Gezien de ernstige bijwerkingen van Tamiflu, hieronder een overzicht van alternatieven bij Mexicaanse griep.
Een kennis van me consulteerde mij omdat hij het Stevens-Johnson syndroom (SJS) had gekregen. Dat is een aandoening die levensbedreigend kan zijn en die lijkt op een ernstige vorm van eczeem, waarbij door celdood de opperhuid sterk afschilfert.
De aandoening begon na vijf dagen Tamiflu (oseltamivir), die hij zichzelf voor tien dagen had voorgeschreven voor het geval hij toch de Mexicaanse griep had. Hij had nooit eczeem gehad noch enige andere allergie. Met de Tamiflu stopte hij, maar toch duurde het nog drie maanden van intensief behandelen voordat zijn huid genezen en weer normaal was.
Bijwerkingen van Tamiflu
SJS is maar één van de vele negatieve bijwerkingen vermeld in de bijsluiter van Tamiflu. Andere zijn misselijkheid, braken, diarree, buikpijn, hoofdpijn, hepatitis, stijging van de leverenzymen, uitslag, allergische reacties inclusief anafylaxie (een ernstige shocktoestand door allergie voor een middel), hartritmestoornissen, insulten, verwardheid, verergering van diabetes en hemorragische colitis (ernstige vorm van bloederige diarree).
Ook maken de autoriteiten zich zorgen over het gevaar van ernstige neuropsychiatrische bijwerkingen van Tamiflu, zoals zelfbeschadiging (in het bijzonder bij kinderen en tieners)1.
Als reactie op de vele vragen die ik over de Mexicaanse griep kreeg, hieronder een overzicht van wat ik tot nu toe gevonden heb.
De kracht van polyfenolen
Polyfenolen zijn afkomstig van planten. Het zijn krachtige antioxidanten, in staat om virussen te binden. In een aantal publicaties, weliswaar over dierexperimenteel onderzoek dus wellicht niet van toepassing op mensen, is de antivirale werking van polyfenolen tegen griepvirussen beschreven. De belangrijkste voedingsbronnen van polyfenolen zijn fruit, groente, wijn, chocolade, koffie en gewone thee (Camellia sinensis).
Er zijn verschillen tussen groene, zwarte en oolong thee door verschillen in het fermentatieproces. Groene thee is het best onderzocht vanwege de vele gunstige effecten op de gezondheid waaronder de antivirale werking.
Cistus incanus (rotsroos) is een struik die in heel Zuid-Europa te vinden is. Hij vormt een rijke bron van polyfenolen. In Italië, Griekenland, Spanje en Turkije wordt het als extract gebruikt vanwege zijn ontstekingsremmende, antibacteriële, antivirale, schimmelwerende en parasietenwerende werking.
Bijna een eeuw geleden zijn er homeopathische pathogenetische tests, ofwel ‘geneesmiddelenproeven’ (Engels: ‘provings’) gedaan met de Canadese rotsroos (Helianthemum canadense), die in de homeopathie Cistus Canadensis heet. Bij zo’n test wordt een middel gegeven aan gezonde vrijwilligers om een patroon van symptomen uit te lokken en daarmee de genezende kracht van een plant te ontdekken, volgens het principe van ‘genezen met het gelijke’.
Uit de tests met de Canadese rotsroos kwamen de volgende homeopathische indicaties naar voren, die sterk lijken op de symptomen van de Mexicaanse griep: zere keel bij inademen van lucht die maar een beetje koud is, snuffen, hemicranie (een vorm van hoofdpijn), kou op de borst, bloeding in de longen, astmatisch in liggende houding (luchtpijp voelt vernauwd), voorafgegaan door een grieperige gevoeligheid over de hele huid en diepe neusverkoudheid10. De aanbevolen potenties voor Cistus Canadensis variëren van de eerste tot de dertigste decimale verdunning.