hun symptomen door de statine kwamen, ook al zijn spierklachten een erkende bijwerking van die middelen. Die klachten kunnen verergeren tot een zeldzame, maar wel dodelijke aandoening, rhabdolmyolyse genaamd, als de patiënt niet stopt met het middel.
Eenenvijftig procent van de deelnemers met perifere neuropathie, een vorm van zenuwpijn aan armen en benen, meldde dat hun arts ontkende dat er een verband kon zijn met hun statine, ook al is dit een erkende bijwerking.
Als geheel bekeken meldde 32 procent van de patiënten dat hun arts had gezegd dat er geen verband was tussen hun symptomen en het middel, 39 procent meldde dat hun arts had gezegd dat er ‘mogelijk’ een verband was en 29 procent meldde dat de dokter ‘de mogelijkheid niet bevestigde noch ontkende dat er een verband zou kunnen zijn tussen de symptomen en de statine’. Met andere woorden, niet één dokter was het ermee eens dat het middel waarschijnlijk de oorzaak was, ondanks de hoeveelheid onderzoek waaruit dat gebleken is.
Onderzoeksleider dr. Beatrice Golomb van de universiteit van Californië in San Diego zegt daarover: ‘Het lijkt erop dat artsen de mogelijkheid van een verband algemeen verwerpen. Dat blijkt zelfs te gelden voor de best bewezen bijwerkingen van de meest voorgeschreven groep geneesmiddelen’3.
3Drug Safety, 2007; 30: 669-75